فرشاد مومنی:
فوری‌ترین راه برون‌رفت از مشکلات اقتصادی آمریکا راه‌اندازی جنگ در مقیاس جهان است/کاندیداها برنامه خود را برای جلوگیری از جنگ اعلام کنند
فرشاد مومنی گفت: کاندیداها بگویند چگونه می‌خواهند گروه‌هایی که نفعشان در تشنج‌آفرینی و تن در دادن به بازی‌های آمریکا و اسرائیل است را با سیاست خود آرام کنند و راه را بر تهدید بسیار بزرگی که نظام حیات جمعی ما در شرایط کنونی با آن روبرو است را ببندند.
به گزارش ایلنا، فرشاد مومنی در پنجمین همایش سالانه مرزهای دانش اقتصاد توسعه که با عنوان «دولت توسعه‌گرا، پیوند خردورزانه اقتصاد و سیاست» در دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی برگزار شد،با بیان اینکه ماجرای انتخاب ترامپ در آمریکا تصادفی نبوده و حساب و کتاب‌هایی در کار است، افزود: حیاتی‌ترین مطالبه ما از نامزدهای ریاست‌جمهوری باید این باشد که چه سازوکارهایی برای جلوگیری از درگیر شدن ما در بازی امریکا در زمینه جنگ افروزی دارند و با کدام سیاست خارجی می‌خواهند این کار را انجام دهند؟
وی با انتقاد از سوالات مطرح شده در مناظرات کاندیداهای ریاست جمهوری در رسانه ملی ادامه داد: نامزدهای ریاست‌جمهوری باید به ما بگویند که چگونه می‌خواهند گروه‌هایی که نفعشان در تشنج‌آفرینی و تن در دادن به بازی‌های آمریکا و اسرائیل است را با سیاست خود آرام کنند و راه را بر تهدید بسیار بزرگی که نظام حیات جمعی ما در شرایط کنونی با آن روبرو است را ببندند.
دکتر مومنی گفت: این یک مسئله حیاتی است و اهمیت آن از اینکه مثلا با ورزش زورخانه‌ای قرار است چه کنیم، بیشتر است. من بسیار متاسفم که از کاندیداهای ریاست‌جمهوری سوال‌هایی می‌شود که به طرز غیرمتعارفی عقب افتاده و به طرز غیرمتعارفتری به مسائل اساسی و حیاتی معطوف به بقای جامعه نامربوط است.
این عضو هیأت علمی دانشگاه ادامه داد: نکته بسیار مهم از نظر من این است که شواهد بسیار قابل اعتنایی وجود دارد که نشان می‌دهد پیچیدگی‌های اقتصاد سیاسی امریکا به حدی رسیده که حتی چهره‌های برجسته مانند ژوزف استیگلیتز و پل گروگمن نیز این مساله را مطرح کرده‌اند که شاید فوری‌ترین و امکان‌پذیرترین راه حل تسکین یا برون‌رفت از این مشکل، راه‌اندازی جنگ در مقیاس جهان است! این مساله حیرت‌انگیزی است که هیچکس، نه جامعه روشنفکری، نه رسانه‌ها و نه نامزدهای ریاست‌جمهوری ما درباره آن سخن نمی‌گویند.
دکتر مومنی تاکید کرد: در چنین شرایطی جامعه مدنی نیم‌بند ما و رسانه‌های ما مسئولیت سنگین‌تری به عهده دارند و چقدر خوب بود که بخشی از این انرژی که صرف دعواهای غیرلازم میان کاندیداها می‌شود، صرف برجسته کردن مسائلی می‌شد که متاسفانه مطلقا توسط رسانه به اصطلاح ملی ما مورد توجه قرار نمی‌گیرد.
