7 مرحله تخصصی کاشت ایمپلنت دندان

اگر به بازسازی استخوان نیاز باشد بوسیله پودر استخوان و یا پیوند استخوان آن قسمت بازسازی می شود. برای فک بالا هم اگر مدت زمان بی دندانی زیاد باشد ممکن است به دلیل پایین آمدن سینوس ، جراحی سینوس لیفت نیاز باشد. پس از آن با کلاهک مخصوصی آن ناحیه بسته می شود. پس از 2 الی 3 ماه قالبگیری انجام می شود و سرانجام روکش دندان نهایی بر روی ایمپلنت نصب می شود و دندانی هم مانند دندان طبیعی به بیمار تحویل داده می شود. شما می توانید با مطالعه مقاله دکتر سجودی در ادامه از جزئیات کامل کاشت ایمپلنت دندان مطلع شوید.

مرحله اول کاشت ایمپلنت دندان

برای کاشت ایمپلنت دندان در دهان، نیاز است که بافت ها بی حس شوند. ممکن است کاشت ایمپلنت طی عمل جراحی انجام می شود که در آن برش بافت وجود دارد، یا با روش های دیگر مانند کاشت دندان به روش پانچی یا لیزری و یا ایمپلنت دیجیتال صورت بگیرید که در آن برش بافت وجود ندارد. ممکن است از بی حسی موضعی و احتمال آرام بخش و یا بیهوشی عمومی استفاده شود. در هر صورت در حین کاشت ایمپلنت دندان، کاملا راحت هستید و احساس درد نمی کنید.

 در صورت که جراحی نیاز باشد، برای برش بافت و لثه دسترسی به استخوان فک نیاز است چرا که باید پایه پیچی شکل ایمپلنت داخل استخوان فرو برود. برای این منظور ابتدا با اسکالپل (چاقوی جراحی) برشی در لثه ایجاد می شود و دو زبانه بافتی در محل کاشت ایمپلنت دندان ایجاد می شود. سپس با ابزار دستی (اِلِوِیتور یا الِواتور) هر زبانه بالا زده می شود تا استخوان زیر آن دیده شود.

سپس دندانپزشک شکل استخوان را بررسی می کند. در حالت ایده آل این بخش از استخوان فک باید صاف و مسطح باشد. اگر دندانپزشک وضعیت متفاوتی را ببیند با دریل دندانپزشکی استخوان را تغییر شکل می دهد تا شرایط خوبی برای جایگذاری ایمپلنت در آن فراهم شود.

اما راه کم تهاجمی تر دیگری هم برای دسترسی به استخوان فک وجود دارد. در این روش دندانپزشک با برش دایره ای شکل کوچکی (به جای زبانه بافتی) ایجاد می کند. برای این کار از پانچ دایره ای استفاده می شود که بخش مدور کوچکی از بافت لثه را می برد. این مقدار کمی بزرگتر از قطر ایمپلنت است. سپس دریل کاری و جایگذاری ایمپلنت انجام می شود. مزیت این برش دایره ای این است که مقدار بافت هایی که صدمه می بینند کمتر و التیام سریعتر است. 

مرحله دوم کاشت ایمپلنت دندان

تعیین موقعیت ایمپلنت قدم بسیار مهمی در موفقیت درمان است. پس از ارزیابی استخوان دندانپزشک با مته های متفاوت کار سوراخ کردن استخوان را انجام می دهد. این مته ها قطرهای مختلفی دارند و کار با مته نازک تر شروع می شود و به تدریج قطر مته بزرگتر می شود تا سوراخ ایجاد شده به تدریج پهن شود. ابتدا با مته میله ای شکل مدور کوچک، محل سوراخ علامت گذاری می شود. این سوراخ علامت گذاری تا بیرونی ترین لایه استخوان می رسد و عمق زیادی ندارد. این کار برای تعیین موقعیت سوراخ پایلوت در مرکز محل کاشت ایمپلنت دندان، انجام می شود. دریل پایلوت در محل علامت گذاری شده، ایجاد می شود. این سوراخ قطر کمی دارد. هنگام ایجاد این سوراخ ممکن است دندانپزشک از راهنمای پلاستیکی استفاده کند. راهنمای پلاستیکی وسیله ای است که با استفاده از قالب پلاستر دهان بیمار، قبلا تهیه شده است و به تعیین محل دقیق ایمپلنت و مرکز قرار داشتن سوراخ پایلوت و هدایت به موقعیت درست کمک می کند. سوراخی که در این مرحله ایجاد می شود طولی برابر با یک سوم تا نصف طول مورد نیاز برای کاشت ایمپلنت را دارد.

مرحله سوم کاشت ایمپلنت دندان

در این مرحله جهت گیری سوراخ اولیه، ارزیابی می شود. برای این منظور پین یا میله مدرج مخصوصی داخل سوراخ قرار می گیرد. این کار به دندانپزشک این فرصت را می دهد که جهت و راستای سوراخ را دوباره ارزیابی کند. اگر به نظر می رسد راستای سوراخ از راستای مورد نظر انحراف داشته است، از آنجایی که سوراخ کوچکتر از قطر ایمپلنت است و باید پهن تر شود، می توان زاویه آن را اصلاح کرد. در این مرحله از کار، تکمیل سوراخ انجام می شود و تنظیمات لازم صورت می گیرد. اکنون ابعاد سوراخ به اندازه طول ایمپلنت رسیده است. میله اندازه گیری دوباره در سوراخ قرار می گیرد تا عمق سوراخ مشخص شود.

نکته بسیار مهم در مرحله دریل کاری استخوان این است که استخوان نباید بیش از حد حرارت ببیند. بالا رفتن دمای استخوان می تواند منجر به مرگ سلول های استخوانی شود که این به نوبه خود باعث می شود استخوان به ایمپلنت جوش نخورد و فرایند یکپارچگی استخوان که بخش اصلی از درمان ایمپلنت است با شکست مواجه شود. برای جلوگیری از بالا رفتن دمای استخوان دندانپزشک از مته تیز استفاده می کند و مراقب است فشار یا سرعت بالاتر از حد مجاز استفاده نکند.

در حین فرایند دریل کاری استخوان برای ایجاد سوراخ ایمپلنت، دائما محلول آب نمک یا آب خالص به محل درمان اسپری می شود تا حرارت کاهش یافته و احتمال صدمه دیدن بافت ها کمتر شود. حالا بخش مهمی از عمل جراحی پشت سر گذاشته شده است. اکنون دندانپزشک دوباره میله مدرج را داخل سوراخ می گذارد و آن را ارزیابی می کند. این آخرین فرصت برای بررسی راستا و زاویه ایمپلنت و عمق سوراخ است.

در بعضی از موارد موقعیت ایمپلنت ممکن است به ساختارهای آناتومی مانند عصب ها، رگ های خونی یا دندان های مجاور نزدیک باشد. در این شرایط ممکن است از عکس پرتوی ایکس در مرحله ارزیابی سوراخ استفاده شود.

مرحله چهارم کاشت ایمپلنت دندان

دندانپزشک با مته هایی که هر یک قطر بیشتری از قبلی دارند، سوراخ را پهن تر می کند تا در نهایت قطر آن به اندازه ایمپلنت برسد.

اندازه قطر و طول ایمپلنت بر اساس میزان استخوان موجود در محل کاشت، انتخاب می شود. به طور کلی ایمپلنت بزرگتر بهتر و مقاوم تر است به همین علت تلاش می شود تا حد ممکن ایمپلنت بزرگتری انتخاب شود. هر چه طول و قطر ایمپلنت بیشتر باشد توزیع بار در آن و انتقال آن به استخوان پیرامون مطلوب تر خواهد بود. بیشتر ایمپلنت ها 4 میلی متر قطر دارند. بعضی از دندانپزشک ها از ایمپلنت با قطر 3.25 استفاده می کنند که کمترین قطر مطمئن برای ایمپلنت استاندارد است. ایمپلنت های بزرگتر از 4 میلی متر نیز وجود دارد اما به صورت گسترده استفاده نمی شود چون معمولا پهنای استخوان برای این ایمپلنت ها کفایت نمی کند. اکنون سوراخ کاری تمام شده است و دندانپزشک دوباره با میله وضعیت سوراخ ایمپلنت را ارزیابی می کند تا مطمئن شود عمق و راستای آن درست است. 

مرحله پنجم کاشت ایمپلنت دندان

دندانپزشک با استفاده از وسیله ای که رزوه ایجاد می کند (قلاویز)، رزوه هایی در سوراخ داخل استخوان ایجاد می کند که متناسب با رزوه های ایمپلنت است. حالا سوراخ آماده دریافت ایمپلنت است.

بعضی از انواع ایمپلنت، خود رزوه هستند و در حالی که داخل سوراخ استخوان پیچ می شوند، لبه های آنها شیارهای مورد نیاز را در استخوان ایجاد می کند بنابراین نیازی به رزوه کردن استخوان ندارند.

مرحله ششم کاشت ایمپلنت دندان

در این مرحله ایمپلنت داخل سوراخ فک که کاملا آماده شده است قرار می گیرد. این کار ممکن است با استفاده از دریل دندانپزشکی انجام شود یا به صورت دستی با آچار مخصوص دستی انجام شود که برخی از آنها ترک سنج کوچکی هم دارند. در این مرحله اگر به بازسازی استخوان نیاز باشد بوسیله پودر استخوان و یا پیوند استخوان آن قسمت بازسازی می شود. برای فک بالا هم اگر مدت زمان بی دندانی زیاد باشد ممکن است به دلیل پایین آمدن سینوس ، جراحی سینوس لیفت نیاز باشد.

مرحله هفتم کاشت ایمپلنت دندان

حالا نوبت بستن سوراخ ایمپلنت است. دندانپزشک یک کلاهک مخصوصی به نام پیچ درپوش را روی ایمپلنت پیچ می کند تا از محیط بیرون کاملا مهر و موم شود. سپس دو زبانه بافتی لثه که ابتدای جراحی ایجاد شده بود، سر جای خود برگردانده می شوند و با بخیه بسته می شوند تا جوش بخورند. بخیه ها هفته تا ده روز می مانند تا التیام لثه انجام شود. سپس بخیه کشیده می شود. کشیدن بخیه بدون درد انجام می شود.

و به این ترتیب عمل جراحی کاشت ایمپلنت به پایان می رسد. اکنون باید چند ماه صبر کنید تا استخوان به ایمپلنت جوش بخورد و بتواند فشار فک را تحمل کند. معمولا 3 تا 6 ماه طول می کشد تا بتوان روکش دندان روی ایمپلنت نصب کرد. با این حال گاهی صرفا برای زیبایی موقتا روکش دندان روی ایمپلنت قرار می گیرد اما به شکلی تنظیم می شود که کوتاه تر باشد تا فشاری به آن و ایمپلنت وارد نشود. در یعضی مواقع در شرایطی که یک دندان تاج کوتاه دارد و برای گذاشتن پروتز، گیر کافی نخواهد داشت نیاز به جراحی افزایش طول تاج داریم.