مدیرکل جنوب آسیای وزارت خارجه:
شرط ایران برای شرکت در مذاکرات افغانستان، حضور دولت این کشور است/ رویکرد‌های خلیل‌زاد، پایه‌های کنفرانس بن را تضعیف کرد
مدیرکل جنوب آسیای وزارت خارجه گفت: طرح نماینده آمریکا باعث شد مشروعیت نهادها جابه‌جا شود و به عبارت دیگر دولت و ساختار افغانستان مشروعیت‌زدایی را تجربه کرد. معتقدم که مشروعیت دولت و ساختار افغانستان باید درون‌زا بوده و از داخل متولد شود و نباید چیزی جایگزین آن گردد
به گزارش خبرنگار ایلنا، «سید رسول موسوی» مدیرکل جنوب آسیای وزارت خارجه، در نشست بررسی تحولات افغانستان که در محل شورای راهبردی روابط خارجی برگزار شد، عنوان کرد: «نقش‌آفرینی جمهوری اسلامی ایران در پرونده افغانستان کاملا مشخص است. ما بارها اعلام کردیم که در مذاکراتی که دولت افغانستان شرکت نداشته باشد، شرکت نخواهیم کرد. اخیرا کنفرانس توسط آمریکا، روسیه، چین و پاکستان برگزار شده که ایران در آن حضور نداشته و حتی روسیه اعلام کرده بود که ما تا دقایق آخر فکر می کردیم که ایران حاضر خواهد شد که البته هیچ نماینده ای از جمهوری اسلامی در آن شرکت نکرده است. از این منظر باید بگویم که در جایی که دولت افغانستان حضور نداشته باشد، ما عملا حضور نداریم.»
وی ادامه داد: «نقد اساسی ما به مذاکرات افغانستان معطوف به رهبری خلیل‌زاد در این پرونده بود. زمانی که دونالد ترامپ مذاکرات را متوقف کرد، خلیل‌زاد هم تمام روند را کنار گذاشت. اما شاهد آن هستیم که حرکت جدید از سوی وی در بروکسل مجددا شروع شده است. آن چه در بروکسل و مسکو به دست آمده نشان می‌دهد که جامعه جهانی به یک مانیفست واحد و جدید در مورد افغانستان رسیده است در مقابل روسیه از ایران خواسته تا وارد روند مذاکرات صلح افغانستان شود و مسائل در حال بررسی است.»
مدیرکل جنوب آسیای وزارت خارجه با اشاره به دو طرح پیش رو در مورد مذاکرات افغانستان گفت: «چارچوب طرح اول در بروکسل طراحی شده است و چارچوب طرح دوم توسط اشرف غنی، رئیس‌جمهوری افغانستان، در کابل طراحی شده است. در این میان باید بگویم که اشتباه طرح خلیل‌زاده این بود که اگر طرح صلح را به معنی پایان جنگ در نظر می‌گرفتیم، می‌بایست زمینه‌های جنگ مجدد را از بین می‌برد که از این منظر جمهوری اسلامی افغانستان را باید مولود کنفرانس بن بدانیم اما متاسفانه آنچه خلیل‌زاد در قطر انجام داد، باعث شد تا کنفرانس بن و پایه‌های آن تضیف شود. اما در نهایت روند دوحه و آنچه در مسکو اتفاق افتاد مورد حمایت‌های کشورها قرار گرفته است.»
وی افزود: «افغانستان سیستم و ساختار سیاسی و قوای مدرن دارد و از این منظر تمام حساب و کتاب‌های سیاسی در این کشور توسط خلیل‌زاد زیر سؤال رفت. روند خلیل‌زاد باعث شد تمام نهادهای قانونی، سیاسی و حتی قانون اساسی افغانستان زیر سؤال برود و قرار بر این بود تا یک سند به امضای طالبان و ایالات متحده برسد که خوشبختانه فعلا متوقف شده است.»
موسوی با اشاره به دو محور از مشکلات طرح مذاکراتی خلیل‌زاد تصریح کرد: «طرح خلیل‌زاد باعث شد مشروعیت نهادها جابه‌جا شود و به عبارت دیگر دولت و ساختار افغانستان مشروعیت‌زدایی را تجربه کرد. من معتقدم که مشروعیت دولت و ساختار افغانستان باید درون‌زا بوده و از داخل متولد شود و نباید چیزی جایگزین آن شود. مساله بعدی بحث احیای امارات اسلامی توسط طالبان بود که صراحتا نشان می‌دهد یک دوگانگی در این طرح وجود دارد و می‌تواند برای افغانستان بسیار خطرناک باشد، چرا که در متن توافق به عبارت امارات اسلامی ذکر شد و حتی قرار بود پس از امضای توافق آمریکا با طالبان قرارداد امنیتی کابل-واشنگتن لغو شود».
وی در پایان گفت: «مساله پنجم مشکل روند مذاکرات خلیل‌زاد، بحث جایگزینی داعش به جای طالبان بود. قرار بر این بود که این جایگزینی به صورت کاملا مشخص انجام شود به عبارت دیگر قرار بود زمانی که ایالات متحده و طالبان قرارداد صلح را امضا می‌کنند، مخالف جدیدی به نام داعش در افغانستان زمام امور میدانی را برعهده بگیرد که این می‌توانست برای امنیت منطقه و افغانستان خطرناک باشد. از این منظر مذاکرات مذکور را نمی‌توان مذاکرات صلح دانست».
