القدس العربی گزارش داد؛
عرب‌ها و ماموریت غیرممکن
پس از آنکه ارتش مصر قدرت را در این کشور به دست گرفت کشورهای عربی نفس راحتی کشیدند اما آنها به خوبی می‌دانند که نمی‌توانند در برابر تغییرات بزرگ تاریخی مقاومت کنند.
وقوع انقلاب‌های عربی بافت رو به زوال منطقه عربی را عریان کرد و تمام ساختارهای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی و فکری پنهان آنها را رو کرد.
نظام‌های حاکم دچار تزلزل شده و ساختارهای صوری آن از ارتش‌ها گرفته تا دستگاه‌های امنیتی و وزارتخانه‌هایشان از هم فرو پاشید. در برخی از این کشور‌ها زیرساخت‌‌هایشان از بازار‌ها و کارخانه‌ها گرفته تا مدارس و بیمارستان‌ها نابود شد و راه برای نقض حاکمیت کشور‌ها و دخالت قدرت‌های منطقه‌ای و خارجی در تصمیم گیری‌های آنها باز شد.
برخی کشور‌ها نظیر مراکش و اردن تا کنون از توفان بزرگی که در نزدیکی آنها به وقوع پیوسته جان سالم به در بردند.
بسیاری از کشورهای عربی مانند کشورهای حوزه خلیج فارس از ثروت‌های نفتی و طبیعی کلانی بهره‌مند نیستند به همین دلیل این امکان برای آنها فراهم نشد تا بتوانند به قشر‌های اجتماعی به حاشیه رانده شده، رشوه دهند؛ کاری که برخی کشورهای حوزه خلیج‌فارس مانند عربستان سعودی انجام دادند.
توانایی مراکش و اردن در رویارویی با زلزله بزرگ عربی شاید در شیوه‌های نرمی بود که این دو کشور به کار گرفتند و توانستند اسلام سیاسی در منطقه که هم‌زمان با روند رو به گسترش انقلاب‌ها قدرت گرفت را هضم کنند.
تونس رویکردی مشابه این دو کشور را پس از وقوع انقلابش در پیش گرفت و نخبگان سیاسی و نظامی این کشور توانستند صحنه مدنی و دموکراتیک را کنترل کنند و همین مساله این کشور را قادر به هضم موج اسلامی برای انقلاب و واکنش انقلاب برعکس کرد. همین امر باعثشد تونس بتواند از خطری بزرگ عبور کند.
در کشورهای حوزه خلیج‌فارس به رغم ثروت‌هایی که دارند تغییر تاریخی بزرگی رخ نداد و کشوری نظیر بحرین برای سرکوب تظاهرات ضد حکومتی از نیروهای کشورهای حوزه خلیج‌فارس کمک گرفت. برخی دیگر از کشورهای حوزه خلیج‌فارس اقدامات سرکوبگرانه شدیدی اتخاذ کرده، قوانین مبارزه با تروریسم تصویب کردند و ملیت مخالفان را از آنها گرفتند. برخی نیز اقدام به انتقال نزاع به خارج کردند به طوری دست به حمایت مالی از جنبش‌های سیاسی و نظامی و رسانه‌های جمعی زدند. حتی برخی کشورهای حوزه خلیج‌فارس پا را فرا‌تر گذاشته و به بمباران جنبش‌های نظامی - سیاسی در کشورهای دور دست زدند(اشاره به بمباران شبه نظامیان در لیبی که اخیر توسط امارات و با مشارکت مصر صورت گرفت).
زمام امور در مصر به دست ارتش افتاد و نظامیان توانستند با کمک‌های کلان کشورهای حوزه خلیج‌فارس یک بار دیگر زمان تغییر جدید در این کشور را به تاخیر بیندازد.
پس از آن که ارتش مصر قدرت را در این کشور به دست گرفت، کشورهای عربی نفس راحتی کشیدند اما آنها به خوبی می‌دانند که نمی‌توانند در برابر تغییرات بزرگ تاریخی مقابله کنند یا تجریه تاریخی اسلام سیاسی در ترکیه را الگوبرداری کرده یا حتی مساله فلسطین را حل کنند.
نخبگان سیاسی غرق در امواج قطب‌های سیاسی و محورهایی مثل عربستان و ترکیه - قطر شدند اما ملت‌ها دو راه بیشتر پیش روی خود ندارند: یا آنکه هیزمی مجانی برای نظام‌های حاکم، ابزارهای آنها و جنبش‌های مورد حمایت کشورهای مختلف و مسلح شوند یا هیزمی مجانی برای جریان‌های سلفی جهادی که تلاش می‌کنند با نظام‌های حاکم در ترکیب وزارتخانه، تصویب قوانین، گرفتن مالیات، ایجاد ایست‌های بازرسی و بازداشت و قتل هر کسی که در برابر آنها می‌ایستد، شوند.
همگان اکنون از اوضاع به وجود آمده می‌ترسند و برخی نیز مانند اسرائیل به این اوضاع دامن زده و دست‌های پنهان این رژیم اوضاع را در منطقه و به ویژه در فلسطین، سوریه، لبنان و مصر دچار بحران و تشنج می‌کند.
گزارش: کریم پورزبید
