هدف روسیه از وتوی قطعنامه شورای امنیت/ ابعاد «بازی بزرگ» مسکو در مذاکرات سیاسی سوریه

«افشار سلیمانی» تحلیلگر مسائل روسیه در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا با اشاره به وتوی قطعنامه سوریه توسط مسکو در شورای امنیت اظهار کرد: به نظر می‌رسد که روسیه علاوه بر تمامی مخالفت‌هایی که با ادامه فعالیت گروه موسوم به «سازوکار تحقیق مشترک» دارد، از حق وتوی خود به عنوان یک اهرم فشار علیه آمریکا در سوریه استفاده می‌کند و بیشترین پیام آن واشنگتن را در بر می‌گیرد. از سوی دیگر مسکو معتقد است که باید نظرت خود در مورد بحران سوریه را به صورت مستقیم اعمال کند؛ به گونه‌ای که آنها از دو سال پیش هزینه‌های نظامی و میدانی زیادی را متحمل شده‌اند و حالا به دنبال چانه‌زنی و اعمال نفوذ خود در روند سیاسی سوریه هستند.

وی ادامه داد: با توجه به وضعیت فعلی و داده‌های موجود در حوزه میدانی و محور سیاسی باید گفت که شرایط حاکم بر پرونده سوریه تا حد زیادی نامفهوم است. روسیه و سایر بازیگران دخیل  در این بحران به خوبی می‌دانند که هر لحظه احتمال دارد وزنه به سمت دیگر سنگینی کند و نفوذ آنها ضعیف‌تر بشود. مسکو می‌داند که اگر جایگاهش در سوریه تضعیف بشود بدون تردید بشار اسد با مشکل روبه‌رو خواهد شد و از این منظر امکان شکست در پرونده سوریه وجود دارد. از این جهت تمامی سعی خود را می‌کند تا بتواند بر اوضاع فائق بیاید.

بحث اصلی در مساله سوریه تعدد بازیگران و تضاد منافع آنها با یکدیگر است؛ این تضادها موجب اختلاف خواهند شد و به طبع به نشست‌های سیاسی و گفت‌وگوهای سرنوشت‌ساز سرایت خواهد کرد. حتی میان ایران، ترکیه و روسیه اختلاف نظرهای زیادی وجود دارد که البته این ذات نظام بین‌الملل را نشان می‌دهد. حتی اختلاف میان آمریکاو روسیه هم به خوبی روشن است؛ لذا نباید انتظار حل و فصل موضوعات را در بازه زمانی کوتاه داشته باشیم.

این کارشناس مسائل بین‌الملل در پایان با بیان اینکه منافع هر کشور با یکدیگر متفاوت است، گفت: ترکیه در این پرونده به دنبال تثبیت امنیت ملی خود است و اگر بتواند منافع مورد نظرش را تامین می‌کند؛ اما آمریکا و روسیه هر کدام به دنبال «بازی بزرگ‌تر» هستند. چراکه هر دو طرف به دنبال منافع بیشتر هستند که این وضعیت اگر به نشست‌های ژنو سرایت کند شاهد التهاب در سوریه خواهیم بود. از این منظر روسیه در سوریه تنها به دنبال یک هدف خاص نیست، بلکه در زمینه‌های سیاسی، اقتصادی، نظامی و حتی فرهنگی به دنبال تعمیق نفوذ خود بر آمده است. از جهتی دیگر فضای داخل آمریکا برای تعامل میان دو طرف مناسب نیست، جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها همچنان پرونده نفوذ مسکو در انتخابات ۲۰۱۶ را زیر نظر دارند و تمامی این موارد می‌تواند زورآزمایی سیاسی را رقم بزند.