استاد دانشگاه «اکستر» در گفت‌وگو با ایلنا:
سوسیال- دموکرات‌های آلمان برای بقای خود، راهشان را از حزب دموکرات-مسیحی جدا کرده‌اند/ کارن باوئر فاقد کاریزمای مرکل و ناتوان در جلب حمایت اعضای حزبش بود
استاد علوم و نظریه سیاسی دانشگاه اکستر گفت: حزب سوسیال‌دموکرات آلمان آشکارا اعلام کرد که چنانچه صدراعظم این کشور از قدرت خارج شود، این حزب ممکن است از ائتلاف دولت کنار برود. این حزب حس کرده که دموکراتمسیحیها دیگر آن سلطه پیشین را ندارند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، پروفسور «ایان همپشر-مانک» استاد علوم و نظریه سیاسی در دانشگاه اکستر است. اندیشه مدرن سیاسی در اروپا، فلسفه تطبیقی و سیاست بریتانیا در قرن هجدهم و هفدهم از حوزه‌هایی است که وی در آن تحقیق کرده و تدریس می‌کند.
پروفسور «ایان همپشر-مانک» در رابطه با استعفای «آنه‌گرت کرامپ-کارن باوئر»، وزیر دفاع آلمان از رهبری حزب دموکراتمسیحی به خبرنگار ایلنا گفت: همه‌چیز از آنجایی شروع شد «توماس کمریش»، از اعضای حزب دموکرات‌های آزاد، در انتخابات محلی «تورینگیا» توانست سمت فرمانداری را از آن خود کند. این امر مایه شرمساری بسیار احزاب راست میانه شده و پرسش‌های بسیاری را درباره آینده دولت ائتلافی این کشور ایجاد کرد. کمریش طی این انتخابات، پس از حمایت حزب «آلترناتیو برای آلمان» توانست به پیروزی دست یابد. این موضوع باعث شد که بسیاری کرامپ-کارن باوئر را به بی‌کفایتی و ناتوانی در ادامه امور حزبش متهم کردند.
وی افزود: نکته دیگر در این رابطه شکافی بود که این رویداد در فضای سیاست آلمان ایجاد کرد. بسیاری این پرسش را مطرح کردند که آیا حزب دموکراتمسیحی باید روند راست‌گرایانه خود را بر اساس سیاست‌های همیشگی «آنگلا مرکل»، صدراعظم آلمان، پی بگیرد یا آن‌که به سوی نوعی محافظه‌کاری جدی‌تر پیش برود تا بلکه بتواند حمایت رای‌دهندگانی را کسب کند که پیشتر به سوی حزب «آلترناتیو برای آلمان» چرخش کرده بودند.
این تحلیل‌گر در ادامه با اشاره به رابطه میان کارن بائر و مرکل عنوان کرد: یک نکته را نباید از یاد برد. باوئر ۵۷ ساله کاتالیزوری بود که خروج آرام و بی‌سروصدای مرکل از سیاست آلمان را پس از این همه سال ممکن می‌ساخت. بنابراین گمان نمی‌کنم حرف زدن از اختلاف میان این دو تن چندان درست باشد، چراکه بسیاری به او لقب «مرکل کوچک» را داده بودند و وی بنا بود میراث مرکل را در بسیاری از زمینه‌ها ادامه دهد. لااقل مرکل که چنین امیدی داشت.
باید اضافه کرد که رای‌دهندگان آلمانی چندان روی خوشی به باوئر نشان ندادند. اصولا به نظر من چه‌بسا نتوان در سیاست آینده آلمان فیگوری را یافت که بتوان جای مرکل را پر کند. شوخی جالب در این زمینه در آلمان وجود دارد؛ می‌گویند مرکل چنان مدت طولانی‌ای در صندلی حزب دموکرات مسیحی نشسته است که هر کس دیگری بخواهد جایش را بگیرد در فرورفتگی به جا مانده از حضور او فرو خواهد رفت! باوئر نتوانست مانند مرکل حزب دموکراتمسیحی را متحد کند، مخصوصا در زمینه‌ای چون مهاجرت. از یاد نباید برد که سیاست درهای گشوده مرکل در مواجه با بحران پناهجویان به اختلاف‌های شدیدی انجامید. همین باعث شد که بخشی از رای‌دهندگان یا به سوی آلترناتیو برای آلمان بروند یا به سوی حزب سبز که در دو حالت این به تضعیف دموکراتمسیحیها انجامید.
استاد علوم سیاسی در دانشگاه اکستر در ادامه گفت: حتی در اظهارات کرامپ-کارن باوئر پس از استعفا هم می‌توان این شکاف را دید. وی گفت که به این خاطر از سمتش کناره گرفته که حمایت حزب را ندارد. او در انتخابات تورینگیا به اعضای حزبش گفته بود که با آلترناتیو برای آلمان همکاری نکنند، اما در نهایت آنچه که می‌دانیم روی داد! مخالفان او در حزب آشکارا نشان دادند که حاضر نیستند سلطه او را بپذیرند.
وی با اشاره به سرنوشت و آینده حزب سوسیال‌دموکرات پس از رویدادهای اخیر در آلمان گفت: حزب سوسیال‌دموکرات آلمان آشکارا اعلام کرد که چنانچه صدراعظم این کشوراز قدرت خارج شود این حزب ممکن است از ائتلاف دولت کنار برود.
به نظرم این حزب حس کرده که دیگر حزب دموکراتمسیحی آن سلطه پیشین را ندارد. آن‌ها با این واقعیت خو کرده‌اند که در صورت کنار رفتن مرکل، دیگر نمی‌توان امیدی به هژمونی این حزب داشت و بهترین کار برای بقای حزب سوسیال‌دموکرات و کله‌پا نشدنش از سوی احزاب راست افراطی و سبز این است که خود را از پیکره رو به زوال دموکراتمسیحی جدا کنند.
دبیرکل حزب سوسیال‌دموکرات آلمان همین‌طور گفته است که این حزب با حضور مرکل وارد این ائتلاف شده است و طبعا با خروج او نیز به این ائتلاف پایان خواهد داد. البته نکته‌ای که نباید از یاد برد این است که براساس آخرین نظرسنجی‌ها، حزب دموکراتمسیحی همچنان از بالاترین حمایت در میان مردم برخوردار است، اما میزان حمایت مردم از دیگر احزاب در حدی بالاست که تنها با ائتلافی بسیار فراگیر و جامع می‌توان تشکیل دولت داد؛ امری که البته نیازمند آن است که حزبی رهبری را برعهده گرفته و نقشی مرکزی را اتخاذ کند. هر چند این مساله با توجه به موضع نسبتا ضعیف فعلی حزب دموکراتمسیحی بعید به نظر می‌رسد.
