یادداشت مصدق مصدق‌پور:
تزریق بحران مصنوعی؛ هدف فراخوان کشورهای عربی علیه بیروت!
اینکه سفیر عربستان در لبنان اقدام به صدور بیانیه می‌کند و اتباع سعودی را تشویق به خروج از بیروت می‌کند، اساساً یک جنگ روانی به حساب می‌آید و باید سوال شود که اگر لبنان غرق در ناامنی است، چرا سفیر عربستان همچنان در بیروت مستقر است؟
«مصدق مصدق‌پور» کارشناس مسائل منطقه طی یادداشتی برای ایلنا به تشریح دلایل فراخوان کشورهای عربی نسبت به خروج اتباع خود از لبنان پرداخت که به شرح زیر از نظر می‌گذرد:
اتفاقی که هفته گذشته در اردوگاه عین الحلوه یعنی مکان اسکان فلسطینی‌ها از ۱۹۴۸ تاکنون رخ داد به نوعی میان تشکیلات‌های گوناگونی که در آنجا حضور دارند، اتفاق افتاد که دلیل آن هم رقابت‌های این گروه‌ها با یکدیگر است. در این درگیری‌ها یکی از فرماندهان ارشد جنبش فتح کشته شد و همین منازعات مسلحانه باعث شد تا کشورهایی مانند آلمان، عربستان، بحرین، امارات و غیره شهروندان خود را از لبنان فرا بخوانند؛ چراکه آنها به گونه‌ای رفتار کردند که گویی امنیت ملی در لبنان به خطر افتاده و جان شهروندانشان را تهدید می‌کند. در پرتو این ناامنی کشورهای مذکور از حیث رسانه‌ای و سیاسی اقدام به اعمال فشار و سیاه‌نمایی علیه بیروت کردند که البته حالا گزارش شده درگیری میان گروه‌های مذکور در جنوب لبنان پایان پیدا کرده و آتش‌بس اعلام شده است.
با تمام این تفاسیر معتقدم چنین اقداماتی که از سوی کشورهای عربی رخ داد را باید نوعی سنگ‌اندازی در مسیر جاری لبنان بدانیم و این اقدام‌ها نشان می‌دهد که آنها به دنبال ضربه زدن به بیروت هستند؛ چراکه وضعیت اقتصادی در این کشور بسیار وخیم است و با توجه به این مسالٔه، توریسم می‌تواند برای این کشور آورده‌های اقتصادی داشته باشد. رسانه‌های غربی هم در این میان طوری وانمود کردند که گویا تمام لبنان در بحران امنیتی غرق شده اما واقعیت بر خلاف این مواضع بود اما به هر ترتیب علاوه بر این رسانه‌ها، مطبوعات عربی هم اوضاع را وارونه نشان دادند. اینکه سفیر عربستان در لبنان اقدام به صدور بیانیه می‌کند و اتباع سعودی را تشویق به خروج از بیروت می‌کند، اساساً یک جنگ روانی به حساب می‌آید و باید سوال شود که اگر لبنان غرق در ناامنی است، چرا سفیر عربستان همچنان در بیروت مستقر است؟
این اتفاقات در حالی رخ می‌دهد که اسرائیل هم به موازات این مسائل اعلام کرده درگیری با حزب‌الله لبنان اجتناب‌ناپذیر است که به نظرم این تحرکات را باید یک سناریوی مشخص همگام با کشورهای عربی برای ضربه زدن به لبنان قلمداد کرد. در سال ۲۰۰۷ میلادی هم شاهد چنین سناریوهایی بودیم. تا جایی که از یکی از اردوگاه‌های لبنان، چندین خمپاره علیه ارتش این کشور شلیک شد و نهایتاً ارتش لبنان مجبور به مداخله و درگیری در نقاط مذکور شد. لذا به نظرم باید این دو سناریو را مکمل یکدیگر بدانیم که من از آن با عنوان تزریق بحران مصنوعی نام می‌برم، اما واقعیت این است که اسرائیل توان ورود به یک جنگ کلاسیک جدید را با توجه به اوضاع و احوال داخلی و پیرامونی خود ندارد.
