پیامدهای پیروزی «ویکتور اوربان» در انتخابات مجارستان برای اروپا/ دلایل رشد واگرایی و ناسیونالیسم در قاره سبز

«سید نادر نوربخش» کارشناس مسایل اروپا در تشریح تاثیر انتخابات مجارستان بر وضعیت سیاسی اتحادیه اروپا در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا اظهار کرد: همانگونه که در اخبار منتشر شده، حزب حاکم «ملی‌گرای فیدز» در یک پیروزی قاطع موفق شد بالغ بر ۱۳۴ کرسی از مجموع ۱۹۹ کرسی پارلمان را به خود اختصاص دهد؛ موفقیت مجدد «ویکتور اوربان» در انتخابات مجارستان را می‌توان در راستای ادامه گسترش موج ناسیونالیسم و مهاجر ستیزی در اروپا قلمداد کرد. چندی پیش شاید خبر تشکیل با تاخیر دولت ائتلافی مرکل در آلمان بسیاری از هوادارن لیبرال اتحادیه اروپا را موقتاً امیدوار کرده بود تا بتوانند علیه جریان رو به رشد ملی‌گرایی و بیگانه ستیزی در این قاره مقاومت کنند اما تنها با فاصله اندکی بعد از آن نخست نتایج انتخابات ایتالیا و پیروزی احزاب پوپولیست و راست افراطی «لیگ و جنبش پنج ستاره» موقعیت آنها را تضعیف کرد، و حال نیز موفقیت مجدد ویکتور اوربان در کشور مجارستان دومین ضربه به گلوبالیست‌ها، جناح چپ و جریان سوسیال دمکراسی اروپا در عرض چند ماه اخیر وارد کرد.

اوربان که یکی از مخالفان سرسخت مرکل تلقی می‌شود، با رویکرد ضد مهاجرتی، خود را حامی ارزش‌های مسیحی اروپای واقعی می‌داند. وی با تاکید بر واژه «دموکراسی غیرلیبرال» گفتمان جدیدی را در مقابل چند فرهنگ‌گرایی و  لیبرالیسم اروپای غربی ارائه کرده است. ایده‌ای که بر اساس آن ارزش‌های ملی بر آزادی فردی ارجحیت دارند. به نظرم در وضعیت فعلی، اوربان با این نتایج چشمگیر می‌تواند رهبری جریان ملی‌گرایی اروپا را به عهده گرفته و لیبرالیسم، سیاست‌های مهاجرتی اتحادیه اروپا و حامیان آن از جمله ماکرون و مرکل را بیش از پیش به چالش بکشد.

وی افزود: باید این نکته را در نظر داشت که رویکرد مهاجرستیزی اوربان در کنار مخالفت او با اتحادیه اروپا از برخی جهات وی را شبیه سیاستمداران جناح راست افراطی در اروپای غربی می‌کند؛ با این وجود اعتقاد دارم اوربان می‌تواند از برخی جهات برای بروکسل حتی خطرناک‌تر از راستگرایان افراطی باشد، چراکه اولاً وی یک سیاستمدار کهنه‌کار محسوب می‌شود که سال‌هاست قدرت اجرایی را در این کشور در دست دارد و از سویی دیگر، برخلاف احزاب راست افراطی که خواستار خروج از اتحادیه هستند، وی تمایلی به خروج از اتحادیه ندارد بلکه خواهان تغییر و اصلاح بنیان اتحادیه اروپا مطابق میل خود است.

این تحلیلگر مسائل اروپا تصریح کرد: لازم به ذکر است که میزان مشارکت در این انتخابات بالا و حدود ۶۹ درصد بود، و اوربان خصوصاً در بسیج هواداران در شهرهای کوچک و روستایی بسیار موفق عمل کرد. رقبای اصلی حزب حاکم را «راست افراطی جوبیک» و «سوسیالیست‌ها» تشکیل می‌دادند که پس از این نتایج رهبرانشان استعفا کردند. مخالفان وی امیدوار بودند میزان آرای اوربان نسبت به قبل کاهش پیدا کند، حال وی که از سال ۲۰۱۰ قدرت را در این کشور اروپای مرکزی در دست دارد پس از مرکل طولانی‌ترین دوره زمامداری از میان رهبران حاکم اروپا را از آن خود می‌کند. از این رو رهبران احزاب راست افراطی در سراسر اروپا از جمله حزب  آزادی اتریش و حزب آلترناتیو برای آلمان این پیروزی را تبریک گفتند.

نباید فراموش کنیم که از منظر رسانه‌های غربی، اوربان یک پوپولیست اقتدارگرا است و بروکسل وی را به نقض آزادی‌های مدنی ، محدود کردن و سرکوب رسانه‌ها و مطبوعات و نیز بیگانه‌ستیزی متهم کرده است. از سوی دیگر، جورج سوروس میلیاردر یهودی - مجارستانی‌الاصل از جمله مخالفان اوربان محسوب می‌شود. اوربان، جورج سوروس و موسسات وی را مسئول مهاجرت بی‌رویه به لهستان و از بین رفتن هویت ملی این کشور می‌داند. در مقابل، بسیاری از رهبران راست افراطی اروپایی از جمله «مارین لوپن» از جبهه ملی فرانسه اوربان را مورد ستایش قرار می‌دهند و البته وی روابط نزدیکی هم با روسیه دارد.

وی در پایان خاطر نشان کرد: معتقدم این تحولات بخشی از موج در حال گسترش ضدجهانی شدن است؛  ناسیونالیسم و واگرایی در اتحادیه اروپا به شکلی جدی در حال رشد است و به تدریج شاهد پر رنگ شدن و بازگشت دوباره مرزها و هویت‌های ملی در جغرافیای سیاسی اروپا خواهیم بود. در واقع چند فرهنگ‌گرایی آمریکایی و لیبرالیسم غربی با محوریت آلمان و فرانسه در حال تضعیف است و ظهور رهبران سیاسی مانند اوربان که با تکیه بر هویت ملی و دفاع از مرزها خواهان استقلال و باز پس‌گیری حاکمیت خود از اتحادیه هستند، چالش عمده آینده اروپا محسوب می‌شود.