قهرمانپور در گفتوگو با ایلنا:
تهدید چین برای ناتو، فرصت است/ سرمایهگذاریهای در اروپا یک نوع بازدارندگی را به نفع پکن رقم زده است/ روسیه هدف اول ناتو
تحلیلگر مسائل بینالملل گفت: ماهیت ناتو یک سازمان دفاعی است و به همین دلیل نمیخواهد چین را به عنوان یک تهدید امنیتی به دنیا معرفی کند و در نهایت به دنبال تقابل صد در صدی با پکن نیستند.
«عسگر قهرمانپور» تحلیلگر مسائل بینالملل در تشریح دلایل و ابعاد نگرانی ناتو از قدرت گرفتن چین در گفتوگو با خبرنگار ایلنا اظهار کرد: بعد از بحران مالی سال ۲۰۰۸ که در آمریکا اتفاق افتاد، شاهد آن بودیم که ایالات متحده در برخی از مسائل به مشکلات عدیده برخورد کرد و به نوعی در سرازیری افول قرار گرفت. بر این اساس چین این وضعیت را بهترین موقعیت برای افزایش طرحهای جاهطلبانه خود قلمداد کرد و این روند تا جایی پیش رفت که شاهد ساخت جزایر مصنوعی توسط پکن در شرق آسیا و دریای چین بودیم. به عبارت دیگر، پکن سعی داشت تا با استفاده از این قبیل سیاستها واشنگتن را تحتالشعاع قرار دهد و این روند در زمان به روی کار آمدن «شی جین پینگ» رئیسجمهوری فعلی جمهوری خلق چین در سال ۲۰۱۲ میلادی افزایش پیدا کرد. بر اساس آنچه که حزب کمونیست چین اعلام کرده، پکن بنا دارد تا سال ۲۰۴۹ خود را به یک قدرت جهانی عظیم در حوزههای اقتصادی، نظامی و سیاسی تبدیل کند
وی ادامه داد: همین مساله موجب شد تا علاوه بر ایالات متحده اروپا هم از جاهطلبیهای چین نگران شود. بر این اساس در دسامبر سال ۲۰۱۹ میلادی شاهد برگزاری هفتادمین مراسم سالگرد تاسیس ناتو در لندن بودیم و در همان نشست دبیر کل سازمان پیمان آتلانتیک شمالی اعلام کرد که چین به یک تهدید امنیتی بالقوه برای ناتو تبدیل شده است. درست است که چین در آن نشست به عنوان تهدید قلمداد شد اما مساله اینجاست که دبیرکل این سازمان هیچگاه به صورت مستقیم چین را به عنوان چالش اصلی اروپا مطرح نکرد. باید توجه داشته باشید که چین در نگاه ناتو صرفاً یک دشمن بالقوه جدید است و بر همین اساس آن را یک فرصت و یک چالش جدید میدانند. اینکه چرا چین را فرصت میدانند به این دلیل است که تحرکات این کشور و چشمانداز آن تا سال ۲۰۴۹ میلادی میتواند موجب شود تا اعضای ناتو بیش از گذشته به یکدیگر نزدیک شوند و همین مساله میتواند به انسجام ناتو کمک کند.
این کارشناس مسائل سیاسی تصریح کرد: معتقدم که ناتو باید به دیپلماسی عمومی روی بیاورد اما در این میان مشخص است که آنها برنامه خود را بر اساس برداشتن خیز به سمت شرقآسیا تعیین کردهاند. باید توجه داشته باشید که بخشی از اروپا معتقدند که چین برای ناتو یک تهدید است اما بخش دیگری از آنها چنین اعتقادی ندارند. دلیل این امر تا حد زیادی مشخص است؛ چراکه پکن در طول سالهای گذشته سرمایهگذاریهای زیادی را در اروپا انجام داده است و اروپاییها نمیخواهند این سرمایهگذاریهای چین را از دست بدهند. توجه داشته باشید که ماهیت ناتو یک سازمان دفاعی است و به همین دلیل نمیخواهد چین را به عنوان یک تهدید امنیتی به دنیا معرفی کند و در نهایت به دنبال تقابل صد در صدی با پکن نیستند. چین سرمایهگذاریهای زیادی را در حوزه زیرساختها، بنادر و همچنین مسائل تکنولوژی اروپا انجام داده است و از سوی دیگر هم مشغول جاسوسی فنی و همچنین سرقت اطلاعات است.
قهرمانپور افزود: این دو موضوع در کنار یکدیگر باعث میشود تا ناتو در برخی از نقاط چین را تهدید امنیتی برای خود محسوب کند و در مقاطعی هم از حمله مستقیم به چین خودداری میکند. توجه داشته باشید که پس از روی کار آمدن ترامپ، ناتو اولویتهای خود را مورد تجدیدنظر قرار داد. بر این اساس باید بگویم که ناتوی قبل از ترامپ با ناتوی بعد از آن بسیار متفاوت خواهد بود. از این جهت به دلیل آنکه چین در حال تبدیل شدن به یک ابر قدرت در عرصه جهانی است و پیوندهایی با ایران و روسیه و سایر دولتهای شرقی مانند پاکستان دارد، میتواند به یک عنصر نامطلوب برای ناتو تبدیل شود اما در این میان بحث برخورد نظامی به هیچ وجه متصور نیست. نکته اینجاست که ناتو تمایلی به تقابل با چین به صورت علنی نداشته و ندارد بلکه اهداف و راهبردهای پکن باعث شده تا ناتو به سمت چین حرکت کند.
وی در پایان خاطرنشان کرد: این مسائل در حالی اتفاق افتاده است که کاملاً مشخص شده اروپاییها خواهان برخورد چکشی و سلبی با چین نیستند. توجه داشته باشید که با رفتن دونالد ترامپ و آمدن «جو بایدن» هم فکر نمیکنم اتفاق خاصی در مورد ناتو و همچنین بحث تقابل با چین رخ دهد؛ چراکه این سازمان بر اساس معاهدات بینالمللی به وجود آمده است و در نهایت ما شاهد تلاش این سازمان برای موازنه قدرت میان خود و چین خواهیم بود. ناتو معتقد است که چین دیگر، آن شریک تجاری بیخطر که غرب زمانی به آن امیدوار بود نیست، بلکه این کشور، قدرت رو به رشد قرن ما است و ناتو باید با آن سازگار شود. این در حالیست که روسیه همچنان به عنوان تهدید شماره یک ناتو شناخته میشود اما در این مسیر مقامها و همچنین اعضای ناتو بر این عقیده هستند که باید طرح راهبردی خاصی برای مقابله با ناتو طرح و اجرا شود تا در آینده بتوان جلوی آن را گرفت.