کارشناس مسائل آمریکای لاتین در گفت‌وگو با ایلنا:
پیروزی «مادورو»، بازتولید یک سناریوی سوخته بود/چشم‌اندازی برای مذاکره با اپوزیسیون وجود ندارد/ دموکرات‌ها از رویکرد براندازی در ونزوئلا عقب‌نشینی می‌کنند
کارشناس مسائل آمریکای لاتین گفت: یکجانبه‌گرایی رئیس‌جمهوری و هم قطارانش در ونزوئلا باب گفت‌وگو با اپوزیسیون را می‌بندد و فکر نمی‌کنم تحول خاصی صورت بگیرد.
«هادی اعلمی فریمان» کارشناس ارشد مسائل آمریکای لاتین با اشاره به پیروزی طیف منتسب به نیکلاس مادورو در انتخابات پارلمانی ونزوئلا در تشریح احتمال مذاکره او با اوپوزیسیون ونزوئلا در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا اظهار کرد: طی سال‌های اخیر شاهد وقوع یک بحران چند وجهی در ونزوئلا بودیم و یکی از آنها بحران قانون اساسی بود. از سال ۲۰۱۳ که نیکلاس مادورو روی کار آمد، اختلاف‌ها در داخل این کشور به حدی افزایش پیدا کرد که وی دست به انحلال مجمع ملی زد؛ چراکه این مجمع از هر طریقی اقدام به اعمال فشار بر علیه او کرده بود و مادورو به دنبال یک تنفس سیاسی در داخل می‌گشت. از این منظر او مجمع ملی را منحل کرده و در نهایت مجمع موسسان را تشکیل داد. او سعی داشت تا با این کار بتواند به هر ترتیب که شده مخالفان خود را به حاشیه براند.
وی ادامه داد: حالا که انتخابات پارلمانی این کشور برگزار شده و نتیجه به نفع مادورو رقم خورده، وی معتقد است که از این طریق توانسته دغدغه خود مبنی بر حل و فصل بحران داخلی بر اساس نگرش خودش را تا حدودی مرتفع کند. اینکه رییس جمهوری ونزوئلا چندی پیش و قبل از برگزاری انتخابات اعلام کرده بود اگر اپوزیسیون و مخالفان وی در این انتخابات پیروز شوند، از قدرت کناره‌گیری می‌کند یک مساله مبهم و تعجب‌آور به حساب می‌آید؛ چراکه مخالفان و اپوزیسیون ونزوئلا اساساً در این انتخابات شرکت نکردند و آن را فاقد اعتبار دانستند. بر این اساس طبق آمارهای منتشر شده فقط ۳۰ تا ۳۱ درصد از مردم در انتخابات اخیر ونزوئلا شرکت کرده بودند و بر این اساس باید توجه داشته باشیم که به غیر از حزب حاکم به رهبری مادورو هیچ رقیب یا جناح خاصی مقابل وی حضور نداشته است و از قبل هم می‌توانستیم پیروزی وی را پیش‌بینی کنیم.
این تحلیلگر مسائل سیاسی تصریح کرد: پیروزی مادورو و هم قطارانش در انتخابات پارلمانی ونزوئلا در حالی اتفاق افتاد که آمریکایی‌ها هم این انتخابات را فاقد سلامت و اعتبار دانستند و بر این اساس معتقدم که مادورو صرفاً یک سناریوی سوخته را باز تولید کرده است. اینکه عده‌ای معتقدند او برای آرامش داخلی اقدام به مذاکره با اپوزیسیون و مخالفان خود خواهد کرد تا حد زیادی نادرست است؛ چراکه هیچ نشانه‌ای از کمرنگ شدن یکجانبه‌گرایی حزب حاکم در ونزوئلا وجود ندارد و حالا علاوه بر قوه مجریه، قوه مقننه هم در تصرف او قرار دارد. عده‌ای دیگر معتقدند با آمدن دموکرات‌ها در کاخ سفید باید شاهد شکل گرفتن روابط جدید میان آمریکا و ونزوئلا باشیم اما معتقدم که روابط میان دو طرف نهایتاً همانند دولت اوباما پیش خواهد رفت. توجه داشته باشید که «جو بایدن» و اساساً دموکرات‌ها بحث چندجانبه‌گرایی را در پیش خواهند گرفت اما در مورد ونزوئلا و مادورو اهرم فشار آنها مسائل حقوق بشری خواهد بود.
اعلمی فریمان با اشاره به محورهایی که دموکرات‌ها از آن ناحیه مادورو را زیر فشار قرار خواهند داد، گفت: موضوعاتی مانند سرکوب مخالفان و روزنامه‌نگاران و همچنین مهاجرت‌های گسترده از ونزوئلا به کشورهای همسایه از موضوعاتی است که دموکرات‌ها سعی می‌کنند با برجسته کردن آن مادورو را هدف قرار دهند. از سوی دیگر بایدن سعی می‌کند تا بتواند از روزنه‌های مورد نظرش ونزوئلا را کنترل کند اما پروژه براندازی که اشخاصی مانند دونالد ترامپ و جان بولتون آن را دنبال می‌کردند ادامه پیدا نخواهد کرد، اما ممکن است تحریم‌ها به قوت خود باقی بماند. در این میان باید توجه داشته باشیم که مادورو طی سال‌های اخیر به دنبال حذف و کنار گذاشتن مهره‌های مخالف خود بوده است اما مشکل اینجاست که با کنار زدن این مهره‌ها نمی‌تواند راه به جایی ببرد. از سوی دیگر در سطح منطقه آمریکای لاتین هم مادورو از مقبولیت خوبی برخوردار نیست و همین وضعیت را در سطح بین‌المللی شاهد هستیم.
وی در پایان خاطرنشان کرد: با این تفاسیر و با نگاهی به مولفه‌های موجود باید بگویم که او حتی اگر بتواند بر تمام مخالفان داخلی خود فائق آید، نمی‌تواند در عرصه بین‌المللی و منطقه‌ای گشایش‌هایی را صورت دهد. در این راستا عده‌ای دیگر نگران سرنوشت «خوان گوایدو»، رهبر اپوزیسیون ونزوئلا هستند. به نظر می‌رسد که او از وضعیت کنونی ناامید شده و احتمال دارد شناسایی دولت او توسط دموکرات‌ها طی ماه‌ها و سال‌های پیش رویی که بایدن در کاخ سفید است به تعویق بیافتد و تمام سرمایه‌گذاری‌های ترامپ روی او از بین برود. به هر ترتیب ابقای مادورو در ونزوئلا نمی‌تواند باب مذاکره را باز کند؛ چراکه «حزب قطب بزرگ میهنی سیمون بولیوار» که به صورت تمام و کمال با مادورو هماهنگ است، دست از یکجانبه‌گرایی بر نخواهد داشت و تمام محاسبات نهایتاً به بن‌بست ختم می‌شود.
