واکاوی رفتارها و زبان بدن ترامپ در جریان مناظره‌های انتخاباتی
نامزد جمهوریخواه در مناظره‌ها از ترفند‌های روانی برای تحت تاثیر قرار دادن بینندگان بهره می‌برد و به نظر می‌رسد که در این راه تا حدی هم موفق بوده است.
به گزارش ایلنا به نقل از نیوزویک، در حالی که حدود ۱۰ روز پیش «هیلاری کلینتون» نامزد حزب دموکرات و «دونالد ترامپ» رقیب جمهوریخواه وی مناظره سوم و نهایی خود را برگزار کردند، مردم هنوز آنچه در مناظره‌های پیشین اتفاق افتاده است را به طور کامل درک نکرده‌اند. این مناظره یک مناظره غیرمعمول بود و شاید بتوان گفت که غیرمعمول‌ترین مناظره – و مطمئنا می‌توان گفت که زشت‌ترین و پرزرق و برق‌ترین مناظره ریاست‌جمهوری.
تنها چند روز پس از آن که ویدیویی درباره ترامپ منتشر شد که در آن با سوء استفاده از موقعیت خود، سخنان توهین‌آمیزی نسبت به زنان مطرح کرده است، حمایت از وی در نظرسنجی‌ها به شدت پایین آمد. وی در پاسخ، زنانی را معرفی کرد که «بیل کلینتون» رئیس‌جمهوری پیشین آمریکا را به رفتار نامتعارف و نامناسب در گذشته متهم کردند. وی سپس این موضوع‌ها را در مناظره مطرح کرده و تلاش کرد تا به هیلاری کلینتون حمله کند و وی را تحت تاثیر قرار دهد.
در ابتدا به نظر می‌رسید که این حمله کارساز شده و اثر داشته است. لازم نیست که متخصص «زبان و اشارات بدن» باشید تا ناراحتی را در چهره بیل کلینتون هنگامی که وارد صحنه شد و در صندلی جلو نشست، می‌دیدید.
هم اکنون ترامپ شاهد آن است که آمار آرای وی در حال تقویت است، وی روز به روز بیشتر به مبارزی که پیش از مبارزه به کری خوانی و ترفند‌های روانی می‌پردازد، تبدیل می‌شود. همه مشت‌زن‌ها و مبارز‌ان، بازی‌هایی دارند که برای برهم زدن تعادل روانی مخالفان خود به آن می‌پردازند. آنها این بازی‌های روانی را تقلب نمی‌دانند، این‌ها همه بخشی از مبارزه هستند. به نظر می‌رسد که ترامپ چنین دیدگاهی نسبت به اقدام‌های خود دارد.
البته ترامپ، تمایل فراوانی برای دشنام و ناسزا‌گویی و سخنان توهین‌آمیز دارد که این ترفند، به زمانی مربوط می‌شود که یک مشت‌زن، ناامید باشد. وی تا کنون صدها بار در توئیتر و سخنرانی‌ها در میان جمعیت، کلینتون را «هیلاری شیاد و کلاهبردار» خوانده است و در مناظره دوم پا را فراتر گذاشته و چندین بار مستقیما هیلاری را «دروغگو» خواند. وی عملا هر کاری برای پیشی گرفتن و ضربه زدن به مخالفان انجام می‌دهد.
آخرین مناظره و دیدار این دو مانند مبارزه خیابانی بوده است، تشبیهی که در گفت‌و‌گو‌های پیش از مناظره بسیار مورد استفاده قرار گرفت. این‌گونه نگاه به مناظره آنقدر همه‌گیر شده بود که دیدگاه ما نسبت به وقایع موجود و آنچه که درک می‌کنیم و قضاوت ما نسبت به نتایج این مبارزه‌ها را تحت تاثیر قرار داده است.
بسیاری از ناظران و تحلیلگران، عملکرد ترامپ در مناظره را این‌گونه بیان کرده‌اند: وی می‌توانست «مانع خون‌ریزی» جمهوری‌خواهان وفادار به‌رغم دیدگاهش در رابطه زنان و نحوه رفتار با آنها، شود.
زبان بدن ترامپ در این مناظره تغییرات فراوانی به خود دیده است. این موضوع که مجبور بوده با میکروفون صحبت کند، با ژست طبیعی وی که از دو دست استفاده می‌کند، تداخل داشت. ما همه این نکات را می‌توانیم به آسانی ببینیم؛ دستان کشیده شده، دستانی که به سمت پایین اشاره می‌کنند، کف دستانی که به جلو می‌آیند، ژست‌هایی که تلاش می‌کند تا ارتباط وی را با مردم معمولی نشان دهد.
ترامپ متخصص استفاده از برخی از این ژست‌ها و به خصوص استفاده از آنها به دنبال هم است. ابتدا شاهد اشاره‌ها و سیگنال‌های جداکننده هستیم: دست‌ها بالا می‌روند و کف دستان بیرون می‌آیند. وی می‌گوید «مواظب باشید»؛ «خطر». سپس وی از یک ژست خاص دست استفاده می‌کند – یک وضعیت خاص انگشت شصت و انگشت اشاره – که با ژست «ال شکل» جایگزین شده است. سیگنال و علامت خطر یک تاثیر فوری روانی و احساسی از خود به جای می‌گذارد. وی سپس با ژست‌های دقیق خود به حاضران اطمینان می‌دهد. وی با زبان بی‌زبانی می‌گوید: «من طرح‌ها و برنامه‌هایی دارم.» «طرح‌هایی دقیق و اجرایی؛ هم اکنون زمان تغییر است.»
اشاره‌ها و برش‌ها
این‌ها کارهایی است که ترامپ می‌تواند انجام دهد، حداقل زمانی که مانند مناظره دوم مجبور نیست میکروفونی را در یک دست نگه دارد. این‌که وی شکایتی در رابطه با این موضوع نکرده است، بسیار عجیب به نظر می‌رسد چرا که او نسبت به هر موضوع دیگری ایراد گرفته است: «موضع و گرایش» گردانندگان مناظره، «سه به یک هستیم!»، اختصاص زمان بیشتر به کلینتون یا بسیاری موضوع‌های دیگر. وی مانند کودکانی است که فکر می‌کنند جهان ناعادلانه است.
ترامپ در حالی که خسته به نظر می‌رسید، در جریان صحبت کلینتون شروع به تکان دادن پاهایش کرد، گویا احساسات منفی بی صدا در حال نشت کردن از وی هستند. وی مطمئنا نسبت به عواقب ویدیوی منتشر شده راحت نبوده است. هنگامی که آغاز به سخن گفتن کرد، مانند سراسر مناظره اول، بینی خود را بالا می‌کشید. این موضوع موجب انحراف افکار عمومی بوده و مطمئنا هنگامی که وی در این موقعیت قرار دارد، بیشتر آشکار می‌شود.
ترامپ برای نخستین بار هنگامی که در رابطه با ثروتش سخن می‌گفت، شروع به گرفتن ژست‌های نمایشی کرد. ژست‌های «میزانه‌ای» (ژست‌هایی که از سوی رهبران ارکستر گرفته می‌شود) – ژست‌هایی که در زمان استرس به وجود می‌آید و هیچ محتوای نمادینی ندارد و مانند بالا و پایین رفتن دست است – این ژست‌ها قصد دارد تا محتوایی که از اهمیت فراوانی برای سخنران برخوردار است را نمایان کند، اما هنگامی که ترامپ حمله‌ها در حوزه‌های خصوصی و شخصی را آغاز کرد، ژست‌های انتزاعی و پیچیده‌تر استعاری نیز بروز کرد. این‌ها همه، بخش اساسی و مهم پیغام پنهان ترامپ است و تاثیر بی‌واسطه‌ای دارد. معنی این ژست‌ها به طور همزمان با سخنان وی منتقل می‌شود.
همان‌گونه که ترامپ این حمله‌ها را در این مناظره ادامه می‌دهد، استفاده وی از ژست‌های پرتحرک‌تر افزایش می‌یابد. وی با ضربات تند به سمت پایین دستش را تکان می‌دهد، اشاره می‌کند، دستش را به حالت برشی حرکت می‌دهد، وی در این حالت کاملا مسلح است. سر و صدا ایجاد می‌کند و سخنان دیگران را قطع می‌کند، وی در حالی که کلینتون سخن می‌گوید، با خشم نگاه می‌کند و نظراتی را در رابطه با آنچه او می‌گوید، با زبان بی‌زبانی ارائه می‌دهد.
همه این‌ها عمکرد یک زورگو است، اقدامی فیزیکی برای تسلط بر کلینتون و تغییر نگرش و برداشت‌های ما از کلمات اوست. کلینتون از «میشل اوباما»، همسر رئیس‌جمهوری آمریکا نقل قول می‌کند، «هنگامی که آنها پایین بیایند، ما بالا می‌رویم.» هنگامی که ترامپ خود را این‌گونه معرفی می‌کند، لحن دیدار و مناظره در پایین‌ترین سطح خود باقی می‌ماند.
«جورج لیکاف»، زبانشناس آمریکایی در رابطه با ترامپ می‌گوید: «وی از مغز شما علیه شما استفاده می‌کند». بخش عظیمی از سخنان روزمره ناخودآگاه است و این روان ما است که ترامپ مورد هدف قرار داده است، درست مانند یک مبارز خیابانی یا یک مشت‌زن.
این واقعیت که ترامپ ما را مجبور کرده که فکر کنیم که تنها یک ضربه «از پای در‌آورنده» و «کوبنده» منجر به موفقیت هیلاری کلینتون می‌شود، یک پیروزی برای اوست. وی، به رغم همه آنچه ما هم اکنون در رابطه با این «غیر رئیس‌جمهورترین» نامزد می‌دانیم، در آن شب روی طناب حرکت می‌کرد و خود او نیز این مطلب را می‌دانست. ترامپ حرکت می‌کرد و تکان می‌خورد تا روز دیگر باز دوباره به میدان بیاید و مبارزه کند.
با همه این اوضاع، پیشرفت وی در نظرسنجی‌ها همچنان ادامه یافته است.