سامان رضی و رویاهای حضور در پارالمپیک ریو ۲۰۱۶

ملی‌پوش جوان تیم وزنه‌برداری جانبازان و معلولین رویای حضور در پارالمپیک ریو را دارد.

به گزارش ایلنا، سامان رضی متولد سال ۶۵ در شهرستان لنگرود است و در ۱۸ سالگی بر اثر سانحه ای دچار معلولیت از ناحیه پا شد و پس از آن فعالیت‌های ورزشی خود را از سال ۸۷ در رشته وزنه برداری ادامه داد.

رضی می‌گوید: پیش از آن سانحه در رشته‌های مختلفی فعالیت می‌کردم و در سال‌های آخر هم به بدنسازی مشغول بودم، بعد از اینکه یک پایم را از دست دادم، رشته وزنه برداری را انتخاب کردم و سال ۸۸ به تیم ملی راه یافتم.

ملی‌پوش جوان تیم وزنه‌برداری ادامه داد: اولین رویداد برون‌مرزی که در آن شرکت کردم به سال ۲۰۱۳ مسابقات آسیایی مالزی برمی‌گردد که در ۸۸ کیلوگرم موفق به کسب یک نشان‌نقره شدم ودومین تجربه برون‌مرزی‌ام بازی‌های پاراآسیایی اینچئون بود.

وی خاطرنشان کرد: برای مسابقات پاراآسیایی ۵ تا ۶ مرحله اردو داشتیم که بعد از مراحل اولیه و تثبیت شدن نفرات، تمرینات به صورت فشرده تری برای بازی های اینچئون برگزار شد. پیش از اردوها و همین طور در فواصل بین تمرینات تیم ملی نیز زیر نظر مرحوم عبداله فکور تمرین می کردم که متاسفانه ایشان اخیرا دار فانی را وداع گفتند. البته شرایط تمرینی برای من بسیار سخت بود، چراکه در لنگرود امکانات مورد نظر وجود ندارد و من می بایست هر روز ۴ ساعت را در رفت و آمد به شهر رشت می گذارندم تا آنجا برای چند ساعت تمرین کنم و به محل سکونتم برگردم.

دارنده نشان نقره بازی‌های پاراآسیایی تصریح کرد: در سال‌هایی که برای پیشرفت در این رشته تلاش می‌کردم، روزهایی هم بود که خسته می‌شدم و انگیزه‌هایم کم‌رنگ‌تر می‌شد، در این شرایط بود که خانواده‌ام به عنوان حامیان اصلی‌ به من دلگرمی می‌دادند و همیشه با حمایت‌هایی که از نظر مادی و معنوی داشته‌اند باعثشده‌اند تا دست از تلاش برای رسیدن به موفقیت برندارم.

رضی افزود: آنچه وزنه‌برداری را برای من جذاب کرده و باعثشده با وجود دشواری‌های که در این رشته هست به آن علاقه‌مند شوم، شادابی و نشاطی است که بعد از تخلیه انرژی به دست می‌آوردم و بعد از هر بار تمرین و فعالیت‌های ورزشی روحیه‌ام بسیار متفاوت می‌شود.

وی پیرامون بازی‌های پاراآسیایی گفت: اینچئون برای من میدان بزرگ و با ابهتی بود که به دلیل اعزام گروهی رشته‌های مختلف و اهمیتی که داشت، دشوارتر از مسابقات آسیایی به نظر می رسید. البته من تمام سعی خود را به کار بردم تا بدون هیچ استرس مسابقه بدهم و بهترین عملکرد را به نمایش بگذارم.

دارنده نشان نقره مسابقات آسیایی مالزی تصریح کرد: حریفی که در وزن من به نشان طلا دست یافت، وزنه برداری از کشور امارات بود که هم از نظر سن و هم تجربه از من بالاتر بود. این فرد سابقه شرکت در چند دوره پارالمپیک های مختلف را داشت که از برخی از آنها نیز موفق به کسب مدال شده بود. بنابراین از ابتدا با توجه به این فاصله ای که وجود داشت و همین طور آسیب دیدگی ایجاد شده بعد از مسابقات مالزی، تمرکزم را بر جایگاه دوم معطوف کردم که خوش بختانه به نشان نقره هم دست یافتم.

ملی‌پوش جوان تیم وزنه‌برداری افزود: در زندگی ورزشی‌ام اهداف بلندمدت و کوتاه‌مدتی در نظر گرفته‌ام. اهداف کوتاه‌مدتم راهیابی مجدد به ترکیب تیم‌ملی و کسب سهمیه برای مسابقات پارالمپیک و هدف بلندمدتم، که آرزوی هر ورزشکاری است، حضور در مسابقات پارالمپیک ۲۰۱۶ برزیل است که امیدوارم همه این برنامه‌ها محقق شود.

وی در این زمینه اضافه کرد: روی یکی از دیوارهای اتاقم کاغذ بزرگی را چسبانده‌ام و روی آن نوشتم پارالمپیک ۲۰۱۶ ریو، این کار را برای این انجام داده‌ام که همواره هدف بزرگم پیش روی چشمانم قرار داشته باشد و لحظه‌ای از آن غافل نشوم.

رضی گفت: فدراسیون و کمیته ملی پارالمپیک برای مسابقات اینچئون تدارک بسیار خوبی دیده بودند و تمرینات تیم ملی برای این مسابقات با نظم و هماهنگی برگزار شد و جا دارد از همه افرادی که در این زمینه تلاش کردند تشکر کنم.

وی در پایان افزود: آرزو می‌کنم سال آینده برای تمام ملت ایران و خانواده‌ام با سلامتی همراه باشد و معتقدم سلامتی از مهمترین ارکان زندگی است. همچنین آرزو می‌کنم سال‌آینده برای تمام ورزشکاران میهنم، اعم از ورزشکاران المپیکی وپارالمپیک، سالی توام با کسب نشان‌های خوش‌رنگ و افتخارات گوناگون باشد.