عضو انستیتو ملی مدیریت بحران هند در گفت‌وگو با ایلنا:
دولت هند تغییرات اقلیمی را در فرایند سیاست‌ورزی دخیل می‌کند/ در زمینه تغییرات آب‌وهوایی همه کشورها باید سهم خود را ایفا کنند
عضو انستیتو ملی مدیریت بحران هند گفت: ایده دولت این است که مهم نیست چه کشوری سهم بیشتری در تولید آلاینده‌های کربنی دارد، بلکه از آنجایی که تغییرات اقلیمی مسأله‌ای سراسری و جهانی است، تمام کشورها باید در آن نقش داشته باشند.
به گزارش ایلنا، آنچه در پی می‌آید مشروح گفت‌وگوی ایلنا با پروفسور «آنیل کی. گوپتا»، عضو انستیتو ملی مدیریت بحران هند است. وی دکترای خود را در زمینه کاهش بلایا و مدیریت بحران اخذ کرده است.
تغییرات اقلیمی امروزه بدل به مسأله‌ای مهم برای بسیاری از کشورها شده و اکنون شاهد ابعاد عینی این بحران در مناطق گوناگون جهان هستیم. تاثیرات عینی تغییرات اقلیمی در هند چیست و دولت این کشور چه راهکارهایی برای آن ارائه کرده است؟
تغییرات آب‌وهوایی موضوع بسیار مهمی است و دولت هند چندین رویکرد نسبت به این مسأله داشته است. رویکرد نخست مبتنی بر دخیل کردن تغییرات اقلیمی در فرآیند سیاست‌ورزی و برنامه‌ریزی است. این رویکرد شامل سیاست‌های ایالتی، کلان و همچنین بخش‌های گوناگون کشور می‌شود. بر این اساس، برنامه‌های گوناگونی که مرکز مدیریت بحران نیز در آن‌ها همکاری داشته تدوین شده است. همچنین منابع متعددی را در سطوحی که ذکر شد به این مسأله اختصاص داده‌ایم. برای مثال، ما باید طرح منجسم و عملیاتی برای برآورد ریسک تغییرات اقلیمی داشته باشیم، یعنی این‌که طی چند سال آینده ممکن است شاهد چه الگویی از این تحولات آب‌وهوایی باشیم. همچنین ملاحظات جغرافیایی نیز در این زمینه مد نظر قرار خواهد گرفت.
از سوی دیگر، دولت نیز طی برنامه‌های خود بخشی را برای توانایی‌های محلی برای مقابله با تغییرات اقلیمی اختصاص داده است. این بخش از اهمیت بسیار برخوردار است، چراکه یکی از نکات مهم این بوده که باید بدانیم که هنگام وقوع تغییرات چشمگیر اقلیمی تا چه اندازه از منظر محلی آمادگی داریم؛ این قضیه شامل میزان صدمات و سطح آمادگی زیرساخت‌ها و برنامه‌ها برای مقابله با خسارات احتمالی است.
دو موضع مهم در این زمینه وجود دارد؛ سازوکار انطباق با تغییرات اقلیمی و همچنین تخمین ریسک وقوع فاجعه. این دو موضوع تا پیش از این کاملا از یکدیگر مجزا بودند. اما چشم‌انداز قریب‌الوقوع تغییرات اقلیمی سبب شده این دو محور به یکدیگر تنیده شده و قدم به قدم یکدیگر پیش بروند.
هند کشوری است که سیل در آن بسیار روی می‌دهد. این فاجعه در کشور شما چگونه کنترل شده و به آن پرداخته می‌شود؟
در رابطه با سیل، در مرکز ما آمادگی‌هایی برای این مسأله شکل می‌گیرد. در برنامه‌های مدیریت بحران بخش مشخصی برای واکنش به سیل وجود دارد و از یاد نباید برد که تغییرات اقلیمی این فجایع را افزایش نیز می‌دهد. بنابراین تمامی این پارامترها در سازوکار ما برای مدیریت بحران لحاظ می‌شود. فجایع، اصولا مسائلی هستند که نیازمند هماهنگی و مدیریت بحران جدی هستند و ما در این زمینه تجارب متعددی داریم. ما در این زمینه از دیگر کشورها نیز فرامی‌گیریم. اخیرا طرحی در پارلمان هند برای تمرکز بر انرژی‌های سبز ارائه شد و دولت از آن حمایت کرد. ایده دولت این است که مهم نیست چه کشوری سهم بیشتری در تولید آلاینده‌های کربنی دارد، بلکه از آنجایی که تغییرات اقلیمی مسأله‌ای سراسری و جهانی است، تمام کشورها باید در آن نقش داشته باشند.
سازوکار واکنش هند به فجایع طبیعی و غیره چیست؟
در زمینه فجایع طبیعی، کار ما متمرکز بر محاسبه آسیب‌ها و تلاش برای مدیریت بحران و همچنین یادگیری از فجایع گذشته است. برای مثال، آموزش و یادگیری مردم در زمینه واکنش به وقوع فجایع از اهمیت بسیاری برخوردار است. ما همچنین سعی می‌کنیم با کمک همکاران‌مان در سراسر هند، از جمله نهادهای گوناگون در کشور، در زمینه این مسائل کار کنیم. در سیستم مدیریت بحران، از سال ۲۰۰۵ قوانین مدونی برای مبارزه با این فجایع و بحران‌ها شکل گرفته است و این قوانین ما را با لوایح و بودجه‌های دولتی متصل می‌کند. بر این اساس، هر منطقه از هند که بالای هشت هزار ساکن داشته باشند، بنا به منابع‌شان از کمک‌های دولتی بهره‌مند می‌شوند و در این زمینه سازوکاری آنلاین نیز برای یافتن منابع و کمک‌ها تدوین شده است. انستیتو ملی مدریت بحران در سال ۱۹۹۵ و براساس لوایح دولتی تاسیس شد و تا به حال نقشی مهم در زمینه کاهش خطرهای ملی و فجایع طبیعی داشته است. هدف از این برنامه‌ها این است که در نهایت مقابله با بحران‌ها در تمامی سطوح تسهیل شده و از شدت صدمات، تلفات و خسارات کاسته شود.
