بیگدلی در گفتوگو با ایلنا بررسی کرد:
درونمایه سخنرانی ترامپ در مجمع عمومی سازمان ملل/مدل هجمه به ایران، چین و روسیه
تحلیلگر مسائل آمریکا گفت: عربستان، محوریت سخنان رئیسجمهوری آمریکا در مجمع عمومی سازمان ملل خواهد بود؛ چراکه هم صرفه اقتصادی دارد و هم از طریق آن میتوان علیه تهران اجماعسازی کرد.
«علی بیگدلی» تحلیلگر مسائل آمریکا در تشریح محورهای احتمالی سخنرانی دونالد ترامپ در مجمع عمومی سازمان ملل و هدایت تیم مشاوران وی، در گفتوگو با خبرنگار ایلنا اظهار کرد: به طور کلی روسای جمهور و مقاماتی که به نمایندگی از کشورشان در مجمع عمومی سازمان ملل متحد اقدام به سخنرانی میکنند در صدد آن هستند که بزرگترین و مهمترین مسالهای که خودشان با آن مواجهه هستند را، رنگ و بوی جهانی بدهند. به زبان سادهتر باید بگویم که این مقامات با هدایت و مشاورهای که از تیمهای رسانهای و سیاسی خودشان میگیرند وارد صحن مجمع عمومی سازمان ملل میشوند و در راستای آنها، این رسانهها هستند که به سخنان آنها بُعد میدهند. از این منظر سخنرانی امروزِ ترامپ در مجمع عمومی ملل متحد به صورتی خواهد بود که مهمترین موضوع مدنظر ساختار سیاسی آمریکا به اولین محور سخنرانی وی تبدیل شود که به نظرم مساله حمله به آرامکو مهمترین مساله خواهد بود.
وی ادامه داد: مساله حمله به تاسیسات نفتی عربستان را تنها نباید یک موضوع سیاسی دانست بلکه در درون آن مساله اقتصاد و منافع ایالات متحده و بسیاری از متحدان واشنگتن نهفته است که این موضوع را به پروندهای تبدیل کرده که آمریکاییها (به خصوص ترامپ) قصد دارند حداکثر بهرهبرداری را از آن انجام دهند. ایالات متحده در وهله اول طرح متهمسازی ایران را کلید زد اما در روزهای منتهی به مجمع عمومی سازمان ملل شاهد نوسانِ اظهارات و موضعگیری آمریکاییها و حتی سعودیها بودیم. به این معنا که آنها سطح هجمهها رسانهای و سیاسی خود به ایران را تا حدود زیادی کاهش دادند اما به نظر نمیآید که از متهم کردن ایران دست کشیده باشند. احتمال میرود این روند بعد از مجمع عمومی سازمان ملل وارد فضای جدید شود یا حداقل همان روند قبلی از سوی آمریکا و عربستان پیش گرفته شود؛ اما به هر حال ترامپ این مساله را از زوایای مختلف به خوردِ جهان خواهد داد.
این استاد دانشگاه با اشاره به میزان اهمیت مساله برجام برای ترامپ و تیم وی، گفت: بسیاری بر این عقیده هستند که ترامپ در مجمع عمومی سازمان ملل مساله برجام را مورد اشاره قرار خواهد داد اما به نظرم پرونده برجام نسبت به پرونده آرامکو از اهمیت کمتری برای ترامپ برخوردار است؛ همانگونه که اشاره کردم ترامپ و مجموع ساختار قدرت در ایالات متحده عربستان را شریک استراتژیک خود میدانند که هسته این شراکت را تجارت و مبالغ هنگفت شکل میدهد. اهمیت این شراکت به حدی است که پس از حمله به آرامکو، ایالات متحده تعدادی از نظامیان خود را مجددا به منطقه اعزام کرد و با مانور رسانهای سعی دارد تا امارات و عربستان را در کنار خود و بر اساس نشانه گذاریهای اقتصادی و سیاسی حفظ کند. به عبارتی دیگر اشاره کردن ترامپ به آرامکو در مجمع عمومی سازمان ملل در همین راستا ارزیابی میشود تا بتواند به سعودیها بگوید که در قبال هزینههای هنگفت در کنار آنها قرار دارد.
بیگدلی افزود: محورهایی که ترامپ برای به چالش کشیدن ایران انتخاب کرده به نحوی از سوی تیم وی کُدگذاری خواهد شد تا علاوه بر القاء محورهای مد نظر بتواند اجماع جهانی علیه تهران شکل بدهد. در این میان احتمال دارد ترامپ و برخی از کشورها به صورت تلویحی به مساله یمن و خروج عربستان اشاره کنند؛ چراکه واشنگتن و متحدان اروپایی آن در صورتی که عربستان از بازی یمن بیرون بیاید فضای بسیار خوبی برای سرمایهگذاری در ریاض به دست میآورند. از این جهت یمن هم میتواند مورد اشاره قرار بگیرد. مساله اصلی دیگر که بدون تردید ترامپ در مورد آن صحبت خواهد کرد، چین و روسیه خواهد بود. از مسائل اقتصادی گرفته تا نظامی و امنیتی، در مورد این دو کشور صحبت خواهد شد ولی در مورد پرونده ونزوئلا به نظر نمیرسد سخنی از سوی ترامپ به میان بیاید.
وی در پایان خاطرنشان کرد: باید متوجه بود که مباحث تغییر آب و هوا و مسائل اقلیمی توجه بسیاری از کشورها را به خود جلب کرده است و ترامپ بهرغم تمایل به سخن گفتن در این مورد، مجبور است در اینباره سخن بگوید. مسائل دیگری مانند افغانستان و کرهشمالی میتواند از جمله محورهای سخنان وی باشد اما باید متوجه بود که لحن او در مجمع سازمان ملل نمیتواند به تندی ایفاد شود. مشاوران رسانهای ترامپ و حتی کسانی که از جناح تیپارتی در اردوگاه وی هستند، به هیچ وجه موافق جنگ و رویارویی نیستند. آنها معتقدند که جنگهای اخیر به نفع آمریکا نبوده و حتی معتقدند که ایالت متحده در شمال آفریقا (لیبی و مصر) و همچنین در افغانستان خوب عمل نکرده است. به همین جهت نمیتوان انتظار داشت ترامپ موضوعی که جهان درگیر آن است را جایگزین مسائل داخلی و منافع کشورش کند. به همین جهت معتقدم اهم مسائلی که مورد اشاره قرار خواهد داد در چارچوب تجاریسازی امنیت یا اقتصاد متقابل خواهد بود.