ساداتیان در گفت‌وگو با ایلنا:
فشار ملی‌گراها باعث استعفای نخست‌وزیر بریتانیا شد/ تنها راه حل لندن، همه‌پرسی مجدد برگزیت است
نخست‌وزیر بریتانیا در میان فشارهای اتحادیه اروپا و محافظه‌کاران لندن راهی جز استعفا یا همه‌پرسی مجدد نداشت.
«سیدجلال ساداتیان» کارشناس مسائل بریتانیا با اشاره به استعفای نخست‌وزیر بریتانیا در تشریح دلایل و پیامدهای کناره‌گیری وی در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا عنوان کرد: بخش اعظمی از استعفای «ترزا می» به مساله برگزیت و شیب‌های صعودی و نزولی این موضوع طی سال‌های اخیر ارتباط دارد. او در مجموع موافق خروج بریتانیا از جمع کشورهای اتحادیه اروپایی نبود اما نمی‌توانست این موضوع را به صورت علنی اعلام کند و طی این چند سال مدام سعی‌اش بر این بود تا به هر نحوی که شده با ارائه پیشنهادهای جدید، راهکاری برای این موضوع پیدا کند. باید بپذیریم که نه تنها ترزا می بلکه دیوید کامرون (نخست‌وزیر سابق بریتانیا) هم با برگزیت موافق نبود و دقیقاً حس مشابه ترزا می را داشت اما واقعیت این است که در بریتانیا احزاب و فعالیت حزبی و جناحی حرف آخر را می‌زند و نخست‌وزیر باید سعی کند تا نظر و حمایت هم حزبی‌های خود را دائماً جلب کند.
وی ادامه داد: استعفای می را باید شامل دو بخش دانست: ۱- فشار حزب محافظه‌کار بریتانیا ۲- اعمال فشار اتحادیه اروپایی. در بخش اول او وارث یک میراث ناقص از دولت دیوید کامرون بود و از زمانی که روی کار آمد، دائماً در حال جواب پس دادن به کابینه و حزب خود در پارلمان عوام بود. او به صورت جدی بحث برگزیت را پیگیری کرد و حتی برای بررسی روند دقیق برگزیت، یک وزیر به همین عنوان برای خروج از اتحادیه اروپایی منصوب کرد اما به نظرم این اقدام‌ها خیلی مناسب نبود. وزیر برگزیت به همراه «ترزا می» بارها در صحن علنی پارلمان عوام در مورد میزان خسارات و حتی خواسته‌های اتحادیه اروپا از لندن توضیح دادند اما دو دستگی در حزب محافظه‌کاران آنها را قانع نکرد. نخست‌وزیر بریتانیا سه بار با ارائه انواع و اقسام پیشنهادها سعی کرد گره از پرونده برگزیت باز کند اما متاسفانه باز هم مخالفت در داخل محافظه‌کاران او را ناکام گذاشت.
این دیپلمات سابق کشورمان با اشاره به مخالفت محافظه‌کاران با ترزا می برای چهارمین بار، گفت: خانم مِی اخیراً برای چهارمین بار اقدام به ارائه بسته پیشنهادی جدید خود برای خروج از بریتانیا کرد اما باز هم با مخالفت آنها حزب محافظه‌کاران روبه‌رو شد و به نوعی شکست بسیار سختی را متحمل شد. او تنها دو راه در قبال این شرایط داشت، نخست کناره‌گیری و دوم همه‌پرسی مجدد درباره برگزیت که گویا فشار بر او بسیار بالا بوده که نهایتاً مجبور به کناره‌گیری شده است. من بر این باورم که کناره‌گیری و استعفای ترزا می باز هم گره از پرونده برگزیت باز نخواهد کرد و حتی نفر بعدی هم نمی تواند کاری از پیش ببرد.
ساداتیان افزود: اگر فرض را بر این بگذاریم که «بوریس جانسون» یا هر فرد دیگری به نخست‌وزیری جدید بریتانیا برسد، باز هم سه را ه حل بیشتر وجود ندارد. او یا باید محافظه‌کاران را مجاب کند تا خسارت اتحادیه اروپا را پرداخت کنند یا اینکه باید بتواند میزان این خسارت را طی گفت‌وگو با بروکسل کاهش دهد. سومین راه حل پیشِ روی نخست وزیر آتی بریتانیا، برگزاری همه‌پرسی مجدد برگزیت است که در این خصوص باید به آراء عمومی رجوع کرد که به نظرم این معقولانه‌ترین تصمیمی است که نخست‌وزیر بریتانیا می‌تواند آن را انجام دهد. اگر نخست‌وزیر بعدی بریتانیا بخواهد سناریوی خروج از اتحادیه را دنبال کند، طبیعتاً باید به اتفاق‌هایی که در اسکاتلند و ایرلند رخ می‌دهد اشراف داشته باشد؛ چراکه دامنه برگزیت می‌تواند به این مناطق کشیده شود و تبعات بسیار خطرناکی را به دنبال داشته باشد.
وی در پایان تصریح کرد: برگزیت بدون تردید می‌تواند اقتصاد لندن را تحت‌الشعاع قرار دهد و بدون تردید حجم مناسبات اقتصادی این کشور با کشورهای اروپایی کاهش پیدا خواهد کرد اما باید پذیرفت که آمریکا یا آسیا شریک تجاری خوبی برای بریتانیا نخواهند بود. در این میان بخش زیادی از ۵۲ درصدی که به برگزیت رای داده بودند، دچار ریزش شده‌اند و به نظرم نخست‌وزیر جدید بریتانیا برای پایان دادن به پرونده برگزیت می‌تواند با برگزاری همه‌پرسی مجدد این پرونده را به پایان برساند. اگر این روند ادامه داشته باشد و باز هم محافظه‌کاران و ناسیونالیست‌ها با برگزاری همه‌پرسی مجدد مخالفت کنند، بدون شک فشار بر مردم بریتانیا افزایش پیدا می‌کند و این موضوع می‌تواند نه تنها برای آینده لندن بلکه برای سراسر اتحادیه اروپا خطرناک باشد. بنابراین کناره‌گیری ترزا می و جایگزینی شخص دیگری به جای او نمی‌تواند برگزیت را حل و فصل کند؛ مگر آنکه همه پرسی مجدد صورت بگیرد تا از این طریق جلوی تکرار دومین دلیل استعفای می (فشار اتحادیه اروپا) برای نخست‌وزیر بعدی گرفته شود.
