ورزش ایران و خدشه به اعتبار بین المللی

 آن از فوتبال که با قراردادی مبهم و پر از اشکال با یک مربی معمولی، میلیون‌ها یورو را به جیب «مارک ویلموتس »، دلالان داخلی و خارجی و تنظیم کنندگان این قرارداد «استعماری» ریخت و هر روز که می گذرد، ابعاد جدیدی از این ظلم آشکار به فوتبال گشوده و خاطیان بیشتری به این پرونده عریض و طویل افزوده می‌شود. آن از داستان جودو که با بی تدبیری و عدم مدیریت صحیح و البته نگاه خاص گردانندگان فدراسیون، این همه هزینه های مادی و معنوی برای ورزش کشور بر جای گذاشت و سرمایه‌های جودوی مملکت را فراری داد‌ تا سایه یاس، رکود و بحران بر سر این ورزش المپیکی حاکم شود و این روزها هم که داستان هنر رزمی کیک بوکسینگ که برخی با اقداماتی عجیب و غریب از جمله تاسیس انجمنی بومی و غیر قابل تایید از سوی فدراسیون های آسیایی و جهانی و همچنین انتشار اخبار کذب، باعث شدند اعتبار ورزش ایران و به ویژه رشته‌های رزمی با این همه مدال و افتخار اهالی رزمی در آسیا، جهان و المپیک، زیر سئوال برود.

واقعا این انجمن که تنها مصرف داخلی دارد، چگونه می خواهد‌ و البته می تواند تیم به مسابقات معتبر برون مرزی اعزام کند؟ این اتفاقات در حالی رخ داده که ما در ورزش کیک بوکسینگ قهرمان قاره آسیا هستیم و همچنین مسئولیت فدراسیون آسیایی آن در اختیار جمهوری اسلامی ایران و یک ایرانی است.

مجموعه این اتفاقات ناخوشایند، نوک تیز پیکان انتقادات را به سمت شخص اول ورزش کشور نشانه رفته که صد البته انتقاد نیست، بلکه انتظاری منطقی و به جا است.

اهالی ورزش، دلسوزان واقعی و به ویژه عامه مردم، از شخص وزیر و مجموعه وزارت ورزش این توقع را دارند که بیش از پیش و با جدیت فراوان تر، نسبت به حل مشکلات بین المللی ورزش ایران همت بگمارد.

مشکلاتی که با بی تدبیری از داخل کشور و از سوی کسانی به وجود آمده که منافع شخصی را بر مصالح ملی ترجیح داده اند.

پس آقای وزیر، تا خیلی دیر نشده، جلوی آبروریزی بیشتر ورزش ایران در سطوح بین الملل را بگیرید و البته با مغرضان و مسببان این آبروریزی ها برخورد کنید.