سردرگمی رای‌دهندگان آمریکایی در تصمیم‌گیری انتخاباتی
در حالی که حدود سه ماه تا انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا باقی مانده است، رای‌دهندگان آمریکایی بیشتر از هر زمانی مردد و محتاط به نظر می‌رسند.
به گزارش ایلنا به نقل از پولتیکو، نظرسنجی‌ها حاکی از آن است که «دونالد ترامپ» کاندیدای‌جمهوری‌خواه انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا و «هیلاری کلینتون» رقیب دموکرات وی از کمترین میزان محبوبیت میان رای‌دهندگان از سال ۱۹۹۲ تا کنون برخودار بوده اند. سالی که «راس پروت» نامزد مستقل تنها توانست ۲۰ درصد آرا را به دست آورد.
کمتر از نیمی از رای‌دهندگان ثبت‌نام شده در هرکدام از دو حزب در رابطه با انتخاب خود برای رئیس‌جمهوری این کشور خوشحال هستند. بر اساس نظرسنجی‌های موجود، ۴۳ درصد از دموکرات‌ها و ۴۰ درصد از جمهوری‌خواهان از این انتخاب ها رضایت دارند.
۴۱ درصد از رای‌دهندگان گفته‌اند که هیچ‌کدام از نامزدها رئیس‌جمهوری خوبی نخواهند شد. دو نامزد مستقل در این کشور «گری جانسون» از حزب لیبرترین و «جیل استین» از حزب سبز در این کشور در نظرسنجی‌ها از جایگاه خاصی برخوردار نیستند. و این موضوع به‌رغم امید آمریکایی‌ها برای داشتن رقبای مستقل قدرتمندتر رقم خورده است.
به گفته «لارا بران» مدیر برنامه مدیریت سیاسی در دانشگاه جورج واشنگتن، افزایش تقابل قطبی احزاب، حدود ۴۰ درصد از هر حزب را کاملا متعهد به نامزد حزبی خود کرده است.
وی در این‌باره گفت: «ما فاقد آن دسته از تفکرات و اندیشه‌های مستقل در میان فعالان حزبی هستیم. آن ها در حال تمرکز بر رویارویی با طرف مقابل هستند.»
بران تاکید کرد که ساختار فعلی آمریکا، مانع به وجود آمدن و رشد یک نامزد موفق و موثر حزب ثالث و مستقل است. مایکل بلومبرگ، شهردار سابق شهر نیویورک به عنوان یک کاندیدای مستقل در این دوره از رقابت‌های ریاست جمهوری مطرح بود اما وی عنوان کرده است که حتی اگر از آرای بالایی برخوردار باشد نیز نخواهد توانست در یک رقابت سه‌گانه عملکرد موفقی داشته باشد.
«والتر استون» استاد دانشگاه کالیفرنیا در این‌باره گفت که ساختار سیاسی و قوانین انتخاباتی آمریکا به هر دو حزب عمده سیاسی اجازه می‌دهد که چنین استدلالی را عنوان کنند که رای به نامزد مستقل انتخابات را برهم خواهد زد.
وی گفت: «اگر شما این جنبه از این مجمع را که برنده، همه گزینه‌ها و مزایای مجمع را از آن خود خواهد کرد، در نظر نگیرید، حداقل مسئله آرا به هدر رفته، دیگر مطرح نخواهد بود. برای نامزدهای عمده احزاب که از سوی احزاب مستقل مورد تهدید قرار بگیرند، بسیار آسان خواهد بود که بگویند که این نامزد به کمک نامزدهای انتخاباتی ضعیف‌تر و بازنده خواهد آمد و هرچه که این سیستم بیشتر قطبی شود، نامزدهای ضعیف‌تر برای حامیان بالقوه، ضعیف‌تر به نظر خواهد رسید.
رای‌دهندگان حزبی نگران آن هستند که رای به یک نامزد مستقل که بیشتر با نظرات آن ها منطبق است، ممکن است انتخابات را به سمت کاندیدایی که کمتر می‌پسندند، بکشاند.
به گفته «جان آلدریش»، استاد علوم سیاسی از دانشگاه دوک، موضع‌گیری‌های ایدئولوژیک احزاب عمده کنونی جایی برای حزب سومی نخواهد گذاشت. نامزدها به واسطه حمایت‌های پوپولیستی شاهد بیشترین موفقیت احزاب مستقل بوده‌اند؛ همان مساله‌ای که در مورد پروت در سال ۱۹۹۲ و والاس در سال ۱۹۶۸ رخ داده است. اما در انتخابات مقدماتی سال ۲۰۱۶ خطوط فکری که از سوی دونالد ترامپ در جناح راست و برنی سندرز در جناح چپ در پیش گرفته شده بود، مانع از هر گونه بروز مواضع پوپولیستی از سوی یک نامزد مستقل شده است.
تا آن زمان که این نامزدها مشخص شدند، زمان‌های معین شده برای انتخابات دیگر به سر آمده بود. تلاش‌های عمومی برای به کارگیری یک حزب مستقل با همسویی فکری از سوی «بیل کریستول»، سردبیر یک انتشارات محافظه‌کار به نظر ناموفق رسیده است و در نتیجه ترامپ، کلینتون، جانسون و استین به عنوان نامزدهای کلیدی باقی ماندند.
هنگامی که رای‌دهندگان با این چهار نامزد روبه‌رو شدند، جانسون بنا به نظرسنجی‌های ارائه شده، شش و هفت دهم درصد از آرا و و استین سه و پنج دهم درصد آرا را از آن خود کرده است. میزان آرای هر دو نفر کمتر از ۱۵ درصد حداقل مورد نیاز است.
استون از دانشگاه کالیفرنیا افزود: «گفت‌وگوها و مناظره‌ها در این حوزه بسیار موثر بوده و زمینه رشد و ارتقا را فراهم می‌آورد. مباحثات این چنینی می‌تواند احساس قانونمداری و مشروعیت به ما بدهد. موضوعی که بسیار با اهمیت است.»
جدا از این مسئله که انتشار دیدگاه‌های کمتر شناخته شده نامزدها می تواند باعث بروز موانع شود، به باور الدریچ، تفکرات آزادی‌خواهانه جانسون برای مثال، تنها برای ۱۰ درصد از رای‌دهندگان با اهمیت است. استون در عین حال موافق است که مواضع سیاستی جانسون، مانع به وجود آمدن یک رقیب واقعی می‌شود.
جانسون، فرماندار سابق نیومکزیکو و استین، پزشک و فعال سیاسی، در حال حاضر در موقعیت بسیار بالاتری نسبت به سال ۲۰۱۲ هستند. در آن سال، جانسون با حدود یک میلیون و و ۳۰۰ هزار رای زیر یک درصد از آرا را به دست آورد و استاین حدود ۴۶۹ و۶۲۷ رای معادل ۳۶ صدم درصد از مجموع آرا را از آن خود کرد.
بران افزود که به نظر می‌رسد سال جاری، سالی فراتر از انتظارات برای نامزدهای مستقل باشد. در مجموع آنها توانسته‌اند کمتر از سه درصد از آرا را از آن خود کنند، حال آن که ممکن است این دو نامزد بتوانند در مجموع ۱۰ درصد از آرا را از آن خود کنند. شانس پیروزی نامزدهای مستقل از سوی فضای دوقطبی سیاسی کنونی بسیار تحت تاثیر قرار گرفته و محدود شده است. در حالی که ما نباید چالش‌های ساختاری را نادیده بگیریم.
پیروزی هیلاری کلینتون، با نزدیک شدن به زمان انتخابات به طور گسترده‌ای محتمل‌تر می شود، در حالی که اعضای بیشتری از دموکرات‌های پیشرو بتوانند به استاین رای دهند و همچنین جمهوری‌خواهان بیشتری تمایل داشته باشند که به جانسون رای دهند.
بران در نهایت گفت: «به باور من محبوبیت نامزدهای مستقل، این بار و به عنوان یک موضع مخالف، بیش از هرچیز در رابطه با این است که مردم تا چه حد فکر می کنند که رقابت‌های انتخاباتی در مجموع از پیش تصمیم‌گیری شده است.»