زرگر در گفت‌وگو با ایلنا:
پشت‌پرده انتقال احتمالی سفارت بریتانیا به قدس/ ابعاد منافع شکلی و ماهوی لندن در چارچوب توافق ابراهیم
کارشناس مسائل بین‌الملل گفت: اگرچه منافع بریتانیا در پرونده فلسطین و اسرائیل از منافع ایالات متحده بیشتر نیست اما لندن سعی می‌کند منافع خاص خود را از تل‌آویو دریافت کند.
«علی‌اصغر زرگر» کارشناس مسائل بین‌الملل با اشاره به دلایل انتقال احتمالی سفارت بریتانیا از تل‌آویو به قدس در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا اظهار کرد: اخیراً روزنامه دیلی‌تلگراف فاش کرده که دولت جدید مستقر در لندن به رهبری لیز تراس در حال بررسی انتقال مقر سفارت این کشور از تل‌آویو به قدس اشغالی است که شاید در نمای اول یک امر طبیعی به حساب بیاید. قبل از هر چیز باید به این نکته اشاره کرد که نخست‌وزیر بریتانیا که به تازگی زمام امور را در دست گرفته با چالش‌های داخلی زیادی روبه‌رو است و در حوزه سیاست خارجی هم با مشکلات مختلفی باید دست و پنجه نرم کند. مهمترین محورهایی که او با چالش مواجه خواهد شد بحث انرژی و مسائل تورم و بالا رفتن هزینه‌های معاش در کشورش است که تمام این موضوعات را باید خروجی جنگ اوکراین بدانیم. حالا نخست‌وزیر جدید بریتانیا با این معضلات روبه‌رو است و به نوعی می‌خواهد از شر آنها خلاص شود.
وی ادامه داد: در این میان دولت جدید لندن به رهبری لیز تراس به دنبال آن خواهد بود که به هر ترتیب شده چالش‌ها را کنار بگذارد و بتواند بحران‌ها را حل و فصل کند اما او به خوبی می‌داند که برخی از مشکلات داخلی باید به وسیله تعامل با سایر دولت‌ها حل و فصل شود و به همین جهت است که سیاست خارجی دولت تراس که خودش وزیر خارجه دولت بوریس جانسون بوده، تا حدودی ممکن است تغییر پیدا کند؛ چراکه بدون شک بر روی کمک‌های اسرائیل هم حساب باز کرده که ممکن است بخشی از آن به موضوع صادرات گاز با محوریت اسرائیل یا واسطه‌گری این رژیم در صادرات گار مربوط باشد. بر همین اساس اگر فرض را بر این بگذاریم که قرار باشد مقر سفارت بریتانیا از تل‌آویو به قدس منتقل شود، بدون شک باید منافعی که در این اقدام برای لندن محفوظ خواهد بود را مورد توجه و نظر قرار داد.
این تحلیلگر مسائل سیاسی تصریح کرد: معتقدم که این موضوع و پرونده را باید یک بحث چند لایه دانست. توجه داشته باشید که در ابتدای امر منابع خبری بریتانیا این موضوع را به صورت یک فرض قوی با درجه احتمال بالا مطرح می‌کنند و چندی بعد هم نخست‌وزیر این کشور در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل با نخست‌وزیر اسرائیل دیدار می‌کند. در آن دیدار که چندی پیش انجام شد لیز تراس به این مورد اشاره تلویحی می‌کند و به نوعی اعلام کرد که موضوع در حال بررسی است اما جالب اینجاست که به موازات این موضوع یائیر لاپید، نخست‌وزیر اسرائیل هم اعلام می‌کند که تل‌آویو از طرح دو کشوری به صورت کامل حمایت می‌کند. شاید این دو موضع با یکدیگر ارتباط خاصی نداشته باشد اما باید متوجه باشید که بریتانیا خودش در اصل باعث و بانی تشکیل این رژیم بود و تمام آنچه که میان فلسطین و اسرائیل در این سال‌ها رخ داده به نوعی پروژه لندن بوده است.
زرگر افزود: بریتانیا در شرایط کنونی به حمایت یهودیان و اسرائیل نیاز خواهد داشت و از سوی دیگر به نظر می‌آید که دولت لیز تراس هم به دنبال آن است تا به هر صورت که شده سیاست خارجی خود را به نوعی دیگر دنبال کند. معتقدم که سیاست بریتانیا در قبال خاورمیانه شاید در این برهه و با توجه به وضعیت فعلی کمی تغییر کند و به همین دلیل معتقدم که بحث انتقال سفارت بریتانیا از تل‌آویو به قدس هم در همین راستا قابل بحث و بررسی است. بریتانیا ممکن است که به دنبال نقش‌آفرینی جدید یا حداقل تاثیرگذاری بیشتر بر مسائل منطقه‌ای باشد اما بدون شک این مساله را نباید یک اقدام شکلی قلمداد کنیم؛ بلکه مسائل دیگری هم در آن وجود دارد که به سیاست‌های کلی بریتانیا و تنظیم آن با سایر شرکای خود مربوط است.
وی در پایان خاطرنشان کرد: از حیث شکلی باید انتقال سفارت بریتانیا را تکرار اقدام کشورهایی دانست که در زمان ترامپ با او همراه بودند. در زمان ریاست جمهوری دونالد ترامپ او این اقدام را به نوعی یک سناریو در قالب توافق ابراهیم به خوردِ جامعه ملل داد و دولت‌های زیادی هم اقدام او در انتقال سفارت آمریکا از تل‌آویو به قدس را قبول داشتند و حتی با او در این راه همراه شدند. بر این اساس چنین اقدامی از حیث شکلی برای لندن کاملاً توجیه شده است اما از منظر ماهوی باید گفت که بریتانیا همراه و همسو با ایالات متحده در این راه گام برمی‌دارد. لندن قصد دارد به صورت خزنده و برای تکمیل بخشی از توافق ابراهیم سفارتش را به قدس انتقال دهد که این گام را باید اعلام همگرایی این کشور با تل‌آویو دانست. اگرچه منافع بریتانیا در پرونده فلسطین و اسرائیل از منافع ایالات متحده بیشتر نیست اما لندن سعی می‌کند منافع خاص خود را از تل‌آویو دریافت کند. لذا به نظرم باید این اقدام لندن را در یک پلان بزرگ‌ترِ بین‌المللی ببینیم.
