دولت روحانی به تولید بی سابقه گندم با حفظ منابع آبی دست یافت

به گزارش خبرنگار اقتصادی ایلنا، در سال ۸۴ که محمود احمدی نژاد دولت را از سید محمد خاتمی تحویل گرفت بدلیل خودکفایی در تولید گندم که در دوره اصلاحات عملی شد میزان واردات این محصول رقمی معادل ۱۰۵ هزارو ۱۷۱ تن بوده است؛ اما در سال ۸۵ رقم واردات به ۲ میلیون و ۶۸۳ هزار و ۴۰۷ تن افزایش پیدا کرد، یعنی ۲۵برابر افزایش واردات تنها در یک سال!

این رقم در سال ۸۶ با کاهش مواجه شد و به ۱۸۹ هزار و ۲۹۶ تن رسید؛ اما در سال ۸۷ میزان واردات ۳۱ برابر شد و این رقم به ۵میلیون و ۹۱۹ هزار و ۵۰۵ تن افزایش پیدا کرد.

در سال های ۸۹ و ۹۰ روند واردات کند شد؛ اما در سال ۹۱ به میزان ۶ میلیون و ۷۰۸ هزارو ۹۵۸ تن گندم وارد کشور شد که این رقم در سال ۹۲ یعنی سال تحویل دولت به ۳ میلیون و ۹۶۰ هزار و ۳۳ تن رسید.

انبارهای خالی گندم در آغاز کار دولت یازدهم بحرانی ترین معضل آن زمان به حساب می آمد چرا که خالی بودن انبارها از مهمترین کالای استراتژیک تهدیدی جدی بر علیه منافع و امنیت کشور به حساب می آید. زمانی که روحانی در مردادماه دولت را تحویل گرفت با مشکلی بزرگ به نام پایین بودن ذخایر استراتژیک کشور از کالاهای اساسی به ویژه گندم مواجه بود، چرا که بر اساس گفته رئیس جمهور به صورت میانگین حدود ۱۸ روز ذخیره استراتژیک گندم در کشور وجود داشت و میزان این ذخایر در برخی از استان‌های ساحلی به سه روز رسیده بود.شاید به همین خاطر بود که در سال ۹۳ به میزان ۷ میلیون  ۴۲۸ هزار و۶۹۰ تن گندم به کشور وارد شد؛ اما مانور و پافشاری دولت برای بازگشت به دوران طلایی گندم در دولت اصلاحات باعث شد میزان خرید تضمینی در سال ۹۴ به ۸ میلیون و ۸۲ هزارو ۲۵۰ تن برسد و نکته قابل توجه در افزایش میزان تولید این است که این افزایش تولید به موجب افزایش عملکرد در سطح به ثمر رسیده است چراکه برخلاف گفته منتقدان دولت مبنی بر اینکه پافشاری روحانی برای افزایش تولید به منابع آبی ضربه می زند؛ اما این افزایش تولید در برابر کاهش ۶۰۰ هزار هکتاری سطح کشت گندم عملی شده است که نقطه قوت دولت یازدهم به حساب می آید.

بر این اساس دولت یازدهم به تولید بی سابقه گندم با حفظ منابع آبی دست یافت تا جایی که ذخیره گندم به اندازه  ۳۲۱ روز یعنی حدود یک سال در کشور موجود است و دولت روحانی از انبارهای خالی درست چند قدم مانده به بحرانی به نام بحران نان درست در زمانی که کشور با تحریم های متنوعی مواجه بود و از طرفی جنگ در منطقه ممکن بود امنیت غذایی را با مشکل مواجه کند گذر کرده و به خودکفایی در تولید استراتژیک ترین محصول دست یافت.