چراغی در گفت‌وگو با ایلنا بررسی کرد:
منافع اسرائیل از تاسیس سفارت دائمی در مراکش/ دلایل گسترش «سیاست اطمینان بخشی امنیتی» توسط تل‌آویو در آفریقا و منطقه
کارشناس مسائل سیاسی منطقه گفت: مقام‌های امنیتی و نظامی رژیم صهیونیستی بیشترین سفر را به مراکش داشته‌اند که نشان می‌دهد نگاه تل‌آویو به این کشور و شمال آفریقا همچنان امنیتی است.
«جلال چراغی» کارشناس مسائل سیاسی منطقه در تشریح دلایل و ابعاد تاسیس و ساخت مقر دائمی سفارت اسرائیل در مراکش در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا اظهار کرد: به طور کلی روابط رژیم صهیونیستی با کشورهای دیگر در چارچوب عادی‌سازی با این رژیم، بر عنصر اختلاف میان کشورها حاکم است. هر جا که کشورها با هم اختلاف دارند، آنها سعی می‌کنند که وارد رابطه با دولت‌ها شوند؛ به عنوان مثال اسرائیل از اختلافات مرزی و رقابت‌های اقتصادی میان کشورهای حاشیه خلیج‌فارس به نفع خود استفاده می‌کند و دقیقاً در همین شکاف‌ها اقدام به تامین منافع خود می‌کنند. در ارتباط با مراکش و به صورت کلی جغرافیای شمال آفریقا یا سایر کشورهای این قاره هم دقیقاً همین تئوری صادق است که چندین علت دارد. نخست آنکه کشورهای آفریقایی به صورت کاملاً جدی به فناوری‌ها و زیر مجموعه‌های آن نیاز مبرم دارند.
وی ادامه داد: اسرائیل سعی می‌کند از نیاز کشورهای آفریقایی به فناوری کشاوری، صنعتی و غیره به نفع خود بهره‌برداری کند و چون خود را در این مسیر پیرو می‌بیند، وارد این سناریو برای هماهنگ کردن این دولت‌ها با خود می‌شود. در مورد مراکش هم دقیقاً همین مسائل وجود دارد. مراکش با الجزایر بر سر صحرای غربی اختلاف دارد و همین مسأله باعث شده تا رباط به دنبال خرید تسلیحات از اسرائیل به نفع خود و بر ضد الجزایر باشد. این همان دلیل دوم است که ریشه و ماهیت نظامی و امنیتی دارد و اسرائیل سعی دارد تا از این تنش به نفع اقتصاد خود با اهرم فروش تسلیحات استفاده کند و مراکش هم مجبور است در محور سخت و نظامی سرمایه‌گذاری انجام دهد. از سوی دیگر باید توجه داشته باشیم که بحث توافق بر سر احداث سفارت دائمی اسرائیل در مراکش هم یک بُعد داخلی دارد.
این تحلیلگر مسائل بین‌الملل گفت: فروپاشی دولت نفتالی بنت و به روی کار آمدن یائیر لاپید در شرایط کنونی او را به این سمت برده تا از هم اکنون برای انتخابات زودهنگام، دست به کار شود. او برای آنکه حمایت داخلی را در راستای انتخابات آینده به نفع خود جلب کند و بتواند در قدرت باقی بماند، در حال نشان دادن خود و برجسته کردن اقداماتش در خارج و محیطِ اراضی اشغالی است. اینکه دیده می‌شود اسرائیل یکباره به غزه حمله می‌کند دقیقاً در همین راستا قابلیت تحلیل دارد و به نظرم بحث احداث مقر دائمی سفارت اسرائیل در مراکش را هم باید در راستای برجسته کردن اقدامات تیم یائیر لاپید دانست. توجه کنید که حدود ۷۰۰ تا ۸۰۰ هزار یهودی مراکشی‌تبار در سرزمین‌های اشغالی حضور دارند و این میزان برای تمام مسئولان حاضر در تل‌آویو که می‌خواهند زورآزمایی حزبی و سیاسی به راه بیندازند، قابل توجه است.
چراغی افزود: از سوی دیگر هم یهودیان زیادی در مراکش حضور دارند که سطوح حساس و مهم ساختارهای سیاسی - اقتصادی مراکش را در دست دارند که این برای رژیم صهیونیستی یک امتیاز محسوب می‌شود. با این تفاسیر با عنایت به اینکه روابط مراکش و اسرائیل به دلیل شرایط منطقه‌ای از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۰ قطع بود و توافق ابراهیم باعث نزدیک شدن این دو به یکدیگر شد، باید گفت که تاسیس مقر دائمی سفارت اسرائیل در مراکش را هم باید یک محور از همین ارتباطات به وجود آمده دانست. نکته دیگر این است که اگر به سفر مقام‌های رژیم اسرائیل به مراکش توجه کنیم می‌بینیم که عموماً مقامات و فرماندهان نظامی رژیم صهیونیستی به این کشور سفر کرده‌اند که نمونه آن را باید سفر بنی گانتز، وزیر جنگ اسرائیل به رباط بدانیم که در نهایت چندین قرارداد نظامی و تسلیحاتی میان دو طرف امضا شد که نشان می‌دهد نگاه تل‌آویو به این کشور هم هنوز امنیتی است.
وی در پایان خطرنشان کرد: مراکش به نوعی یکی از اهداف نظامی اسرائیل برای مبارزه با الجزایر و همچنین گسترش چتر امنیتی در شمال آفریقا به شمار می‌رود. حتی ردپای مراکش در بحث نرم‌افزار پگاسوس هم باز شد و به همین دلیل معتقدم که نیت اصلی تل‌آویو از حیث صنعتی و نظامی، تعمیق نفوذ در مراکش است. در این راستا پروپاگاندای رسانه‌ای اسرائیل را هم باید مورد نظر داشت و باید این راهبرد را سکوی پرش این رژیم دانست. اینکه دیده می‌شود خبر تاسیس مقر دائم سفارت اسرائیل در مراکش یکباره در همه رسانه‌های این کشور و شمال آفریقا منتشر می‌شود، در اصل این پیام را به مابقی کشورهای آفریقایی مخابره می‌کند که اسرائیل در بیخ گوش شما حضور دارد و البته که مسائل امنیتی و نظامی برای آنها بیشترین اهمیت را دارد. آنها سعی می‌کنند که سیاست اطمینان بخشی امنیتی را به کشورهایی مانند امارات، مراکش، سودان یا بحرین بدهند تا به آنها و جهان بگویند که این دولت‌ها زیر چتر امنیتی تل‌آویو قرار دارند.
