کرچنرها، غم یا شادی؟

ساختار و نظام سیاسی حاکم بر کشور‌ها به تناسب گذشته آن‌ها ممکن است با فراز و فرودهایی مواجه شود که روند اگر مثبت باشد می‌تواند منجر به ابقای رئیس‌جمهوری شود و اگر هم منفی باشد می‌تواند حاشیه‌هایی را به وجود آورد که رفته رفته به برکناری و یا مجبور کردن رئیس‌جمهوری یا نخست‌وزیر کشور به استعفا بینجامد.

این سناریو و روند ممکن است در تمامی کشورهای دنیا و گوشه گوشه قاره‌های پنج گانه طرح‌ریزی شده و به اجبار به شهروندان کشور‌ها دیکته شود. برای اثبات این موضوع می‌توان به ایالات متحده آمریکا و همچنین انتخابات ریاست‌جمهوری سال آینده آن نگاه کرد. به گونه‌ای که دو نفر از کاندیداهای سر‌شناس این کارزار انتخاباتی یعنی «هیلاری کلینتون» و «جب بوش» هر دو باتوجه به گذشته‌ای که برای آن‌ها یا به اجبار یا به صورت اتفاقی به ارث گذاشته شده است، به چهره‌های اصلی بالقوه برای کسب قدرت و تکیه بر صندلی ریاست کاخ سفید مبدل شده‌اند.

در کشورهای خلیج فارس هم روال به این صورت است که البته باید ساختار پادشاهی و نفوذ خانوادگی را در آنجا ملاک این امر قرار داد. کشورهای آمریکای لاتین هم این نمونه را تجربه کرده‌اند. کوبا بارز‌ترین و ملموس‌ترین نمونه برای اثبات این قضیه است. به گونه‌ای که رائول کاسترو از سال ۲۰۰۸ میلادی و پس از برادر خود یعنی فیدل کاسترو بر مسند قدرت تکیه زد و عملاً و رسماً سکان ریاست‌جمهوری این کشور را به دست گرفت.

یکی دیگر از کشورهایی که در آمریکای لاتین توانسته این موضوع را (سلسله‌وار بودن قدرت در خانواده) تکرار کند که البته مخالفانی هم داشته است، جمهوری آرژانتین است که در حال حاضر اداره امور آن در دست «کریستینا فرناندز کرچنر» ۶۲ ساله است.

قبل از روی کار آمدن وی، همسر او یعنی «نستور کرچنر» از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۷ میلادی عهده‌دار مقام ریاست‌جمهوری این کشور بود که عده‌ای کارنامه سیاسی او را قابل قبول ارزیابی کرده‌اند. چراکه اقتصاد این کشور در سال ۲۰۰۳ نزدیک به ٩ درصد و در سال ۲۰۰۴ حدود ٩ درصد و در سال ۲۰۰۵ نزدیک به ٩/٢ درصد رشد داشته ‌است. در سال ۲۰۰۶، بدهی‌های خارجی ۶۸ درصد تولید ناخالص ملی بوده و به آرامی در حال فروکش کردن بوده است. اقتصاد بدهکار آرژانتین که در پی بحران پولی و مالی سال ۲۰۰۲ میلادی در حال فروپاشی بود، موفق شد تحت ریاست‌جمهوری نستور کرچنر تمامی بدهی‌های این کشور را که رقمی در حدود ۵/٩‌ میلیارد دلار بود را به صندوق بین‌المللی پول پرداخت کند.

این روند تا سال ۲۰۰۷ و زمانی که کریستینا فرناندز یعنی دومین عضو از خانواده کرچنر‌ها به روی کار آمد، ادامه داشت. وی در سال ۲۰۱۱ میلادی مجدداً در این سمت ابقا شد که این موضوع اعتراض‌ها را از سوی مخالفان وی به دنبال داشت. یکی از دلایل اعتراض‌ها این بود که کرچنر‌ها در صدد این هستند که قانون اساسی آرژانتین را تغییر دهند تا برای سومین بار متوالی فرناندز بتواند رئیس‌جمهوری این کشور شده و قدرت را در دست بگیرد.

اما موضوع اصلی این است که طبق قانون اساسی هر کشور و باتوجه به متن این قانون که به عنوان قانون مادر هر کشور محسوب می‌شود، بازه زمانی مشخصی برای انتخابات وجود دارد که در آرژانتین انتخابات ریاست جمهوری هر چهار سال یک بار برگزار می‌شود و به دنبال آن کابینه و حتی بخشی از قوه قضائیه این کشور تشکیل و تایید می‌شود.

این بار مردم آرژانتین در تاریخ ۲۵ اکتبر ۲۰۱۵ میلادی برابر با سوم آبان ماه ۱۳۹۴ به پای صندوق خواهند رفت تا رئیس جمهور کشورشان را انتخاب کنند. آما آن چیزی که به مثابه یک زورآزمایی سیاسی رخ عیان کرده است، برگزاری انتخابات مقدماتی در ۹ آگوست ۲۰۱۵ میلادی یعنی چیزی در حدود دو ماه و نیم قبل از انتخابات اصلی است.

این در حالی است که رسانه‌های محلی اعلام کرده‌اند که نام رئیس‌جمهوری فعلی آرژانتین در بین نامزدهای هیچ یک از انتخابات پیش رو دیده نمی‌شود و این اتفاق برای نخستین بار از سال ۱۹۸۹ که وی برای اولین بار به عنوان نماینده مجلس ایالتی «سانتا کروز» انتخاب شد، روی داده است و اکنون وی در تاریخ ۱۰ دسامبر دومین دوره ریاست جمهوری خود را به پایان خواهد رساند. از این رو جبهه برای پیروزی با کسب ۳۶ درصد از نتایج این نظرسنجی همچنان در صدر فهرست احزاب مورد علاقه مردم آرژانتین قرار دارد. در هفته اخیر هم نام «دنیل اس سیولی» معاون رئیس‌جمهوری سابق و فرماندار فعلی بوئنوس‌آیرس و «کارلوس زانینی» شهردار فعلی این شهر به عنوان دو نفر از نامزد‌های این انتخابات ذکر شده است.

از طرف دیگر، رئیس‌جمهوری آرژانتین طی مراسم بزرگداشت صد و نود و نهمین سال استقلال این کشور که در شمال آرژانتین برگزار شده بود، در سخنرانی خود اعلام کرده بود که «می‌خواهند ما را به سوی بحران سوق دهند و همچنان در تلاش هستند که مردم آمریکای لاتین را به سیاست‌های نئولیبرالیستی که در زمان‌های خیلی دور حاکم بود، بازگردانند» که این موضع به نوعی یک تقابل آشکار را به تصویر می‌کشد.

نکته‌ای که شاید افکار عمومی جهان به سمت آن معطوف شود، این است که چرا باید قبل از انتخابات اصلی یک انتخابات مقدماتی برگزار شود؟ عده‌ای بر این باورند که این نظام انتخاباتی درصدد این است تا با برگزاری یک انتخابات مقدماتی بتواند وضعیت فعلی اجتماع را تحلیل کند و به نوعی یک افکارسنجی محسوس را رقم بزند تا اگر خروجی انتخابات مقدماتی منجر به این شود که خیزش‌های نامطلوب پدیدار شوند، بتوانند با به کار بردن نوعی آفند سیاسی و تاکتیکال این خیزش را خنثی کرده یا به نوعی با یک ائتلاف بتوانند آن را کانالیزه کنند.

به هر ترتیب امروز انتخابات مقدماتی آرژانتین تحت شدید‌ترین تدابیر امنیتی و با حضور تقریبی ۵۰۰ عضو ناظر در سراسر این کشور برگزار خواهد شد که خروجی آن می‌تواند فصلی جدید را در آمریکای لاتین خصوصاً روابط بوئنوس آیرس با کشورهای اروپایی رقم بزند.