قرار داد توتال منافع مالی خیلی‌ها را به خطر انداخت

هر نیرویی که امروز فضا را به فضای کار، رقابت و کنترل قیمت تمام شده تبدیل نماید، برای یک عده ای ضد ارزش است. چون منافع آنها را به خطر می‌اندازد، مجبور به مخالفت با او هستند. کسی که اعلام کرد قرارداد هایی را که در پروژه های نفت و گاز به داخلی ها با دو برابر زمان قرارداد و با دو برابر قیمت قرارداد هنوز تمام هم نشده است، ایشان بود. این بدیهی است کسانی که آن قراردادها را بستند و آنهایی که پول‌ها را می‌گرفتند و مشکل ایجاد می‌کردند، نمی‌توانند بگویند که بخاطر آن قراردادها مخالفت می‌کنند، بلکه باید ایراد دیگری را مطرح کنند. چون ایشان بود که گفتند بعضی ها با ۶۰% کارکردشان بیش از ۹۰% پول را گرفته‌اند. همین باعث شد عده‌ای که پول ها را گرفته‌اند، احساس کنند که زمان عوض می‌شود. مدیریتی آمده است که می‌خواهد حساب پس بگیرد. در نتیجه فشار را شروع می‌کنند. اینکه چقدر ایشان دوام بیاورد، بستگی به خودش دارد . من امیدوار هستم که با این بحثی که آقای رئیس جمهور کردند که “قرار نیست ما با هر پرخاشی بترسیم”، در مورد کل دولت بعدی ایشان یعنی دولت دوازدهم صادق بشود که با هر پرخاشی نترسند. چراکه واقعاٌ تعداد پرخاش کنندگان در مملکت ما برای فضای اقتصادی بیش از فضای سیاسی شده است. من فضا را درست بر عکس فضای دولت آقای خاتمی می‌بینم. در دولت آقای خاتمی بیشتر بخاطر مسائل سیاسی فشار می‌آوردند و تهاجم بود، اما در دولت آقای روحانی بیشتر بخاطر مسائل اقتصادی و پول‌های باد آورده دولت نهم و دهم است. دکتر روحانی در سخنرانی‌ها و مصاحبه های مختلف خود اشاره کرده که هفتصد و پنجاه میلیارد دلار پول نفت چه شده؟ این حرف را یک روزنامه نگار نمی‌زند رئیس جمهور و نفر دوم کشور می‌زند؛ این حرف خیلی معنا دارد. ایشان هم اعتقاد دارد که این هفتصد و پنجاه میلیارد دلار را به سَمَن ……. داده اند! حالا چه کاری می‌خواهند بکنند؟ پس آنهایی که چنین پول باد آورده و ثروت افسانه‌ای نصیب شان شده است، به این راحتی حاضر نیستند که از دایره بیرون بروند. در نتیجه هم پرخاش می‌کنند و هم اینکه به عوامل دولت و رئیس جمهور حمله می‌کنند، به نظر من راه این است که این مطالب به مردم منعکس بشود. اگر به مردم منعکس بشود، این بار این فضا برای آنها تنگ خواهد شد و آنها احساس می‌کنند به آن راحتی که فکر می‌کنند میدان برای فریب دادن مردم فراهم نیست. به مردم گفته نشود، مردم را می شود فریب داد. با گفتن این مطالب که قرارداد ترکمانچای می‌بندند و بدتر از زمان ناصرالدین شاه شده و امثال این صحبت‌ها، می‌شود دولت را زیر فشار آورد. اما کجا می‌شود مردم را قانع کنند؟ در آنجا که مردم اطلاعات داشته باشند و این حرف‌هایی که آنها به مردم می‌زنند بیهوده و مزخرف است و اصل قضیه این است که آنها ناچار هستند که از چاپیدن دست بردارند!