پیکر مرحوم مجید بهرامی؛ فردا تشییع می‌شود

پیکر مرحوم مجید بهرامی فردا ۹ صبح(۲۶ آبان) ابتدا از مقابل تئاتر شهر به سوی تالار وحدت تشییع و سپس طی مراسمی به سمت آرامگاه ابدی‌اش در قطعه هنرمندان بهشت زهرا بدرقه خواهد شد.

به گزارش خبرنگار ایلنا؛ این هنرمند تئاتر شب گذشته بر اثر بیماری سرطان در گذشت. هنرهای نمایشی در گذشت مجید بهرامی را به خانواده محترمش و همینطور جامعه نجیب بزرگ تئاتر تسلیت گفت.

بهرامی اوایل شب گذشته(۲۴ آبان)؛ در ساعت ۲۰:۴۵ دقیقه در بیمارستان پارس درگذشت.

تسلیت معاون امور هنری ارشاد

معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی درگذشت مجید بهرامی، هنرمند جوان تئاتر را تسلیت گفت.

در پیام علی مرادخانی آمده است: «تلاش مجید بهرامی برای زندگی، هنر ارزشمند این هنرمند تئاتر است و عشق او به زندگی در قالب تئاتر تجلی یافت. هنرمندی که هرگز در مقابل مرگ تسلیم نشد و تا روزهای آخر بی‌وقفه تلاش کرد زندگی را معنا کند. تلاش او را برای زندگی ارج می‌نهم و معتقدم نقش‌هایش هرگز از ذهن مخاطب پاک نخواهد نشد.»

معاون امور هنری در ادامه پیام خود آورده است: «فقدان این هنرمند جوان قطعا ضایعه‌ای بزرگ برای جامعه هنری است. ضمن آروزی صبر برای خانواده محترم بهرامی این فقدان را به جامعه هنری تسلیت می‌گویم.»

تسلیت مدیرعامل خانه هنرمندان

در پی درگذشت مجید بهرامی، هنرمند جوان تئاتر و سینما مدیرعامل خانه هنرمندان و تماشاخانه ایران‌شهر پیام تسلیتی صادر کرد.

متن پیام تسلیت مجید سرسنگی، به این شرح است: به نام خدا، که کویش مقصد غایی همگان است

مدت ها بود که رنج می کشید و ما، رنج کشیدنش را می دیدیم، اما تلاش می کردیم غصه را در چهره‌هایمان نبیند. می‌دید، اما به روی خودش نمی‌آورد. به ما، حتی، روحیه می‌داد، می خندید، امیدوارمان می‌کرد، و ما با همه‌ی هراسی که در جانمان بود، امید دادنش را باور می‌کردیم.

همین چند وقت پیش بود که آمد و در اینجا – خانه‌ی هنرمندان – نمایشگاهی گذاشت؛ به نفع کودکان سرطانی! دیگر خودش برای خودش مهم نبود، رنج او به رنج‌های بزرگتری گره خورده بود: رنج همه‌ی آن‌ها که «رنج» می‌کشند.
می‌دانستیم یک روز، یا یک شب باید با این خبر بی‌رحم روبرو شویم؛ می‌دانستیم، اما باورش نمی‌کردیم. آنقدر از خودش انرژی و نشاط نشان داده بود، که حتی تصور مرگ هم در موردش مصداق نداشت.

مجید بهرامی، عاقبت، ساعت هشت و چهل و پنج دقیقه‌ی شامگاه بیست و چهارم آبان هزار و سیصد و نود و سه چشمانش را تا ابد به روی این دنیای خاکی بست. اما دریچه‌ی قلبش بسته نشد، پنجره‌ی خاطراتش همچنان بازماند و شیرینی لحظاتی که با ما بود و مرگ را به سخره گرفته بود، جایی نرفت.

دوستش داشتیم، همچنانکه او همه را دوست داشت. هرچند دیگر بر صحنه نخواهد درخشید، هرچند «عجایب المخلوقات» دیگری را نخواهد آفرید، و هرچند دیگر همه‌ی ما را مبهوت استعداد و تعهدش نخواهد کرد، اما در صحنه ی زندگی ما همچنان نامش باقی است.

روحش شاد و قرین رحمت واسعه‌ی الهی باد.