هدف از تجزیه ادلب تقویت احرار الشام است
طرح تجزیه ادلب که توسط عربستان، قطر و ترکیه مطرح شده، به نوعی در مقابل طرح دمیستورا و جمهوری اسلامی ایران عنوان شده است چراکه سه محور اصلی که ایران از ابتدای بحران سوریه طرح کرده بود، در حالت فعلی به وقوع پیوسته است.
«احمد دستمالچیان» کاردار پیشین ایران در عربستان در توصیف طرح تجزیه استان ادلب سوریه که توسط دولتهای عربستان و قطر مطرح شده، در گفتوگو با خبرنگار ایلنا عنوان کرد: همکاریهای عربستان، ترکیه و قطر از آغاز بحران سوریه با یکدیگر شروع شد و در مورد عراق هم اختلافاتی میان و مصر و ترکیه به دلیل سرنگونی حکومت محمد مرسی به وجود آمد که به موازات آن روابط میان عربستان و ترکیه هم با مشکل مواجه شد که این موضوع باعث کاسته شدن روابط میان آنکارا – ریاض شد. در همین راستا قطر که مخالف سرنگونی اخوانالمسلمین در مصر بود، دچار یک سری از دگرگونیهای داخلی شد که نتیجه تحولات بیرونی این کشور و جابهجایی نفرات در دوحه بود.
وی ادامه داد: در حالت فعلی پس از آنکه پروژههای نظامی در سوریه به دلیل پیروزیهایی که ارتش این کشور و نیروهای مردمی به دست آوردند با شکست روبهرو شد، سعی دارند تا یک ائتلاف سهجانبه میان قطر، عربستان و ترکیه شکل بگیرد تا بتوانند به صورت نقطهای یک منطقه آزاد را به وجود آورند و مقداری از کمک آمریکاییها را به انضمام حمایتهای خودشان به گروهک تروریستی «احرار الشام» برسانند.
شهر ادلب به دلیل نزدیک بودن به مرزهای آبی و اینکه مخالفان این کشور قصد ایجاد یک منطقه خودمختار و آزاد در سوریه را دارند، برای تروریستها و همچنین سه دولت عربستان، ترکیه و قطر حائز اهمیت است.
سفیر پیشین ایران در لبنان با اشاره به اختلافات به وجود آمده در میان گروههای تکفیری فعال در سوریه تاکید کرد: آنچه که در این بین خیلی مهم و حائز اهمیت است، این است درگیریهای میان گروهکهای تروریستی داعش و جبهه النصره و داعش با احرار شام در سوریه است و از این جهت به نظر نمیرسد که آخرین سعی و تلاشهای عربستان برای به نتیجه رسیدن عقاید و مقاصدشان راه به جایی داشته باشد. چراکه صحنه سوریه به کلی تغییر پیدا کرده و بیشتر مناطق این کشور به دست ارتش و نیروهای مردمی افتاده است و از طرف دیگر باید به این نکته هم توجه کرد که یک درگیری میان داعش و ترکیه به وجود آمده است.
وی افزود: در حالت کنونی سعی بر این است که بتوانند یک زمین و منطقه را در سوریه اشغال کنند تا بتوانند روی آن مانور بدهند اما به نظر نمی رسد که این موضوع تا حد زیادی مورد قبول دولت و حتی ارتش سوریه قرار بگیرد. چراکه اگر این منطقه تجزیه شود، تاثیر بسیار زیادی روی امنیت خاورمیانه خواهد داشت که این موضوع مورد تایید غربیها نخواهد بود.
سفیر سابق ایران در اردن در پاسخ به اینکه آیا نیروهای نظامی روسیه وارد خاک سوریه خواهند شد، گفت: روسیه و به خصوص ولادیمیر پوتین بارها اعلام کرده است که به هیچ وجه نمیگذارند پرونده سوریه به نفع نیروهای غربی رقم بخورد. دلیلش هم این است که سوریه آخرین سنگری است که به طور سنتی در دست روسیه باقی مانده است. همچنین بند بزرگ طرطوس به عنوان پایگاه روسیه در مدیترانه به دلیل اشراف این کشور بر منطقه از اهمیت بالایی برخوردار است. از طرف دیگر، سوریه همپیمان قدیمی روسیه بوده و در معادلات منطقهای همکاری خوبی میان این دو کشور وجود داشته و از سمت دیگر هم ایران با روسیه همکاریهای تنگاتنگی را داشته است.
وی با جدی خواندن موضع روسیه در خصوص پرونده سوریه تصریح کرد: به هر حال هر قدر که موضوع سوریه بخواهد از طرف غربیها پر رنگ شود، طبیعی است که روسیه واکنش متناسب با خودش را نشان خواهد داد و نمیگذارد که سوریه به این سادگی دستخوش تحولات اساسی و بنیادبن شود. در این زمینه ایران نقش موثری دارد. به نحوی که ایران از اولین روز بحران سوریه اعلام کرده بود که حفظ حکومت بشار اسد به دلیل موضعش نسبت به مقاومت ضروری است. در آن زمان ایران سه موضع و اظهار نظر را درباره سوریه اتخاذ کرد که هم اکنون این سه سناریو در حال اتفاق افتادن است. اول اینکه راه حل سوریه، نظامی نیست و سیاسی خواهد بود. دوم آنکه گروههای سوری – سوری باید خودشان بدون دخالت عنصر خارجی درباره بحران سوریه به نتیجه برسند و سوم اینکه وقوع اصلاحات نظام سیاسی در سوریه با مشارکت همه معارضان صورت گیرد.
دستمالچیان در پایان خاطر نشان کرد: باید بگوییم که فاز نظامی در سوریه به نتیجه نرسیده و شکست خورده و تحرکات سیاسی شروع به فعالیت کرده است.به نظر میرسد که هماهنگیهای پشت پردهای میان آمریکا و روسیه برای اینکه هرچه سریعتر پرونده سوریه به دلیل تاثیرات ناخوشایند آن در منطقه بسته شود، صورت گرفته است. سعودیها، ترکها و قطریها هم برای اینکه از قافله عقب نمانند چنین طرحهایی را برای خودشان مطرح کردهاند اما طرح فعلی که امکانپذیر و حائز اهمیت خواهد بود، طرح دمیستورا و جمهوری اسلامی ایران است.