همخوانی سیاسی بریتانیا و فرانسه با آمریکا در سوریه/ برلین متضرر اصلی تقابل واشنگتن و مسکو است
باتوجه به نشست لندن باید گفت که احتمال تحریم بیشتر روسیه از سوی اروپا وجود دارد و از گستردگی معاملات و مناسبات اقتصادی اروپا با مسکو کاسته خواهد شد.
«عبدالرضا فرجیراد» سفیر سابق ایران در نروژ در گفتوگو با خبرنگار ایلنا با اشاره به نشستهای اخیر و آخرین تحولات پرونده سوریه بیان کرد: پس از آن که سطح درگیریها در حلب افزایش پیدا کرد، شاهد بودیم که به درخواست روسها معبری برای عبور و مرور و خروج غیر نظامیان تعبیه شد و از سوی دیگر قرار شد تا سطح شدت عمل در مواجهه با تروریستها بیشتر شود. اما در جناح مخالف، غربیها احساس خطر کردند و به دنبال آن متحدان خاورمیانهای آنها هم نگران سقوط حلب بودند و منافع خود را در خطر دیدند. از این جهت تهدید بالانس و موازنه قدرت در این پرونده نمایان بود و آنها سعی داشتند تا این موازنه به هم نخورد. اگر این منافع و موازنه در سوریه به هم بخورد، قدرتها احساس میکنند که چیزی دستگیر آنها نشده است و از این جهت امکان دارد که این وضعیت به عراق سرایت کند و آنجا هم به هم بریزد و در آنجاست که احتمال حضور روسیه به دلیل نزدیکی با ایران و عراق وجود دارد.
وی ادامه داد: از این منظر زمانی که غربیها بر سر پرونده سوریه با روسیه به نتیجه نرسیدند، شاهد بودیم که اقدام به یارکشی و استفاده از شرکای منطقهای و فرامنطقهای خود کردند. در این راستا بحث همپوشانی با متحدان اروپایی توسط آمریکا پیگیری شد که بریتانیا یکی از آنها بود. لندن پس از ۱۱ سپتامبر نقش فعالی در زمین بازی خاورمیانه ایفا کرد و پس از رای منفی پارلمان بریتانیا نسبت به حضور نظامی این کشور در سوریه شاهد بودیم که انگلیس در سیاستهای خود در زمان «دیوید کامرون» نخستوزیر سابق تا حدود زیادی ساکت ماند. اما در حالت کنونی و پس از به روی کار آمدن «ترزا مِی» به عنوان نخستوزیر بریتانیا و انتخاب «بوریس جانسون» به سمت وزیر خارجه این کشور شاهد فعال شدن لندن در پرونده سوریه و خاورمیانه هستیم.
بریتانیا معتقد است که با بهرهگیری از شرکا و متحدان خود و نزدیک شدن به آنها میتواند با روسها تقابل داشته باشد. از جهتی دیگر، غربیها با توجه به سیاستهایشان در منطقه، زیر فشار هستند و میخواهند به هر ترتیبی که شده از زیر این فشار خارج شوند. از این رو شاهد هستیم که در روزهای اخیر و پس از نشست لوزان، بریتانیا اقدام به محوربندی و فعال کردن خود در پرونده سوریه کرده است و به عبارتی دیگر اروپاییها در این راستا نسبت به گذشته پررنگتر شدهاند تا بتوانند روسها را تا حد زیادی مدیریت کنند و آتشبس هشت ساعته گویای این مساله است.
این استاد ژئوپلیتیک دانشگاه با تاکید بر موثر بودن فشار آمریکا بر کشورهای اروپایی در پرونده سوریه عنوان کرد: در نظام و معادلات بینالملل مدتی احساس میشد که اروپاییها کمک خاصی به آمریکا نمیکنند یا حداقل میزان این کمکها کم است اما با فشار آمریکا نشان داده شد که این فشارها موثر بوده است. از این جهت و باتوجه به نشست لندن باید گفت که احتمال تحریم بیشتر روسیه از سوی اروپا وجود دارد و از گستردگی معاملات و مناسبات اقتصادی اروپا با مسکو کاسته خواهد شد. چنانکه در مورد پرونده اوکراین و تحریمهای روسیه شاهد بودیم این تحریمها تا حد زیادی تاثیر داشته است اما دولتهای قاره سبز تقاضای افزایش آن را دارند و حتی ممکن است این تهدیدها امنیتی شوند. به عنوان مثال در محور هستهای و الزامات آن امکان دارد که یک تقابل میان اروپا و روسیه صورت گیرد.
فرانسویها به عنوان یک مدعی در منطقه خاورمیانه از گذشته تاکنون مطرح میشوند و به نوعی خود را «مادر مهربان شام» مطرح کردهاند. چراکه علاوه بر مباحث مرتبط با حوزه نفوذ پاریس در غرب آسیا، آنها معتقد هستند که بیشترین ضربه را از تروریسم متحمل شدهاند و خواهان افزایش حضور خود در این منطقه هستند. علاوه بر آن، پاریس متحدان زیادی در منطقه خصوصاً در بحث فروش تسلیحات نظامی دارد که عربستان، قطر و امارات از مهمترین آنها هستند. لذا حرکت فرانسه در راستای عربستان علاوه بر تامین منافع آنها به نوعی همخوانی با سیاستهای آمریکا محسوب میشود.
وی در پایان در تشریح نقش آلمان در پرونده سوریه اظهار کرد: آلمانها به دلیل اینکه میخواهند خود را متحد آمریکا نشان دهند، تا حدود زیادی مجبور هستند تا طبق سیاستهای واشنگتن گام بردارند. ضمن اینکه هر چقدر روابط میان روسیه و آمریکا مخدوش شود، این آلمانیها هستند که از لحاظ اقتصادی متضرر میشوند. چراکه آنها صادرات زیادی به روسیه دارند و نسبت به سایر کشورهای اروپایی به مسکو نزدیکتر هستند. لذا آنها از یک طرف نمیتوانند آمریکا و اروپا را رها کنند و از سوی دیگر نمیخواهند که دامنه جنگ سوریه بیشتر و گستردهتر شود. چراکه سرایت ویروس تروریسم به خاک اروپا یکی از مشکلات آنها محسوب میشود.