ترامپ شکست خود را پیش‌بینی کرده است
ابراز نگرانی کاندیدای جمهوری‌خواه انتخابات آمریکا از تقلب انتخاباتی در کشوری که هر ایالت مقررات و نظارت‌های منطقی دارد، فقط حکایت از نگرانی و بهانه‌جویی وی درباره شکستی دارد که خودش آن را پیش بینی می‌کند.
حزب جمهوری‌خواه آمریکا تنها نهادی است که تجلی‌بخش سیاست محافظه‌کارانه این کشور به شمار می‌رود. این حزب مانند حزب کمونیست شوروی نیست که کادرهای حاکمیت در سراسر کشور عضو آن باشند. از این رو حمایت «دونالد ترامپ« از «پل رایان» رئیس مجلس نمایندگان آمریکا و همچنین «جان مک‌کین» سناتور جمهوری‌خواه که در ساختار سیاسی ایالات متحده بسیار محافظه‌کار محسوب می‌شود، تلاش نمادین ترامپ برای همگام کردن مهره‌های محافظه‌کاران با خود ارزیابی می‌شود.
اما زمانی که اشخاصی مانند «نیوت گینگریچ» رئیس سابق مجلس نمایندگان و یکی از نامزدهای جمهوری‌خواهان در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۲ از اظهارنظر گستاخانه ترامپ درباره خانواده سرباز آمریکایی مسلمانی که در جنگ عراق کشته شد انتقاد می‌کند، دیگر همگام‌سازی چهره‌های محافظه‌کار با کمپین ترامپ نمی‌تواند موجب تلطیف و تطهیر اظهارات وی شود. اکنون عقب‌نشینی و دلجویی ترامپ یا حمایت مصلحت‌جویانه جمهوری‌خواهان از ترامپ تغییر چندانی در نظر نهایی مردم آمریکا ایجاد نخواهد کرد.
در این روزها پیروزی حزبی ترامپ به او اعتماد به نفسی بخشیده بود که حمایت‌های متعصبانه از وی را حاصل نبوغ خود تلقی کرده است. سخنان بی‌جا، خودخواهانه و سطحی که نشان دهنده کم‌هوشی و درک او است، موجب نومیدی مردم آمریکا از وی شده است. آمارهای سنجش افکار عمومی نشان می‌دهد که در همین سه چهار روز اخیر ۱۰ درصد از محبوبیت ترامپ نزد رأی‌دهندگان کاسته شد که رقم بزرگی به حساب می‌آید. مردم از سخنان او بوی جنگ و تجاوزگری استشمام می‌کنند. از سوی دیگر، شرایط جهانی و دورانی که جنگ خارجی می‌توانست آثار مثبت اقتصادی و اشتغال را در آمریکا پدید آورد، سپری شده است و اساساً ایالات متحده دیگر آن کشوری نیست که بتواند جنگ ویتنام را پدید آورد.
آراء موافق کلینتون در روز انتخابات، موفقیت و محبوبیت وی را تعیین نخواهد کرد، بلکه نگرانی از موفقیت شخصیت مبتذلی مانند ترامپ از سوی مردم و سایر نخبگان به کلینتون فرصت پیروزی اعطاء می‌کند. از این جهت گمان نمی‌کنم وحدتی میان جمهوری‌خواهان با حمایت ترامپ از پل رایان و جان مک‌کین صورت بگیرد، مگر آن که فشارها منجر به کناره‌گیری ترامپ و واگذاری میدان به رقبای درون حزبی‌اش شود.
چنین امری در آستانه انتخابات در آمریکا بی‌سابقه است. چراکه نمی‌توانیم از ترامپ توقع واکنش عقلانی و نهایتاً کناره‌گیری داشته باشیم. ابراز نگرانی او از تقلب انتخاباتی در کشوری که هر ایالت مقررات و نظارت‌های منطقی دارد، فقط حکایت از نگرانی ترامپ و بهانه‌جویی وی درباره شکستی دارد که خودش آن را پیش بینی می‌کند.