باوند در گفت‌وگو با ایلنا بررسی کرد؛
پیامدهای تصویب قطعنامه ملل متحد علیه تصمیم ترامپ/ ابعاد سناریوهای منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای آمریکا ضد فلسطین
این‌که دیده شد برخی از کشورها رای ممتنع داده‌اند و مربوط به دولت‌های آمریکای مرکزی و همسو با آمریکا است. لذا به نظر می‌رسد کشورهایی که به این پیش‌نویس قطعنامه قدس رای مثبت داده‌اند مشمول بازنگری روابط دیپلماتیک شوند اما تهدید رئیس‌جمهوری آمریکا تا آن حدی که همگان متصور هستند، تاثیرگذار نخواهد بود. چراکه جامعه ملل به خوبی می‌دانند که وی به دنبال تضعیف جایگاه سازمان ملل است
«داوود هرمیداس باوند» تحلیلگر ارشد مسائل آمریکا در تشریح پیامد آراء کشورهای عضو مجمع عمومی سازمان ملل برای آمریکا در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا اظهار کرد: اصول حاکم بر مجمع عمومی سازمان ملل و شورای امنیت حفظ صلح است و در این راه هر موضوعی که به آن ضربه بزند جزئی از محورهای ناقض صلح خواهد بود. از این جهت پیش‌نویس قطعنامه مصر علیه تصمیم ترامپ که توسط آمریکا وتو شد نوعی نقض صلح را نمایان می‌کند و به این خاطر است که جامعه ملل به دنبال کنشگری در مجمع عمومی بود.
وی ادامه داد: بر اساس قطعنامه ۲۴۲ شورای امنیت که در سال ۱۹۶۷ به تصویب رسید، قرار بر این شد که آتش‌بس میان اعراب و اسرائیل برقرار شود و در خلال آن مرزهای امن تشکیل شود و حتی آن مناطق به عنوان مناطق آوارگان مطرح بود. در حالت فعلی اسرائیل به دنبال تفسیر این موضوع است و مرزهای قبل از ۱۹۶۷ را به رسمیت می‌شناسد و معتقد است که مرزهای امن دچار دستبرد شده است. حتی در خصوص اسلو هم نقض موافقت‌نامه را شاهد هستیم؛ تا جایی که در توافق اسلو بحث بر سر قدس شرقی و شناسایی آن به عنوان جغرافیای متعلق به فلسطین است و اسرائیل هم آن را پذیرفته بود اما امروز شاهد هستیم که نتانیاهو دقیقاً نقض آن را در دستور کار قرار داده است.
آراء کشورهای اسلامی دقیقاً برای خنثی‌سازی نگاه و تصمیم ترامپ بر علیه تمامی اسناد حقوقی در عرصه بین المللی است. رئیس جمهوری آمریکا با اعلام تصمیم خود صراحتاً تمامی قطعنامه‌های شورای امنیت و پیمان‌های بین المللی را نادیده گرفته و نقض کرده است. او حتی پیمان اسلو که در سال ۱۹۹۳ به امضاء رسیده بود و بیل کلینتون (رئیس‌جمهوری وقت ایالات متحده) ناظر بر آن بوده است را رسماً نادیده گرفت و سیاست‌های گذشته آمریکا را هم زیر سوال برد.
این استاد دانشگاه با اشاره به تهدید ترامپ نسبت به قطع کمک به برخی از کشورهای عضو مجمع عمومی، گفت: سهمیه حمایتی ایالات متحده از سازمان ملل نزدیک به ۴۰ درصد بود که در حالت فعلی کاهش پیدا کرده و ترامپ به دنبال کاهش بیشتر آن است. از این منظر تهدید اخیر وی مبنی بر قطع کمک به کشورهای رای‌دهنده علیه آمریکا را باید در همین راستا دانست؛ منتهی در وضعیت فعلی که اکثر کشورهای عضو ملل متحد به تصمیم وی اعتراض کرده‌اند نوعی دشمنی با عرف و اساس حقوق بین‌الملل به نمایش گذاشته شده که واقعاً قابل درک نیست. تا به امروز سابقه نداشته است که رئیس‌جمهوری کشوری مانند آمریکا که خود را ابر قدرت دنیا می‌داند رسماً کشورهای غیر همسو را تهدید کند و حتی آراء آنها را در فرآیند تهدید قرار دهد.
وی افزود: زنجیره تهدید کشورهایی که قرار بود علیه تصمیم ترامپ رای دهند، از «نیکی هیلی» نماینده آمریکا در سازمان ملل تا ترامپ و مابقی شخصیت‌های سطح دوم و سوم ایالات متحده ادامه دارد؛ چراکه دفاع از اسرائیل راهبرد استراتژیک واشنگتن از گذشته تاکنون بوده و خواهد بود. باید توجه داشت که قطعنامه‌های مجمع و شورای امنیت تقریباض در یک راستا هستند اما در مجمع عمومی سازمان ملل بحث اتحاد برای صلح مطرح است. این مدل از قطعنامه توسط دیوان دادگستری بین المللی به تصویب رسیده است و از این نظر دارای وجاهت دولتی و بین‌المللی خواهد ود.
این‌که دیده شد برخی از کشورها رای ممتنع داده‌اند و مربوط به دولت‌های آمریکای مرکزی و همسو با آمریکا است. لذا به نظر می‌رسد کشورهایی که به این پیش‌نویس قطعنامه قدس رای مثبت داده‌اند مشمول بازنگری روابط دیپلماتیک شوند اما تهدید ترامپ تا آن حدی که همگان متصور هستند، تاثیرگذار نخواهد بود. چراکه جامعه ملل به خوبی می‌دانند که وی به دنبال تضعیف جایگاه سازمان ملل است که مشابه آن را در موضوع حمایت ترامپ از ناتو شاهد بودیم.
باوند در پایان تصریح کرد: ترامپ به دنبال ساخت ذهنیت علیه فلسطین و به نفع اسرائیل است. درست است که قطعنامه ملل متحد علیه آمریکا و تصمیم آن در مورد قدس به تصویب رسید و همگان در این فکر هستند که واشنگتن با شکست روبه‌رو شده است اما واقعیت این است که ترامپ به دنبال ایجاد این ذهنیت برای دنیا است که قدس به عنوان پایتخت اسرائیل باید به رسمیت شناخته شود. ممکن است عده‌ای بگویند با تصویب قطعنامه مذکور پرونده قدس ختم به خیر شده است اما واقعیت این نیست. ترامپ به دنبال آن بود که ذهنیت مد نظر را در میان افکار عمومی تثبیت کند و اگر هم تصمیمش با بن‌بست اراده جهانی مواجه شد، بتواند در آینده آن را پیگیری کند. به عبارتی دیگر آمریکا به دنبال بسیج جامعه بین‌الملل بود و در آینده پروژه خود را پیگیری خواهد کرد.
