میر یوسفی در گفت‌و‌گوی اختصاصی با ایلنا / بخش دوم:
بحران سوریه حاصل فرصت‌طلبی برخی کشورهای منطقه است
تصمیم‌گیری در مورد نحوه اداره و ساختار سیاسی یک کشور، در صلاحیت هیچ کشور یا قدرت خارجی نیست. آحاد مردم یک کشور باید برای سرنوشت خود تصمیم بگیرند و هر راه حلی در سوریه، باید دارای یک نسخه سوری - سوری باشد.
«علیرضا میریوسفی» مدیر گروه مطالعات خاورمیانه دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت خارجه و رایزن و سخنگوی پیشین نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد در نیویورک طی گفت‌و‌گوی اختصاصی با ایلنا به تحلیل وقایع سوریه و آینده این بحران پرداخت.
میریوسفی درباره نقش کشورهای بیگانه در بحران سوریه گفت: تصمیم‌گیری در مورد نحوه اداره و ساختار سیاسی یک کشور، در صلاحیت هیچ کشور یا قدرت خارجی نیست. آحاد مردم یک کشور باید برای سرنوشت خود تصمیم بگیرند و هر راه حلی در سوریه، باید دارای یک نسخه سوری - سوری باشد.
وی افزود: در روزهای اول بحران سوریه، یک نوع شتاب‌زدگی و فرصت‌طلبی برای ساقط کردن دولت سوریه و نظام این کشور به وجود آمد. پس از راه افتادن بهار عربی در خاورمیانه و ساقط شدن حکومت‌ها در تونس، مصر و لیبی، این موج به سوریه رسید. برخی قدرت‌های منطقه‌ای و فرا‌منطقه‌ای با تصور اینکه دولت سوریه نیز ظرف چند ماه از قدرت ساقط می‌شود، تصمیم گرفتند در طرفی قرار بگیرند که به زعم آن‌ها برنده این مناقشه خواهد بود.
سخنگوی پیشین نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد درباره ایجاد بحران در سوریه گفت: بحران سوریه در اثر این فرصت‌طلبی‌ها تشدید شد و تا کنون ادامه یافته است. با این وجود که برخی کشورهای عرب اختلافات ریشه‌ای و قدیمی با دولت سوریه دارند، برخی دیگر از کشور‌ها به دلیل مواضع شتاب‌زده‌ای که پش‌تر اتخاذ کرده‌اند، هنوز نتوانسته‌اند مواضع خود را با واقعیت‌های میدانی موجود منطبق کنند. بحران سوریه راه حل نظامی ندارد و تنها با یک راه حل سیاسی قابل حل است.
وی تاکید کرد: دولت سوریه تا کنون از راه حل‌های سیاسی استقبال کرده است و با بررسی طرح‌های پیشنهادی سه نماینده ویژه سازمان ملل و اتحادیه عرب و همینطور طرح‌های ایران و روسیه موافقت کرده و مایل به مذاکره است. کارشکنی در مذاکرات غالبا از طرف جریان مخالف مسلح و حامیان آن‌ها صورت می‌گیرد، زیرا کشورهای حامی این گروه‌ها برای مذاکرات پیش‌شرط گذاشته و اجازه مشارکت معنی‌دار و جدی این گروه‌ها در مذاکرات سیاسی را نمی‌دهند.
مدیر گروه مطالعات خاورمیانه در مورد تلاش برای حل بحران سوریه گفت: بسیاری از ابتکارهای مطرح شده درباره سوریه بیش از آنکه راه حل‌های سیاسی باشند، راه حل‌های شبه سیاسی یا سیاسی‌نما بوده و اغلب شامل پیش شرط‌های یک‌سویه هستند. دلیل شکست مذاکرات ژنو ١ و ٢، اصرار مخالفان بر پیش‌شرط‌هایشان قبل از آغاز مذاکرات جدی و محتوایی بود. در واقع مخالفان قصد داشتند اهدافی را که در عرصه نظامی نمی‌توانستند به دست بیاورند، از طریق مذاکره به دست آورند که به طور طبیعی غیرواقع بینانه بود.
وی ادامه داد: بحران سوریه، به یک راه‌حل سوری - سوری و اجماع ملی در داخل این کشور نیاز دارد. کشورهای دیگر اگر قصد میانجی‌گری موثر در این مورد را دارند، باید شرایط مذاکره عادلانه و جدی میان گروه‌های سوری را فراهم کنند. مذاکرات ژنو برای فراهم کردن چنین شرایطی توفیقی به دست نیاورد. موفقیت مذاکرات به جدیت و میزان مشارکت اپوزیسیون و عدم کارشکنی کشورهای حامی این گروه‌ها بستگی دارد. زیرا این کشور‌ها کماکان به دنبال تنش و ناآرامی در سوریه هستند.
میر یوسفی در پایان با اشاره راه حل پیشنهادی مسکو افزود: مذاکرات آتی در مسکو برای حل بحران، یک راه‌حل سیاسی است که می‌تواند قدمی رو به جلو باشد. اگر روسیه بتواند گروه‌های معارض را با دولت سوریه بر سر میز مذاکره بنشاند و فضای برقراری دیالوگ را میان این دو طرف فراهم کند، این مذاکرات مفید خواهد بود. توفیق این طرح به مشارکت جریان معارض بستگی دارد زیرا دولت سوریه از راه‌حل سیاسی عادلانه استقبال می‌کند و این طرف مخالف است که باید با صرف نظرکردن از پیش شرط‌های یک‌سویه، انتخاب نهائی را بر عهده اکثریت مردم سوریه بگذارد.
