وضعیت امروز لیبی میراثرویکردهای قذافی است

سفیر پیشین ایران در لیبی در ارتباط با جدیدترین تحولات در این کشور گفت که زمانی که در هر کشور اوضاع ناآرام می‌شود و کشور به هم می‌ریزد، تا زمانی که ثبات در آن پایدار نشود، شرایط موجود آن را آزار می‌دهد و حتی منابع آن به خطر می‌افتد به گونه‌ای که در عراق، افغانستان و یمن همین شرایط به وجود آمد و ممکن است در مصر، تونس و سوریه هم این اتفاق رخ دهد.

علی خرم در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا با مقایسه وضعیت الجزایر در گذشته و وضعیت کنونی لیبی، گفت: شرایط لیبی به سمت یک وضعیت ملوک الطوایفی پیش رفته است و کسانی که قدرت دستشان است خیزش کرده‌اند تا حکومت این کشور را به دست بگیرند که منشاء تمام مشکلات فعلی در لیبی، اندیشه و رویکرد قذافی در طول حکومتش بر این کشور بود.

وی در تشریح مشکلات پیش آمده توسط رویکرد قذافی در لیبی گفت: زمانی که قذافی در لیبی بود، کاری کرد که ضررش بیشتر از منفعتش بود، یعنی اجازه نداد تا مردم و ملت در لیبی رشد کنند و مانع این شد که تکنوکرات‌ها و کسانی که دارای فکر و اندیشه بودند، در لیبی رشد کنند و این موضوع باعثشد تا در لیبی غیبت و فقدان عناصر عاقل و صاحب فکر به وجود آید و موجب شد تا کسانی که روزی در این کشور سرباز پیاده بودند، قدرت را به دست بگیرند و به اسلحه‌شان تکیه کنند که در نهایت اقداماتی مانند آدم‌ربایی و گروگان‌گیری پدید می‌آید.

نماینده پیشین ایران در مقر اروپایی سازمان ملل در ارتباط با راهکار مناسب برای به پایان رسیدن اوضاع فعلی لیبی تصریح کرد: اگر مردم لیبی با کمی صبر استراتژیک موجبات حاکم شدن اندیشمندان در این کشور را فراهم کنند، قطعاً این بحران را پشت سر خواهند گذاشت و اگر این نیروها کنار بکشند، قطعاً لیبی بی‌ثبات‌تر از شرایظ کنونی خواهد شد و باید دانست که بی‌ثباتی، ناامنی و تشدید بی‌ثباتی را در بر خواهد داشت و اسلحه‌داری در این میان به شغل تبدیل می‌شود.

وی با اشاره به سیر صعودی گروگان‌گیری در لیبی گفت: گروگان‌گیری نتیجه بی‌ثباتی در لیبی است و ناامنی را به ارمغان می‌آورد اما اینکه مذاکره‌کنندگان شرط مذاکره را برچیده شدن گروگان‌گیری می دانند > این یک بحثکاملاً مردود به حساب می‌آید به طوری که گروه ها و کسانی که سلاح به دست دارند، درصدد افزایش قدرتشان البته نه از طریق قانون بلکه از طریق سلاح هستند لذا به نظرم لیبی در آینده نزدیک به سرانجامی خواهد رسید اما مدت زمان آن طولانی خواهد بود چراکه دولتی مرکزی همانند دولت عراق در لیبی وجود ندارد تا اوضاع را هدایت و جهت‌دهی کند.

خرم در پایان درباره نقش سازمان ملل در بحران لیبی اعلام کرد: سازمان ملل انجمنی متشکل از چند کشور است که اگر اراده‌ای برای کمک به بحران لیبی داشتند، حتماً اقدامی را صورت می‌دادند کما اینکه در موضوع عراق و افغانستان این انجمن نتوانست کاری از پیش ببرد و در یمن هم به همین صورت بود تا جایی که شورای امنیت مداخله کرد اما نتوانست نیروی نظامی در آنجا پیاده کند لذا اگر صدور یا گران شدن نفت لیبی اتفاق بیفتد، کشورهای غربی به فکر چاره‌جویی می‌افتند و حتی مداخله خواهند کرد اما اگر اتفاقی رخ ندهد، به طبع آنها و حتی سازمان ملل انرژی خاصی برای بهبود اوضاع لیبی از خود ساطع نخواهند کرد.