پایگاه اینترنتی «ووکس» بررسی کرد؛
نقش و اهمیت مردم آمریکا در استیضاح دونالد ترامپ
نمی‌توان حکومتی بی‌قانون را تنها با خودِ قانون رام کرد. تظاهرات مردمی است که می‌تواند بدل به اهرم فشار شود. اگر دموکرات‌ها می‌خواهند تاکتیک‌های رئیس‌جمهوری آمریکا را در سال ۲۰۱۹ شکست دهند، باید بار دیگر تظاهرات را مدنظر قرار دهند.
به گزارش ایلنا به نقل از پایگاه اینترنتی ووکس، قضیه واترگیت متنی اصلی است از خیال‌پردازی آمریکایی‌ها درباره شکست یک رئیس‌جمهور، اما درباره استیضاح «دونالد ترامپ»، رئیس‌جمهوری آمریکا، نباید این‌گونه فکر کرد.
واترگیت تجربه‌ای سازنده برای بسیاری از دموکرات‌های قدیمی بود که در آن سال‌ها اختیار مجلس نمایندگان را در دست داشتند. نسخه داستانی‌شده آن در فیلم «تمام مردان رئیس‌جمهور» سنگ محکی است فکری برای بسیاری از روزنامه‌نگاران. تا به امروز، رسوایی‌های سیاسی همواره با پسوند «گیت» همراه بوده، گویی ماجرای «واترگیت» بیشتر به آب مربوط بوده تا آنچه در هتل واترگیت روی داده بود (gate در زبان انگلیسی به معنای دریچه سد نیز به کار می‌رود).
از سال ۱۹۷۳ میلادی زمان زیادی گذشته است. سازوکار سیاسی آمریکا، نظام قضایی و جو رسانه‌ها از آن زمان چنان تغییر کرده است که هیچ شکلی از استنتاج را نمی‌توان برای وضعیت فعلی به کار بست.
نخبگان آمریکایی باید از حوادث مشابه در سراسر جهان درس بگیرند، کاری که اغلب انجام نمی‌دهند؛ مانند سرنگونی دولت راست‌گرای «ماریانو راخوی»، نخست‌وزیر پیشین اسپانیا، در سال ۲۰۱۸، استیضاح «پارک گئون-های»، رئیس‌جمهوری پیشین کره‌جنوبی در سال ۲۰۱۷ و کناره‌گیری او و همچنین فساد «سیگموندور گونلاگسون»، نخست‌وزیر ایسلند که در سال ۲۰۱۶ با قدرت خداحافظی کرد. در تمام این نمونه‌ها، تظاهرات گسترده مردمی کار خود را کرد.
اعضای رسمی منتخب در حزب دموکرات، مانند باقی سیاستمداران دیگر کشورها، چندان از ایده مقاومت مردمی رضایت ندارند، اما این مفهوم آن قدرها هم در نظر آنها بیگانه نیست. در طول وضعیت اضطراری در سال ۲۰۱۷، آنها سیاست تظاهرات را با آغوش باز پذیرا شدند. این اعتراض‌ها با تظاهرات گسترده در فرودگاه‌ها، در اعتراض به طرح ترامپ برای ممنوعیت ورود خارجی‌ها به کشور آغاز شد و در تظاهرات ماه مارس زنان ادامه یافت و بارها در کپیتال هیل شاهد حضور مردمی بودیم که خواستار بیمه همگانی بودند.
نمی‌توان حکومتی بی‌قانون را تنها با خودِ قانون رام کرد. تظاهرات مردمی است که می‌تواند بدل به اهرم فشار شود. اگر دموکرات‌ها می‌خواهند تاکتیک‌های ترامپ را در سال ۲۰۱۹ شکست دهند، باید بار دیگر تظاهرات را مدنظر قرار دهند.
واترگیت مساله‌ای است مربوط به سال‌ها پیش
واترگیت در نظامی حزبی آغاز شد که در قیاس با وضعیت امروز، بسیار آزادتر بود. آن زمان، تمام محافظه‌کارانْ جمهوری‌خواه نبودند و تمام جمهوری‌خواهان نیز محافظه‌کار نبودند. این نکته اساس آن شد که سوءرفتار رئیس‌جمهور فارغ از هرگونه ایدئولوژی یا گرایش حزبی لحاظ شود.
هوادارن عمده جدایی‌طلبی نژادی [در آمریکا تا دهه ۱۹۷۰ شماری از مدارس همچنان از رویکردهای جداسازی نژادی استفاده می‌کردند] که اکثرشان هم دموکرات بودند آزادانه در کنگره فعالیت می‌کردند. در این میان، بزرگ‌ترین قهرمانان حقوق بشر در آمریکا نیز بیشترشان دموکرات بودند، با این حال یک جمهوری‌خواه سیاه‌پوست نماینده ایالت ماساچوست در سنا بود. اعضای دیگر فشارهای سیاسی و ایدئولوژیک متناوب را از سر می‌گذراندند و از مساله نژاد که بگذریم هم خودِ سیستم از سوی افرادی جنگ‌طلب و صلح‌طلب در دو حزب اداره می‌شد.
نظام قضایی نیز کمتر از امروز قطبی بود. مؤسساتی چون جامعه فدرالیست‌ها در کار نبود که جنبشی قانونی، محافظه‌کارانه و منسجم را شکل دهد و حزبی سامانمند هم در کار نبود که چنین قاضی‌هایی را در سند قضاوت دیوان دادگستری بنشاند.
همچنین، جو رسانه‌ای هم از سوی سه شبکه تلویزیونی کنترل می‌شد که اخبار شباهنگاهی‌شان «حقیقت» را به مردم دیکته می‌کرد. اما هیچ‌یک از این المان‌ها در سیاست معاصر آمریکا به چشم نمی‌خورد. کنگره امروزی آمریکا معتصب‌تر و ایدئولوژیک‌تر از آن زمان است که و اعضای بسیاری در آن هستند که هیچ وفاداری شخصی به ترامپ ندارند، اما می‌شود انتظار داشت که تمام‌قد در کنارش بایستند، آن هم به شکرانه رویکردهای متعصبانه و اهداف سیاسی.
در چنین اوضاعی باید از سیاست روزمره فراتر رفته و از مردم کمک بخواهید.
آموزه ۲۰۱۷: مقاومت جواب می‌دهد
دموکرات‌ها در ژانویه ۲۰۱۷ با قدرت سیاسی اندکی قدم به میدان گذاشتند. نه مجلس نمایندگان در اختیارشان بود و نه کاخ سفید و پیروزی ترامپ امید آنها را برای کسب اکثریت در دیوان عالی به محاق برده بود. اما بخش بزرگی از جامعه از این‌که رئیس‌جمهوری ناشایست به شکرانه نظام گزینشی این کشور توانسته زمام امور را به دست گیرد، خشمگین بودند. مراسم سوگند ریاست‌جمهوری ترامپ شاهد بزرگ‌ترین تظاهرات اعتراضی در تاریخ آمریکا بود، تظاهراتی که «ماه‌عسل» موافقت مردم با حضور او در کاخ سفید را خراب کرد، امری که اگر محقق می‌شد می‌توانست در اعمال تغییرات مدنظرش کمک شایانی به او بکند.
تظاهرات گسترده‌ای شکل گرفت که نمی‌شد آن را به گروهی خاص نسبت داد، آن هم با این هدف که بهایی را که حزب جمهوری‌خواه با حمایت از ترامپ می‌پرداخت، افزایش یابد. فضای تظاهرات باعث شد چندین و چند قاضی شماری از قوانین مدنظر ترامپ، از جمله ممنوعیت ورود شهروندان کشورهای مسلمان، را در چندین ایالت با شکست مواجه کنند و همچنین باعث شد کارمندان دولت از سوءرفتار ترامپ در اتاق بیضی خبر بدهند. لغو بیمه درمانی عمومی نیز طی این فرآیند متوقف شده است.
علاوه بر این، این دست تظاهرات گسترده را نمی‌توان از فعالیت‌های انتخاباتی و پیگیری طولانی‌مدت اهداف سیاسی جدا دانست. بر اساس تحقیقات صورت‌گرفته، تظاهرات گسترده مردمی در هنگ کنگ در خلال سال‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۹۲ باعث تغییر عقیده در مسائل جنسیتی شد. البته دموکرات‌ها نمی‌توانند با یک اشاره تظاهراتی ترتیب دهند، اما اعمال و رفتار آنها از اهمیت بسیاری برخوردار است. اگر آنها می‌خواهند مردم باور کنند که اصولی مهم در قانون اساسی در معرض خطر قرار دارد، باید بیزاری‌شان از سیاست‌های توده‌ای را کنار بگذارند و تاکتیک‌هایی را بپذیرند که پیش از انتخابات میان‌دوره‌ای به حضورشان در مجلس نمایندگان کمک شایانی کرد. مقاومت گسترده مردمی به ممانعت از ترامپ کمک کرد و همواره ابزاری بوده برای کنار زدن رهبران فاسد از قدرت.
