ساداتیان در گفتوگو با ایلنا:
پرونده پیونگیانگ به این زودی بسته نخواهد شد/ رویکرد ترامپ برای تمجید از کرهشمالی، ریاکارانه است
رهبر کره شمالی به خوبی میداند که اگر از همه چیز عقب نشینی کند نمیتواند به راحتی با آمریکا به تقابل بپردازد لذا حل و فصل منازعه به این زودی رخ نخواهد داد.
«سیدجلال ساداتیان» مدیر کل پیشین شرق آسیای وزارت خارجه در تشریح فضای دومین دیدار رئیس جمهور آمریکا و رهبر کرهشمالی و دلایل شکست نشست هانوی در گفتوگو با خبرنگار ایلنا عنوان کرد: دومین دیدار «کیم جونگ اون» و «دونالد ترامپ» در ویتنام در حالی برگزار شد که بسیاری از مفسران و تحلیلگران محل این ملاقات را در ابعاد مختلف مورد تحلیل قرار داده بودند. باید توجه داشت که مکان دیدار اول، سنگاپور بود که تقریباً باید آن را یک کشور بیطرف به حساب بیاوریم؛ البته سنگاپور تا حدود زیادی به سمت بریتانیا گرایش دارد اما تعاملهای جدید این کشور با ایالات متحده نشان میدهد که سنگاپور به سوی آمریکا متمایل شده است. از این منظر قدر مطلق تمایل ویتنام به سوی آمریکا و با عنایت به اینکه کرهشمالی هم در صدد تغییر سیاست خود و متمایل شدن به سوی ایالات متحده است باید بگویم که مکان دیدار دوم رهبران دو کشور دارای اهمیت سیاسی در نظام بینالملل بود.
وی ادامه داد: از منظری دیگر باید متوجه بود که ویتنام سالهای زیادی مقابل ایالات متحده به مقاومت پرداخته و همین موضوع باعث میشود کرهشمالی که سیاست تقابل با آمریکا را در دستور کار داشته، با برگزاری دیدار دوم در ویتنام موافقت کند. باید توجه داشته باشیم که رهبر کرهشمالی در جریان سفر خود، چند دقیقهای را در خاک چین توقف کرد و این نشان میدهد که پکن همچنان در این پرونده نفوذ دارد. من معتقدم که چین در سایه ایستاده و تمام وضعیت را به دقت رصد میکند و حتی مشاورههای هدفمند زیادی به پیونگیانگ ارائه میکند و از این جهت آمریکاییها هم تمام تمرکز خود به خلع سلاح کامل کرهشمالی معطوف کرده بودند. اینکه ترامپ اعلام میکند کره شمالی باید تسلیحات هستهای و موشکی خود را به صورت کامل پاکسازی کند دقیقاً از همین سیاست نشات میگیرد و همانطور که مشاهده شد، دو طرف بر سر خلع سلاح کامل و لغو کامل تحریمها به توافق نرسیدند.
این دیپلمات اسبق کشورمان با اشاره به ابراز خوشبینی مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا نسبت به حل این پرونده در آینده نزدیک، با بیان اینکه رسیدن به توافق نهایی میان دو کشور و اجرایی شدن تعهدات فی مابین آنها در کوتاه مدت غیر قابل اجرایی شدن است، گفت: رهبر کرهشمالی تا به امروز با بسیاری از شروط آمریکا کنار آمده یا به صورت ضمنی آنها را قبول کرده است و در مقابل ایالات متحده همانند گذشته خواهان جمعآوری تسلیحات هستهای پیونگیانگ است. این بدان معناست که آمریکاییها خود را در موضع بالاتر میبینند و به دنبال آن هستند تا به هر روشی کره شمالی را با سایر درخواستهای خود همراه کنند. کرهشمالی هم در مقابل این وضعیت با احتیاط رفتار میکند؛ به گونهای که رهبر این کشور حاضر نیست به راحتی ابزارهای خود را که چندین سال با استفاده از آنها به آمریکا فشار وارد میکرد، کنار بگذارد. او به خوبی میداند که واشنگتن به دنبال به زانو در آوردن و خلع سلاح کامل کشورش است و در مقابل مشخص نیست که چه چیزی به دست میآورد. این متغیرها باعث شده تا پرونده کرهشمالی و آمریکا پیچیدهتر از زمان تخاصم این دو کشور با یکدیگر شود؛ چراکه وضعیت کاملاً مبهم است و هیچ گشایشی هم صورت نگرفته است.
ساداتیان افزود: کیم جونگ اون بر عقیده است که با سلاح متعارف نمیتواند پاسخگوی تهدیدهای ایالات متحده و حتی کره جنوبی باشد و اگر این اهرم را از دست بدهد، خود را در موضع انفعال قرار داده است. در این بین ترامپ به هر بهانهای به دنیا القاء میکند که رهبر کرهشمالی در مسیر درست گام داشته است و بدون تردید کشورش را رو به توسعه سوق داده است. حتی در توئیتهای بسیاری از او به عنوان یک مرد بزرگ یاد میکند و سعی دارد تا با این روش او را از حالت سخت به حالت نرمتر تغییر حالت دهد که به اعتقاد من این یک سناریوی فریبکارانه قلمداد میشود. ترامپ در ویتنام از ظرفیت اقتصادی کره شمالی سخن گفته اما سوال این است که پیونگ یانگ جز موشک و تسلیحات هستهای چه ظرفیت اقتصادی دارد؟ پاسخ کاملاً منفی است.
وی در پایان تصریح کرد: کرهشمالی هیچ ظرفیت اقتصادی ندارد و ترامپ با ریاکاری سعی داشت تا امضای آخر را از کیم جونگ اون بگیرد که در نهایت موفق به این کار نشد. اگر فرض را بر این بگذاریم که آمریکا بستر لازم برای اتصال اقتصاد کره شمالی به کرهجنوبی را مهیا کند، باز هم نمیتوانیم دلمان را به این خوش کنیم که پرونده مذکور به زودی حل و فصل میشود. طبیعی است اگر دو کره در مسیر توسعه اقتصادی گامهایی را بردارند، بدون تردید در بلند مدت شاهد ثمر دادن آن خواهیم بود. آنچه از روندهای فعلی در پرونده کره شمالی و آمریکا بر میآید گویای این است که پیچیدگیها به قدری عمیق و گسترده است که نمیتوان وانمود کرد مشکلات به زودی حل و فصل میشوند. لذا امتیاز دهی و امتیازگیری در این مسیر موجب رسیدن به خروجی در بلند مدت خواهد شد.