در قفس دولت نمی‌توان «تولید» کرد

به گزارش ایلنا، به نقل از آهام ایران، عدم پیش‌بینی آینده به یکی از اصلی‌ترین مشکلات و چالش‌های صنایع کشور از جمله صنعت لوازم خانگی ایران تبدیل شده است، همین امر کار را برای تولیدکنندگان و صادرکنندگان لوازم خانگی بسیار سخت کرده است.

در همین رابطه محمدحسین تهرانچی، مدیرعامل شرکت نانیوا، در گفت‌وگو با ماهنامه (آینده‌سازان صنایع لوازم خانگی) به مشکلات و دغدغه تولیدکنندگان پرداخته است که در ادامه آن را خواهید خواند:

خلق ارزش‌افزوده در صنعت لوازم خانگی چه میزان می‌تواند بر موتور محرکه صنعت کشور تاثیرگذار باشد؟

بر کسی پوشیده نیست که خلق ارزش افزوده در صنعت اتفاق می‌افتد؛ ثروت در جامعه زمانی افزایش می‌یابد که صنعتکار بتواند ماده اولیه را به یک کالای با ارزش تبدیل کند و آن را به فروش برساند؛ در واقع تفاوت هزینه تولید با قیمت فروش کالا می‌شود منجر به خلق ثروت می‌شود. به همین سبب صنعت لوازم خانگی می‌تواند موتور مولد تولید ثروت در جامعه باشد؛ اما این مهم در صورتی امکان‌پذیر است که این صنعت در وضعیت مطلوب قادر به ادامه کار باشد.

متاسفانه صنعت لوازم خانگی ایران به دلایل مختلف از جمله قمیت‌گذاری دستوری، در وضعیت مطلوبی قرار ندارد. البته قیمت‌گذاری دستوری مختص این صنعت نیست و تمام صنایع کشور با آن درگیر هستند؛ اتفاقی که مانع شکوفایی صنعت و رسیدن به جایگاه اصلی خود شده است. در قفس دولت امکان تولید و رشد صنعت وجود ندارد؛ دولت باید به جای دخالت در صنعت، جاده و مسیر را برای تولیدکنندگان هموار کند. از همین رو معتقدم تا زمانی که سیاست و مدیریت دولتی بر صنعت لوازم خانگی حاکم است، امکان تحقق رشد صادرات وجود نخواهد داشت.

شوربختانه در ایران، سرمایه‌گذاری در صنعت جایگاه خود را پیدا نکرده و مردم به سمت بازارهای مسکن، ارز، طلا، سکه، خودرو و … برای سرمایه‌گذاری سوق پیدا کرده‌اند و تا زمانی اعتمادسازی در صنایع با حل مشکلات این بخش صورت اجرا به خود نگیرد، سرمایه‌گذاران به این بخش اقبال نشان نخواهند داد.

به نظر شما سیاست‌های دستوری چقدر به این صنعت لطمه وارد کرده است؟

مداخلات دولتی باعث شده صنعت لوازم خانگی داخلی در شرایط نامطلوبی قرار بگیرد. این چالش در کنار عدم امکان صادرات محصولات لوازم خانگی به بازارهای هدف، بحران رکود و عدم رشد متوازن را در این صنعت ایجاد کرده است.

آینده‌نگری و پیش‌بینی‌پذیری، لازمه فعالیت صنعتکار است، اما این مهم در ایران به دلیل نامشخص بودن زمان تخصیص ارز، زمان ثبت سفارش، نرخ ارز و … میسر نیست به همین جهت فرصت‌سوزی‌های زیادی را در صنعت لوازم خانگی کشور شاهد هستیم. در کنار این موضوعات، قوانین خلق‌الساعه که هر لحظه ابلاغ می‌شوند چرخ صنعت را کند کرده است.

آیا صنعت لوازم خانگی می‌تواند در بخش اقتصادغیرنفتی پیشران باشد؟

تولیدکنندگان ایرانی با این هدف که علاوه بر تامین نیاز داخلی با نشانه‌گذاری بر بازارهای صادراتی بتوانند حاشیه سود بالاتری کسب کنند، حجم سنگینی از سرمایه در گردش خود را صرف افزایش تیراژ تولید کرده‌اند، اما متاسفانه نه در کسب سهم حداکثری از بازار داخلی موفق بودند نه در جذب خریداران بازارهای منطقه.

معتقدم تا زمانی که سیاست و مدیریت دولتی بر صنعت لوازم خانگی حاکم است، امکان تحقق این موضوع وجود نخواهد داشت. چرا که مداخلات دولتی از قیمت‌گذاری گرفته تا تشویق به افزایش تیراژ تولید برای آمار سازی های کمی،باعث شده صنعت لوازم خانگی داخلی در شرایط نامطلوبی قرار بگیرد. مقیاس پایین تولید، ظرفیت بلااستفاده، تعدد تولیدکنندگان، مشکلات تحریم و عدم همکاری تامین‌کنندگان معتبر، وجود کالاهای قاچاق، مداخلات قیمتی دولت و عدم حمایت از ایجاد کنسرسیوم، مجموعه عواملی است که شرایط نامطلوبی را برای این صنعت به وجود آوده است.

صنعت لوازم خانگی باید در اقتصاد آزاد رشد و توسعه پیدا کند. اینکه فردی برای تولید سرمایه‌گذاری کرده و کارخانه تاسیس کند، اما برای فروش محصول و کالای تولیدی آن دولت تصمیم بگیرد به هیچ وجه منطقی نیست؛ تا زمانی‌که در قفس دولت اقدام به تولید می‌شود نه می‌توان صادرات خوبی را رقم زد و نه از کیفیت مطلوبی در تولیدات رد پایی خواهیم یافت.

در ایران شرکت‌های بزرگ خصوصی، بخش عمده‌ای از انرژی خود را صرف رفع موانع کسب و کار از جمله اقدامات بانکی، گمرک و… می‌کنند، حال چنانچه بتوانند از این موانع به سلامت عبور کنند به مشکل سیاست‌گذاری در کسب و کارها مواجه می‌شوند، چرا که بخش را خصوصی در تصمیم‌گیری‌ها مشارکت نمی‌دهند.

از ین رو بخش خصوصی واقعی در کشور وجود ندارد؛ تا زمانی که بخش خصوصی به معنای واقعی در صنعت لوازم خانگی ورود نکند، امکان رشد و توسعه این صنعت وجود نخواهد داشت. دولت باید به نقش نظارتی خود اکتفا کند و اجازه دهد صنایع راه خود را بیابند.