بخشایشی اردستانی در گفتوگو با ایلنا بررسی کرد:
دلایل شکست نتانیاهو در تشکیل کابینه اسرائیل/ سناریوی لیکود برای پیروزی در انتخابات آینده
نزاع سیاسی میان نخستوزیر و وزیر جنگ سابق رژیم صهیونیستی مانع اصلی تشکیل کابینه و دولت شد و این روند ادامه خواهد داشت مگر آنکه حزب لیکود سناریوی جدید در دست داشته باشد.
«احمد بخشایشی اردستانی» کارشناس مسائل بینالملل در تشریح دلایل و پیامدهای عدم تشکیل کابینه رژیم صهیونیستی توسط نتانیاهو در گفتوگو با خبرنگار ایلنا اظهار کرد: از مدتها پیش تاکنون وضعیت سیاسی و امنیتی در سرزمینهای اشغالی به صورتی پیش رفته است که تمام مولفههای موجود حاکی از آن است که بنیامین نتانیاهو رسماً روی تیغ حرکت میکند. او در انتخابات زودهنگام اخیر پارلمانی تنها توانست راستهای افراطی و جناح مذهبی افراطی را با خود هماهنگ کند و هیچ جناح دیگری از او حمایت نکرد. تنها شانس نتانیاهو این بود که ترامپ به دلیل نیاز به حمایت لابی یهود در انتخابات ۲۰۲۰ ریاست جمهوری آمریکا از او حمایت کرد؛ تا جایی که شب قبل از انتخابات اسرائیل، ایالات متحده سپاه پاسداران را در فهرست گروههای تروریستی قرار داد و همین موضوع به علاوه اعطاء حق مالکیت جولان به رژیم صهیونیستی، باعث شد تا آراء نتانیاهو افزایش پیدا کند.
وی ادامه داد: با گذر از فضای انتخابات زودهنگام اخیر اسرائیل باید به این نکته اشاره کنیم که یکی از دلایل اصلی عدم موفقیت نتانیاهو در تشکیل دولت ائتلافی در تلآویو سهمخواهی حزب «اسرائیل خانه ما» به رهبری «آویگدور لیبرمن» بود. نتانیاهو اساساً به دنبال آن است تا وزارتخانههای حیاتی مانند وزارت امنیت داخلی، وزارت دفاع و وزارت خارجه را در اختیار تیم خود و حزب لیکود داشته باشد و در مقابل هم لیبرمن به دنیال کسب این وزارتخانه توسط تیم خود و حزب اسرائیل خانه ما است. در این بین ممکن است بسیاری از مخاطبان سوال کنند که چرا نتانیاهو اصرار دارد تنها با لیبرمن وارد ائتلاف شود؟ حقیقت این است که اسرائیل از حدود سه دهه پیش تاکنون با تکیه بر دولتهای ائتلافی به حیات خود ادامه داده است و در این میان تنها حزبی که از حیث مواضع سیاسی و ایدئولوژی با نتانیاهو همراه قدم بوده، حزب اسرائیل خانه ما به رهبری آویگدور لیبرمن است.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه راستهای افراطی در اسرائیل مدام به دنبال هدف قرار دادن نتانیاهو در موضوعهای امنیتی و راهبردهای نظامی هستند، گفت: پس از دو حمله اخیر حماس به سرزمینهای اشغالی شاهد آن بودیم که نتانیاهو هر دو بار پذیرش آتشبس را در دستور کار خود قرار داد و همین موضوع باعث شد مخالفان و منتقدان وی اعلام کنند که او در تامین امنیت سرزمینهای اشغالی دچار مشکل شده است. آنها بارها در محافل علنی و پنهان نتانیاهو را تحت فشار قرار دادند که چرا گروههای حماس و جهاد اسلامی به علاوه سایر جریانهای مقاومت دائماً در حال هدف قرار دادن امنیت اسرائیل هستند اما در مقابل لیکود و نتانیاهو در مقابل آنها کوتاه میآید. نتانیاهو معتقد است که بر اساس راهبردهای نظامی و معادلات آنی میدانی، درگیری میان یک کشور و گروه چریکی به ضرر ارتش کلاسیک و دولت حاضر خواهد بود و گروه چریکی به دلیل خاصیت و ماهیت خود به هیچ وجه مورد ضربه قرار نمیگیرد.
بخشایشی افزود: نتانیاهو با اتکا به این تئوری دست به تشدید تنش در اسرائیل نمیزند. در مقابل جریان راست افراطی در تلآویو معتقد است برای پاسخ به مقاومت فلسطین باید استراتژی مشت آهنین را در دستور کار قرار داد و از این جهت لیبرمن بارهای اعلام کرده که به دنبال تصدی وزارت جنگ اسرائیل است توسط جریان خود است. این پیچیدگی و اختلافها باعث شد تا همان ائتلاف شکننده و نصفه و نیمه توسط نتانیاهو شکل نگیرد و در اینجاست که برگزاری انتخابات مجدد در دستور کار قرار گرفته است. نتانیاهو سه دوره به کمک آمریکا و اروپا توانسته قدرت را در دست بگیرد اما واقعیت این است که او این بار با رای ناپلئونی توانست در قدرت ابقاء شود اما به دلایل متعدد اعم از مسائل اقتصادی، اجتماعی، امنیتی و غیره سایر احزاب کوچکتر حاضر به ائتلاف با نتانیاهو و حزب لیکود نشدند.
وی در پایان در پاسخ به این پرسش که آیا نتانیاهو برای پیروزی در انتخابات آینده، برجسته کردن معامله قرن را در دستور کار دارد یا خیر، خاطرنشان کرد: باید پذیرفت که نتانیاهو در انتخابات اخیر کنست رای آورده است؛ حال این پیروزی با لابیگری و اعمال نفوذ باشد یا بر اساس عوام فریبی. معامله قرن یک طرح کلان است که موجودیت و حیات یهود را در خود جای داده است و تمام هم و غم گنجانده شدده در این طرح، مصادره و غصب بیتالمقدس به نفع صهیونیستها است. در مقابل هم مردم غزه برای هویت خود میجنگند و رویارویی با اسرائیل و نظامیان آن را همچنان ادامه میدهند. از این منظر وقایعی مانند نشست اقتصادی بحرین و مساله معامله قرن را نمیتوان مرتبط با انتخابات بعدی اسرائیل که قرار است در ۲۶ شهریور برگزار شود، دانست. من بر این باورم که نتانیاهو از معامله قرن به عنوان «اهرم فشار» استفاده نخواهد کرد بلکه از این موضوع به عنوان یک ابزار برای داغ کردن تنور انتخابات آینده بهره خواهد برد. بخش دیگری از این سوء استفاده به مدیرت افکار عمومی در داخل اسرائیل مربوط خواهد بود که بدون تردید در طول این مدت و تا آستانه انتخابات سناریوی نتانیاهو همین خواهد بود که البته مقاومت فلسطین هم بیکار ننشسته است.