آقای نیکزاد، هواپیمایی نیامد که ارزش عکس انداختن داشته باشد/ در دولت قبل هواپیماهایی خریداری شد که مشتری نداشت

به گزارش خبرنگار اقتصادی ایلنا، در روزهای پایانی دوره نخست دولت تدبیر و امید و در زمانی که زمزمه های انتخابات ریاست جمهوری دوره دوازدهم شروع به اوجگیری کرده بود ناگهان آماری عجیب توسط علی نیکزاد ، وزیر راه و شهرسازی دولت دهم درباره ورود هواپیماهای مسافربری به ناوگان هوایی کشور منتشر شد.

نیکزاد گفته بود: در مسئله هواپیما در موقع معارفه بنده ایران 114 فروند هواپیما داشت و در زمان تودیع اینجانب 223فروند شده بود اما بنده حتی با یک فروند عکس یادگاری نگرفتم.

اما اینکه این آمار چقدر با واقعیت فاصله دارد ، مطلبی است که در ادامه به آن می پردازیم.

علی نیکزاد، در تاریخ 5 تیر ماه سال 1390 از مجلس شورای اسلامی رای اعتماد گرفت. بر اساس آمارهای ارائه شده توسط سازمان هواپیمایی کشوری در پایان نیمه دوم سال 1389 کل ناوگان هوایی کشور متشکل از 155 فروند هواپیما بوده است که البته از این تعداد ، برخی از هواپیماها به دلیل مشکلات فنی و نبود قطعات یدکی زمینگیر بوده اند.

مشخص نیست چرا نیکزاد گفته است که در زمان شروع به کارش ایران دارای 114 فروند هواپیمای مسافربری بوده و چطور حتی آماری دقیق از وضعیت ناوگان هوایی در زمان کارش نداشته است. حتی در زمان استقرار دولت نهم نیز در سال 1384 تعداد هواپیماهای مسافربری کشور 121 فروند بوده است.

با یک حساب سر انگشتی مشخص می شود که در دو سالی که علی نیکزاد در راس وزارت راه و شهرسازی بوده ، 68 فروند هواپیما به ناوگان هوایی کشور اضافه شده است.

اما سوال مهم اینجاست که چه هواپیماهایی در این دو سال وارد ناوگان هوایی کشور شدند که پاسخ در سالنامه آماری "سازمان هواپیمایی کشوری" موجود است.

بر اساس این آمار ، بیشترین هواپیماهایی که در طی این دو سال وارد کشور شده اند عبارتند از : ایرباس A300 ، ایرباس310 ، ایرباس 320 و البته هواپیمای ام دی 80 که تعداد آن ها از 15 فروند در سال 1389 به 48 فروند در سال 92 رسیده است.

از میان این هواپیماها ، ایرباس های 300 و 310 هواپیماهایی بودند که تولیدشان از سال های پیش متوقف شده و تولید هواپیماهای ام دی 80 نیز از سال 1999 متوقف شده بود و هر سه مدل هواپیما از سال های پیش در سراسر جهان در حال کنار رفتن بودند و جالب این است که بسیاری از هواپیماهای ام دی 80 که در دوران نیکزاد وارد کشور شدند ،هیچ مشتری نداشتند و معلوم نیست چطور سر از ایران در آوردند.

پس می توان گفت در میان هواپیماهایی که در دوران وزارت نیکزاد وارد ناوگان هوایی کشور شدند ، اصلا هواپیمایی نبوده تاارزش عکس انداختن داشته باشد!!!و نکته مهم اینکه، شمار قابل توجهی از این هواپیماها به علت فرسودگی بیش از حد و به صرفه نبودن تعمیرات از چرخه ناوگان هوایی کشور کنار رفتند.

اما این همه ماجرا درباره صنعت هوایی کشور در دولت دهم نیست ، اتفاقاتی تلخ در این دوران رخ داد که در نهایت منجر به وارد آمدن خساراتی جبران ناپذیر به حمل و نقل هوایی کشور شد.در سال 1389 کشورهای مقصد شرکت های هواپیمایی ایرانی در اروپا سوخت رسانی به هواپیماهای مسافربری ایرانی را متوقف کرده و همزمان ورود شمار بسیاری از هواپیماهای هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران را به قاره اروپا ممنوع اعلام کردند.

این عدم سوخت رسانی به هواپیماهای ایرانی در فرودگاه های اروپایی باعث شد تا 4 هزار و 700 فراز و فرود اضافه به هواپیماهای ایرانی تحمیل شود که اگر خسارت ناشی از هر فراز و فرود اضافه محاسبه گردد بدون شک سر به فلک خواهد کشید.

البته در کنار هزینه فراز و فرودهای اضافی باید نرخ سوختی را که در کشور ثالث به هواپیماهای ایرانی تحویل داده می شدمحاسبه کرد که این نیز بخشی دیگر از خسارت های ناشی از تحریم ها به صنعت هوایی کشور است.همزمان با مشکل سوخت ، تحریم قطعات هواپیماها نیز گریبان صنعت هوایی کشور را گرفته بود و برخی قطعات با خرید از واسطه ها و با قیمتی سه برابر نرخ واقعی به ایران می آمد که این نیز قسمتی دیگر از خسارت به منابع ارزی کشور در آن دوران است.

یکی از اقدامات عجیب در دوران وزارت علی نیکزاد این بود که وی قصد داشت تا یک شرکت هواپیمایی خارجی را برای انجام پروازهای داخلی وارد کشور کند که قرار بر این بود شرکت هواپیمایی قطری وارد انجام پروازهای داخلی شود که البته جلوی این اقدام نیکزاد در آن دولت گرفته شد. این اقدام نیکزاد در حالی بود که مقام معظم رهبری همواره به اجرای سیاست های اقتصاد مقاومتی و ایجاد اشتغال در کشورمان تاکید داشتند اما عالی ترین مقام وزارت راه و شهرسازی با نادیده گرفتن توصیه های رهبری قصد نابودی فرصت شغلی در  صنعت هوانوردی را داشت.