نان و آب عده ای، در شعار مرگ بر روحانی است

متاسفانه عده ای نمیخواهند صورت مردم ایران شاد باشد، هر وقت دولت در آستانه پیروزی یا موفقیتی قرار میگیرد شروع به فحاشی میکنند و شعار مرگ سر میدهند. براستی پشتوانه این افراد چه کسانی هستند و از کجا تغذیه میشوند؟ بارها مقام معظم رهبری در سخنرانی و دیدارها اشاره نمودند که توهین حرام است و کار زشت و نکوهیده ای میباشد! اما گویا نان و آب عده ای در توهین به رئیس دولت و خدمتگزاران نظام است، گویا هر چقدر این فحش و ناسزا غلیظ تر و رکیک تر باشد بیشتر پیشرفت میکنند و مرتبه و مقام آنها بالاتر میرود. نان عده ای در تحریم ها است و با رفع تحریم ها دلالی آنها به خطر افتاده و نمیخواهند مردم در آسایش باشند، اینها همان طلحه و زبیرهایی هستند که تاریخ در مورد آنها قضاوت خواهد کرد و مردم باید بدانند چه کسانی نمیخواهند و نمیگذارند که روی مردم شاد باشد.

براستی چرا عده ای از موفقیت مردم ناراحت میشوند؟ ریشه این شعارها کجاست؟ فحش میدهند، فیلم میسازند، کاریکاتور میکشند تا هموطن خود را خوار و ذلیل کرده و خوراک رسانه بیگانه را فراهم کنند، این کار خود به دشمن گرا دادن است! وزیر و معاونی که رهبر یک کشور از آنها تمجید کرده را هر روز به یک بهانه ای خوار و ذلیل میکنند و به آنها انگ میزنند اگر این افراد در هر جای دنیا بودند تندیس و نمادشان را میساختند و از آنها تکریم میکردند، اما اینجا کاریکاتور آنها را میسازند و تهمت میزنند که چرا مقابل دشمن ایستادی و رفع تحریم کرده ای؟ و از پشت تریبون فریاد میزنند تا صورت مردم نخندد. آنهایی که شعار مرگ بر روحانی را با خوشحالی سر میدهند نمیدانند روحانی نماینده مردم و نظام جمهوری اسلامی است. روحانی یک فرد نیست، سمبل نظام است. این عده گویا در فحش دادن با هم به رقابت میپردازند، بدون اینکه از عاقبت کار خود خبر داشته باشند.

به زعم این اشخاص، نفوذیها حتما کراوات یا دستمال گردن میزنند اما امروز با نفوذی هایی مواجه هستیم که ریش میگذارند، پیراهن روی شلوار می اندازند و ادعای انقلابی گری میکنند. این افراد در دوره های قبل چه کردند! امروز ضد انقلاب پیش آنها لنگ می اندازد و از آنها به عنوان میهمان در برنامه خود دعوت بعمل می آورد. افرادی که انقلابی های اصلی و سیلی خورده را با شعار انقلابی گری طی سالهای گذشته کنار گذاشته اند و امروز در مقابل رهبری ایستاده اند و شعار روشن فکری به زعم خود سر میدهند و در مقابل افراد کراواتی مصاحبه میکنند و ژست روشن فکری میگیرند گویا فکر میکنند مردم آلزایمر گرفته اند.

امروز پرده ها دیگر افتاده است اما دوزاری عده ای کج است و چشم خود را بسته اند. انقلابیگری به شعار نیست، به داد زدن پشت تریبون نیست، به پاچه خواری و چاپلوسی نیست! انقلابیگری به عمل و اعتقاد عملی به نظام است. الی کوهن هم هر روز در سوریه علیه اسرائیل شعار مرگ میداد و شبها به تل آویو اطلاعات! اما بعدا هویت او لو رفت و مشخص شد جاسوس اسرائیل بوده است.