نویسنده و مترجم آرژانتینی در گفت‌وگو با ایلنا:
پیروزی پرونیسم در انتخابات آرژانتین مایه خوشحالی و امیدواری است/ راه نجات آمریکای لاتین اتحاد میان کشورهای منطقه است
نتیجه انتخابات به‌روشنی نشان داد که اکثریت مردم دیگر نمی‌خواهند بیانیه‌ها و شعارهای توخالی و تهی از محتوای اجتماعی درباره تغییر فریب شان دهد. به گمان من، ایده اصلی دولت آینده آرژانتین فعال کردن اقتصاد از خلال تولید داخلی است. برای رسیدن به این مهم، باید از سختی وضعیتی که مردم در آن به سر می‌برند کاست.
به گزارش ایلنا، پرونیست‌های آرژانتین بار دیگر توانستند در انتخابات ریاست‌جمهوری محافظه‌کاران را کنار بزنند و قدرت را در سومین قدرت اقتصادی برتر آمریکای لاتین به دست بگیرند.
«آلبرتو فرناندز»، وکیل آرژانتینی، توانست در انتخابات سراسری برای رقابت بر سر پست ریاست‌جمهوری پیروز شود. او با کسب بیش از ۴۸ درصد آرا توانست از «مائوریسیو ماکری»، رئیس‌جمهوری پیشین این کشور، با حدود ۴۰ درصد رای پیشی بگیرد.
ماکری طی سخنرانی برای اعضای حزب محافظه‌کار شکست را پذیرفت و به فرناندز تبریک گفت. وی افزود که بنا دارد فرناندز را به کاخ ریاست‌جمهوری دعوت کند تا او را در جریان انتقال قدرت قرار دهد.
«آریل دیلون» نویسنده، مترجم و روزنامه‌نگار آرژانتینی است. وی که بیشتر بر حوزه ترجمه متون ادبی متمرکز است تاکنون آثار متعددی را در زمینه ادبیات، فلسفه و علوم اجتماعی را ترجمه کرده است. از جمله نویسندگانی که او آثار آنان را ترجمه کرده می‌توان به پاتریشیا های‌اسمیت، پی‌یر بوردیو، کورت ونه‌گات، ژان-ماری گوستاو لو کلزیو و هنری میشو اشاره کرد. این نویسنده و مترجم ۵۵ ساله در حال حاضر در بوینس آیرس، پایتخت آرژانتین، زندگی می‌کند.
آریل دیلون با اشاره به پیروزی پرونیست‌های آرژانتینی در انتخابات این کشور و به قدرت رسیدن آلبرتو فرناندز به خبرنگار ایلنا گفت: خبر پیروزی احزاب چپ که حول محور پرونیسم گرد هم آمدند مایه خوشحالی و امیدواری است. نابودی صنعت، بیکاری، افزایش بدهی‌های کشور و کاهش حقوق مردم از جمله دستاوردهای ماکری برای آرژانتین است و این مسائل باید بلافاصله رفع‌ورجوع شود.
وی در رابطه با انتخاب «کریستینا فرناندز»، از چهره‌های کلیدی در سیاست آرژانتین و رئیس‌جمهوری پیشین این کشور در خلال سال‌های ۲۰۰۷ الی ۲۰۱۵، به‌عنوان معاون رئیس‌جمهور و تاثیر آن بر سپهر سیاسی این کشور گفت: به گمانم فرناندز رهبری مهم در ساخت و شکل دادن به آرژانتینی عادلانه‌تر است و می‌تواند آمریکای لاتین را بار دیگر متحد کند. او با هوشمندی خودش را از مرکز رقابت‌های انتخاباتی کنار کشید، چراکه می‌دانست که به‌رغم هواداران بی‌شمار، برخی از مردم به او اعتماد نداشتند. ایده دولت آینده آرژانتین مایه امیدواری بوده، چراکه نه بر روی یک نفر بلکه اتحادی از اراده‌های گوناگون متمرکز است.
این نویسنده و روزنامه‌نگار در ادامه گفت: اقدام فرناندز مبنی بر کناره‌گیری از رقابت‌های انتخاباتی و متمرکز کردن آرای مردم بر روی آلبرتو فرناندز بسیار جسورانه بود، اما در عین حال این حرکت را باید بسیار استادانه دانست، یک بازی استراتژیک بی‌نظیر. این را نتیجه انتخابات تایید می‌کند. از سوی دیگر، فرناندز وکیل و حقوق‌دان است و این بدان معناست که وی تجربه قانونی بسیار گرانبهایی دارد. باور دارم که به‌خاطر توانایی‌اش به‌عنوان معاون رئیس‌جمهور می‌تواند به‌خوبی بر سنای کشور ریاست کند. بسیاری از معاونان رئیس‌جمهور در گذشته فیگورهایی کوچک بودند که هیچ هویت سیاسی راستینی در چنته نداشتند. حضور کریستینا فرناندز در این پست سبب می‌شود که دولت جدید انرژی بسیاری به دست آورد و سازگاری خوبی در زمینه منازعات قانونی داشته باشد.
مترجم آثار پاتریشیا های‌اسمیت، پی‌یر بوردیو و کورت ونه‌گات در زمینه به نقش مشکلات اقتصادی و فقر گسترده در آرژانتین در انتخابات این کشور و به نتیجه نرسیدن برنامه‌های ماکری برای از میان برداشتن این مشکلات گفت: ماکری با وعده به صفر رساندن میزان فقر قدم به میدان قدرت گذاشت. با این حال، تمامی اقدام‌های اقتصادی هدفی نداشت جز هواداری از شماری اندک از بازیگران اقتصادی. این برنامه‌ها حتی به سود صنایع بزرگ نیز نبود. باورش سخت است که سیاستی که به‌طور سیستماتیک به مردم ضربه زد، از اهداف اصلی دولت ماکری بود. به‌سختی می‌توان باور کرد که کسی تا این حد خام‌دست باشد. به باور من، آنچه طی چهار سال گذشته در آرژانتین روی داد نه برنامه‌ای شکست‌خورده، بلکه غارت و چپاولی موفقیت‌آمیز بود. با این حال، زنان و مردانی که قدرت را در دست داشتند، از جمله خود رئیس‌جمهور، در استفاده از این موضوع از خود ناشیگری، ابتذال و بی‌تحرکی نشان دادند.
وی در ادامه افزود: با این وجود، نتیجه انتخابات به‌روشنی نشان داد که اکثریت مردم دیگر نمی‌خواهند بیانیه‌ها و شعارهای توخالی و تهی از محتوای اجتماعی درباره تغییر فریب‌شان دهد. به گمان من، ایده اصلی دولت آینده آرژانتین فعال کردن اقتصاد از خلال تولید داخلی است. برای رسیدن به این مهم، باید از سختی وضعیتی که مردم در آن به سر می‌برند کاست. [این یعنی] توقف تورم، تنظیم کردن قیمت‌ها، افزایش دستمزدها و مستمری‌ها. این البته در کشوری که گرفتار بدهی بوده بسیار دشوار است، آن هم بدهی‌ای که بخش اعظم آن نامشروع است. اما امیدوارم که دولتی بتواند آرژانتین را به جلو ببرد، دولتی که تصمیم به اقدام [و بهبود اوضاع] داشته باشد، از حمایت مردم برخوردار باشد، بتواند گفت‌وگو کند، انرژی و توانایی سیاسی لازم را داشته باشد و بداند که چگونه به توافق‌نامه‌های داخلی مناسبی با تمامی بخش‌های حیات سیاسی و اقتصادی کشور دست یابد و همچنین اتحادهای استراتژیک خوبی نیز با بازیگران بین‌المللی، به‌ویژه کشورهای منطقه، داشته باشد.
آریل دیلون در رابطه با سناریوهای پیش روی سیاست خارجی دولت آینده آرژانتین، با توجه به موج تظاهرات در شیلی و بولیوی و همچنین حضور دولت راست افراطی در برزیل گفت: آمریکای لاتین پیشتر، زمانی که بیشتر کشورهای جنوبی رؤسای جمهور پیشرویی داشتند، دوران بسیار امیدبخشی را از سر می‌گذراند: «لوئیس ایناسیو لولا دا سیلوا» در برزیل، حزب جبهه گسترده در اوروگوئه، «اوا مورالس» در بولیوی، «نستور کرشنر» و سپس «کریستینا فرناندز کرشنر» در آرژانتین، «رافائل کوره‌آ» در اکوادور و غیره. این حکومت‌ها ایده تاریخی مشترکی از یک آمریکای لاتین متحد و قدرتمند در ذهن داشتند. اتفاقی نیست که بیشتر دولت‌های راست‌گرا که بعدا بر سر کار آمدند بسیار تلاش کردند تا این پیوندها را بگسلند و آژانس‌های بیناآمریکایی را که این دولت‌های مترقی تقویت کرده بودند، از میان بردارند. باید در تمام کشورهای این حوزه وجود اتحادیه بدل به فرمانی مبتنی بر قانون اساسی شود و اصل آمریکای لاتین متحد سیاست دائمی کشورها باشد، بی‌توجه به این‌که چه کسی نمایندگی این ملل را برعهده دارد. اهمیت یک آمریکای لاتین متحد باید در حقوق ملی کشورها لحاظ شود. این صرفا نباید هدفی چپ‌گرایانه باشد، چراکه نجات کشورهای‌مان متکی بر این موضوع است. [ملل آمریکای لاتین] اگر ضعیف و مجزا از یکدیگر باشند، بدل به هدفی آسان برای تجاوز قدرت‌های خارجی و شکارچیان داخلی، مانند ماکری، می‌شوند.
