ایلنا از خوزستان گزارش می دهد؛
نیم‌قرن مسئولیت گریزی شرکت خطوط لوله نفت و مخابرات ایران -منطقه اصفهان در برابر مردم ایذه و دهدز
شرکتی بزرگ با میلیاردها تومان سرمایه که از آغاز به کار تاکنون نه‌تنها هیچ‌گاه نخواست از عواید بی‌شمار خود سودی به مناطق مبدأ در خوزستان برساند، بلکه با چشم‌پوشی از وظایف قانونی خود در برابر مردم خوزستان در تمام این سال‌ها، عملا به مردم این نواحی دهن‌کجی نیز کرده است.
به گزارش خبرنگار ایلنا از خوزستان، بیش از نیم‌قرن از عمر شرکت خطوط لوله نفت و مخابرات ایران-منطقه اصفهان در مناطقی از خوزستان می‌گذرد.
مردم دهدز می‌گویند: حدود نیم‌قرن می‌شود که یک خط لوله ۳۰ اینچی از منطقه دهدز می‌گذرد و به مناطقی در استان اصفهان می‌رود، یکی نیست از مدیران این شرکت بپرسد سهم مناطقی مانند ایذه و دهدز از این‌همه سرمایه‌ای که از قلب خوزستان عبور و به مرکز کشور می‌رود چقدر است؟ آیا این شرکت برای این مناطق سهمی در نظر گرفته، یا اینکه مانند کارون فقط اسمش به نام خوزستان و سودش به کام توسعه‌طلبی مناطق دیگر است!
آیا شرکت خطوط لوله نفت و مخابرات ایران به نقش مسئولیت اجتماعی خود در قبال مناطقی مانند ایذه و دهدز واقف است و تاکنون اقدامی در جهت خدمات‌دهی به مردم این مناطق صورت داده، یا فقط مردم این مناطق حق‌دارند نظاره‌گر عبور سرمایه باشند؟
اهالی دهدز می‌گویند: بیمارستان، درمانگاه، مدرسه یا مواردی از این دست پیش کش، این شرکت همین‌که جلوی درب ورودی تلمبه‌خانه‌ی شماره‌ی ۴ دهدز-رکعت را با کلی چاله رها کرده و حاضر به ترمیم این جاده نیست، یعنی اینکه این شرکت نمی‌خواهد با کوچک‌ترین فعالیتی در این مناطق باعث ایجاد توقع در مردم گردد.
یکی از اهالی دهدز می‌گوید: مگر نه اینکه وسایل نقلیه‌ی این شرکت از همین مسیر عبور و مرورمی کنند، یعنی ترمیم چند متر آسفالت برای این شرکت چقدر هزینه می‌تواند در پی داشته باشد که این شرکت زیر بار اصلاح خرابی‌های آن نمی‌رود؟ آن‌هم خرابی‌هایی که قسمت عمده‌ای از آن توسط وسایل نقلیه‌ی همین شرکت ایجاد شده است.
هژیر کیانی دبیر انجمن دوستداران طبیعت و محیط زیست خوزستان معتقد است: بحث در آسفالت چند متر یا چند صد متر نیست. بحث اصلی بر روی نگاهی است که از طرف مدیران کلان این شرکت به تلمبه‌خانه‌هایی مانند دهدز دیکته می‌گردد؛ چراکه اگر باب خدمات‌رسانی که حق مسلم مردم این منطقه است باز شود، آنگاه باید تداوم یابد و این روند به نفع این شرکت نیست و اساسا مدیران این شرکت‌ها اراده‌ای برای خدمات‌رسانی به مردم این منطقه ندارند. چراکه برای مردم منطقه توقع ایجاد می‌شود و این باسیاست‌های کلی این شرکت‌ها منافات دارد.
وی می‌افزاید: به همین خاطر است که وقتی با این نگاه مواجه می‌شویم، امیدی در اجرایی شدن نظام‌نامه مسئولیت‌های اجتماعی که از طرف وزارت نفت به این شرکت‌ها ابلاغ گردیده، باقی نمی‌ماند. سؤالی که پیش می‌آید این است که آیا مدیران این شرکت‌ها دستور گرفته‌اند هیچ فتح بابی در زمینه انجام مسئولیت‌های اجتماعی در مناطقی مانند دهدز و ایذه صورت نگیرد، تا مبادا حدود نیم‌قرن بی‌توجهی به مردم فداکار و نگهبانان واقعی این خط لوله برای منافع ملی، وارد دور تازه‌ای شود؟!
