ملازهی در گفت‌وگو با ایلنا مطرح کرد:
طالبان از موضع قدرتش برای چانه‌زنی با آمریکا استفاده می‌کند/ فشار بر پاکستان، عامل مذاکره طالب‌ها با واشنگتن
ارگ معتقد است که طالبان و آمریکا آن را در بازی خود مشارکت نمی‌دهند و واقعیت این است که اگر واشنگتن به طالبان چراغ سبز نشان دهد، حکومت افغانستان ملزم به پذیرش خواهد بود.
«پیرمحمد ملازهی» تحلیلگر ارشد مسائل جنوب آسیا در تشریح دلایل اعلام آمادگی طالبان برای شروع دور جدید مذاکره با آمریکا در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا اظهار کرد: دلایل زیادی در تحلیل قصد طالبان برای شروع دور جدید مذاکره با آمریکا وجود دارد اما دو عامل اصلی را باید به عنوان پایه‌های اساسی این موضوع در نظر گرفت؛ نخست اینکه طالبان در وضعیت فعلی خود را در موضع قدرت می‌بیند و حدود ۵۰ درصد از خاک افغانستان را در اختیار خود دارد. البته این جغرافیای ذکر شده در برخی نقاط به صورت مستقیم و در برخی نقاط به صورت غیر مستقیم تحت نظر این گروه قرار دارد اما به هر ترتیب جزء مناطق تحت سیطره طالب‌ها به حساب می‌آید. از این رو آنها احساس می‌کنند که در وضعیت فعلی می‌توانند وارد معامله با آمریکا شوند و پس از آن حکومت وحدت ملی افغانستان را مد نظر خواهند داشت..
وی ادامه داد: طالبان از طریق فاز جدید مذاکرات خود با ایالات متحده این پیام را به ارگ مخابره می‌کند که در درجه اول واشنگتن را به رسمیت می‌شناسیم و سپس کابل را دارای صلاحیت می‌دانیم. مساله دوم که به عنوان محور دیگر این گفت‌وگوها که باید مورد نظر قرار بگیرد، استراتژی جدید ترامپ در مورد جنوب آسیا است. در اوایل تصویب و ابلاغ این راهبرد همه در این فکر بودند که نتیجه اجرایی شدن آن فقط به هدف قرار داعش و طالبان در افغانستان ختم خواهد شد و ابعاد سیاسی آن را در نظر نمی‌گرفتند. این در حالی است که استراتژی مذکور دقیقاً پاکستان را هدف قرار داد و سیاست‌های آن در منطقه را به باد انتقاد گرفت و حتی حمایت‌های مالی آمریکا از اسلام‌آباد کاهش یافت که این بخشی از معادلات صلح افغانستان به شمار می‌رود.
فشار ایالات متحده به پاکستان باعث شده تا اسلام‌آباد طالبان را به سمت میز مذاکره هدایت کند؛ چراکه اگر این پرونده به صورت آبرومندانه حل و فصل نشده و به نتیجه نرسید بدون تردید ایالات متحده اقدام به اعمال فشار بیشتر بر پاکستان خواهد کرد. علاوه بر آن نزدیک شدن طالبان به آمریکا در جهت مذاکره هم تا حد زیادی به سیاست‌های عمران خان مبنی بر کاهش تنش با همسایگان مربوط می‌شود.
این کارشناس ارشد مسائل شبه‌قاره با اشاره به اشراف آمریکا بر قدرتمند بودن طالبان در افغانستان، گفت: ایالات متحده به خوبی جایگاه طالبان را می‌داند و آن را درک می‌کند. آنها می‌دانند که طالبان در وضعیت فعلی از موضع قدرت سخن می‌گوید و به همین جهت است که آمریکایی‌های نمی‌خواهند این جریان را از گردونه قدرت در افغانستان خارج کنند. به عنوان مثال در آخرین اخبار آمده است که احتمال توافق طالبان و آمریکا در مورد تبادل زندانیان وجود دارد. درست است که تعداد زندانیان طالبان که در زندان‌های دولت افغانستان محبوس هستند بیش از زندانی‌هایی است که در دست طالب‌ها وجود دارد اما مساله این است که اگر آمریکا بپذیرد بسیاری از آنها آزاد خواهند شد.
وی در پایان خاطرنشان کرد: نه تنها بحث زندانی‌ها بلکه تمامی جهات گفت‌وگوهای طالبان و آمریکا با یکدیگر به نتیجه مثبت آن و همچنین چراغ سبز واشنگتن بستگی دارد. طالبان درحالت کنونی به راحتی می‌تواند از ایالات متحده و ارگ امتیاز بگیرد و مساله زندانی‌ها هم یکی از آنها خواهد بود. دولت مرکزی بر این عقیده است که طالبان و آمریکا آنها را دور زده‌اند و به صورت دو طرفه در حال مذاکره هستند. این موضوع کاملاً درست است؛ یعنی هرگاه که ایالات متحده با طالبان به خروجی نهایی برسد، بدون تردید دولت وحدت ملی افغانستان آن را خواهد پذیرفت. به عبارت دیگر دولت افغانستان یک نوع مخالفت تاکتیکی را برگزیده است و هر وقت که آمریکا چراغ سبز خود مبنی بر کنار آمدن با طالبان را نشان دهدف دولت هم ملزم به پذیرش خواهد بود. چراکه در نهایت دولت باید مشخص کند که کدام ولایت یا وزارتخانه پس از صلح به طالبان داده شود.
