استاد کالج ترینیتی در گفت‌وگو با ایلنا:
تداوم تساهل، کلیدواژه اصلی در آینده تایوان است/ انتخابات اخیر، بازتاب توأمان «یک پیروزی آشنا» و «یک تغییر اساسی در چشم‌انداز سیاسی» بود
استاد مطالعات سیاسی در کالج ترینیتی گفت که نتیجه انتخابات تایوان نشان می‌دهد که شهروندان به طور فزاینده‌ای حزب حاکم را مسئول مشکلات خود می‌دانند.
به گزارش ایلنا، پروفسور «توماس هرینگتون» استاد مطالعات سیاسی در کالج ترینیتی است. وی در زمینه تاریخ فرهنگی اسپانیا در قرن ۲۰ و ۲۱، جنبش‌های ناسیونالیستی، روابط بین‌الملل و امور ژئوپولتیک تحقیق و تدریس می‌کند.
توماس هرینگتون با اشاره به نتایج انتخابات اخیر در تایوان به خبرنگار ایلنا گفت: «لای چینگ ته»، نامزد حزب حاکم تایوان، با کسب بیش از ۴۰ درصد آرا توانست در انتخابات این جزیره پیروز شود. وی سمت معاون فعلی رئیس تایوان را برعهده دارد و از زمان آغاز مبارزات انتخاباتی در این جزیره، با حملات مکرر چین مواجه شده است. پکن به دلیل سیاست‌های اعلامی لای، وی را یک «جدایی‌طلب خطرناک» توصیف کرده است.سیگنالی که پکن اکنون ارسال می‌کند، اهمیت بسیار دارد. در ماه‌های قبل از رأی‌گیری، حزب کمونیست چین تلاش زیادی را برای انتخاب جزیره بین صلح یا جنگ، رفاه یا افول انجام داد. بنابراین واکنش چین در ماه‌های آینده بسیار جالب‌توجه خواهد بود.
وی افزود: احتمالا طولی نمی‌کشد که پکن خشم خود را از نتیجه اعلام می‌کند و واکنش چین می‌تواند سریع و شدید باشد.از جمله سناریوهای احتمالی در این رابطه می‌تواند تشدید مانورهای نظامی احتمالی، محدودیت‌های تجاری جدید بر شرکت‌های تایوانی و تشدید حملات سایبری به زیرساخت‌های تایوانی باشد. با این همه، هنوز مشخص نیست که پکن در عمل چه واکنشی نشان خواهد داد و دنیای سیاست مملو از اقدامات و واکنش‌های تعجب‌برانگیز است. با این همه خود نتایج نهایی نیز به نوبه خود جالب‌توجه است: در حالی که لای، ۴۰ و یک دهم درصد آرا را به دست آورد، ملی‌گرایان اصلی اپوزیسیون (کی‌ام‌تی) ۳۳ و پنج دهم درصد و حزب نوپای مردم تایوان (تی‌پی‌پی) ۲۶ و پنج دهم درصد آرا را به دست آورد و هر دو از طریق مبارزات انتخاباتی برای از سرگیری گفت‌وگو و بهبود روابط با پکن کار خود را پیش بردند.
این تحلیل‌گر افزود: این خود نشان از آن دارد که سیاست‌های حزب حاکم نتوانست حدود نیمی از مردم تایوان را جلب کند. این انشعاب سه‌جانبه همچنین اکنون به این معنی است که تایوان یک مجلس قانونگذاری معلق دارد، بنابراین حزب حاکم باید در کنار سایر احزاب همکاری نزدیکی داشته باشد تا دستور کار خود را تصویب کند. خلاصه بخواهم بگویم، ریشه‌های این بی‌ثباتی به سال ۲۰۲۰ بازمی‌گردد؛ زمانی که احساسات ضد نظام ظاهر شد، حتی زمانی که عامل چین را هدف قرار داده بود. این بار نارضایتی در حال جوشش مجدد است. حزب دولت دموکراتیک مترقی که زمانی بر موجی از حمایت جوانان سوار بود، اکنون با اتهامات سوء استفاده از قدرت و مهم‌تر از همه، ناتوانی در رسیدگی به مسائلی که آنها را در سال ۲۰۱۶ به قدرت رساند، مواجه است. افزایش سرسام آور قیمت مسکن، رکود دستمزدها و افزایش نابرابری در این جزیره موج می‌زند و این مشکلات به ظهور حزب مردم تایوان کمک کرد.
وی عنوان کرد: نتیجه انتخابات تایوان نشان می‌دهد که شهروندان به طور فزاینده‌ای حزب حاکم را مسئول مشکلات خود می‌دانند، هرچند که دموگرافی آرا نشان از آن دارد که چه‌بسا بتوان این زخم‌ها را بهبود بخشید. از منظر پکن، حفظ فشار اقتصادی و انزوای دیپلماتیک و در عین حال ارائه مشوق‌هایی - به عنوان مثال، مبادلات آموزشی، فرهنگی، گردشگری - ممکن است به بهبود دیدگاه رأی‌دهندگان تایوان نسبت به چین بدون سپردن محبوبیت تمام و کمال به حزب حاکم، کارگر بیفتد. هشت سال روابط سرد و فشار بر تایوان واقعاً جوابگو نبوده است. پکن می‌تواند کمی نرمش نشان دهد و شاید در نهایت این مسأله به گسترش صلح و تثبیت روابط بینجامد.
این استاد دانشگاه اظهار داشت: در زمینه آینده تایوان، در جبهه بین‌المللی، به نظر می‌رسد تداوم تساهل کلیدواژه اصلی باشد. روابط تثبیت‌شده با ایالات متحده که توسط رئیس‌جمهور تسای اینگ ون تقویت شده است، احتمالاً تحت هدایت معاون رئیس‌جمهوری ادامه خواهد یافت. سابقه او به عنوان سفیر سابق در ایالات متحده، اعتماد به نفس در حفظ روابط قوی را القا می‌کند. با این همه نباید خودمان را گول بزنیم. همچنان روابط با چین با طوفانی بالقوه مواجه است. ادامه مسیر مستلزم ایجاد تعادل ظریف در حفظ ارزش‌های دموکراتیک تایوان و در عین حال شناخت واقعیت‌های پیچیده ژئوپلیتیکی است. آینده روابط بین تنگه تایوان به این بستگی دارد که چگونه این تعادل حفظ شود. حزب حاکم دموکراتیک مترقی بر اساس نحوه حفظ این تعادل قضاوت خواهد شد.
توماس هرینگتون در پایان گفت: بنابراین، در حالی که چشم‌انداز فوری روابط بین طرفین ممکن است آشفته باشد، رشد قوی سیاسی تایوان بارقه‌ای از امید را برای آینده‌ای که در آن پراگماتیسم حاکم است، ارائه می‌دهد. خلاصه بگویم، انتخابات تایوان یک پارادوکس را نشان داد: یک پیروزی آشنا و در عین حال یک تغییر اساسی در چشم انداز سیاسی.
