روند پیش‌رو در مسیر فقر زایی است یا فقر زدایی؟/ الزام تبدیل کنش‌های سیاسی به کنش‌های اقتصادی
ایران همواره در طول تاریخ کشوری ثروتمند و عزتمند بوده است. کشوری با تمامی منابع خدادادی، تا جایی که همیشه چشم طمع استعمارگران جهانی را به دنبال خود داشته است.
لذا وجود فقر و چالش‌های موجود در چنین کشور غنی، ما دلبستگان به آب و خاکمان را به تفکر وا می‌دارد. خیلی از مسائل و مشکلات را با دانش و تخصص می‌توان مرتفع کرد. ما می‌توانیم فقر را کنترل کنیم و اجازه ندهیم با سیاست‌های غلط به فقر و نابرابری بیش از این دامن زده شود.
تنها وظیفه‌ی ما در قبال تاریخ، بازنویسی آن نیست، تاریخ فقط وقایع را ثبت نمی‌کند یا از آن باید تجربه اندوخت و آینده‌ای نو ساخت یا با بی‌توجهی آینده را تکرار کرد.
رشد و توسعه هنگامی میسر می‌شود که جامعه انفرادی نباشد، تشکل‌ها محدود نباشند و کارفرمایان و کارگران با دولت به صورت سه‌جانبه مشارکت داشته باشند. زمانی توسعه میسر است که جامعه مصالح فردی خود را در کنش‌های جمعی حداکثری کند. باید تلاش شود تا کنش‌های سیاسی به کنش‌های اقتصادی تبدیل گردد که یکی از راه‌های آن تقویت ارتباط بین تشکل‌های کارگری، کارفرمایی و صنفی، حرفه‌ای است.
یکی از معضلات امروز اقتصاد ما عدم مدیریت صحیح منابع و بهره نبردن از نخبگانی است که نه در دایره سیاست بلکه در چارچوب علم و دانش تخصص دارند. در صنایع و بنگاه‌هایی چون دارو، پتروشیمی، سیمان، فولاد و … بعضاً مدیریت ناکارآمد و غیرحرفه‌ای سبب تخریب یا کند شدن مدار توسعه این مولدهای اقتصادی شده است و با هربار اعلام هر فسادی که در این شرکت‌ها منتشر می‌شود به روحیه آحاد جامعه آسیب زده و سرمایه اجتماعی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
لذا انتظار می‌رود برخی از وزارتخانه‌ها از جایگاه یک متصدی بنگاه‌دار به یک سیاست‌گذار مطلوب و کارآمد تبدیل شده تا این چرخه معیوب و ناکارآمد را رفته‌رفته بتوان اصلاح کرد.
اعتقاد داریم که برابری در سلامت و آموزش و امنیت مطابق گزاره کارآمدی است. لذا دولت و مجلس می‌بایست پایشی داشته باشند درخصوص اینکه آیا با روند پیش رو در مورد تصویب قوانین و نحوه اجرای دستگاه‌ها و سایر فعالیت‌های خود در حال کاهش فقر در جامعه هستند یا در راستای افزایش آن گام برمی‌دارند؟
به امید داشتن ایرانی سربلند و آباد.
غزل مهرنژاد -کارشناس بورس و بازار
