ایکاپ(پژو) تمایل به استفاده از قطعات وارداتی دارد/ طرف ایرانی شرط استفاده از قطعات داخلی را یادآوری کند
بازرس انجمن صنایع همگن قطعهسازی ایران گفت: ما انتظار داریم طرف ایرانی که صاحب 50 درصد سهام است، ورود کند و شرط انتقال دانش فنی و استفاده از قطعات ساخت داخل را به طرف خارجی یادآوری کند.
امید رضایی، بازرس انجمن صنایع همگن قطعهسازی ایران در گفتوگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا، با اشاره به قراردادهای جدید خودروسازها با شرکتهای خارجی گفت: مطابق فرمت اولیه قرارداد ، قرار بود پژو 301 به صورت کامل در داخل ساخته شود و پژو 2008 که از اسفندماه وارد بازار میشود 20 درصد آن از قطعات داخلی تشکیل شده باشد.
امید رضایی ادامه داد: قطعهسازان مانند سایر انجمنهای کشور از این نوع قراردادها حمایت میکنند و معتقدیم باعث بالا رفتن کیفیت صنایع داخلی میشوند اما مشکلی که در این بین وجود دارد این است که نحوه انعقاد این قراردادها بین خودروساز و قطعه ساز دارای شفافیت نیست.
وی ادامه داد: در ابتدا قرار بود فرمت کلیه قراردادها بازنگری شود که هنوز این اتفاق رخ نداده است و ما به صورت روال قبلی به کار خود با خودروسازان داخلی ادامه میدهیم.
رضایی در مورد شرکت مشترک ایران خودرو و پژو گفت: این شرکت با توجه به اصول و قوانین، طرف فرانسوی یک سری پارامترها را در قرارداد خود آورده که ما از آن استقبال میکنیم مانند هزینه قالب ، آموزش و طراحی که در این موارد شفافیت لازم وجود دارد و به قطعهساز کمک میکند.
وی تصریح کرد: اما مشکل از آنجا آغاز میشود که اگر شرکتی در مناقصه برنده شود تازه وارد فاز بعدی مذاکره با ایکاپ میشود. به این صورت که شرکت اعلام میکند این قطعه در فلان کشور با نصف قیمت یا یک سوم قیمت تولید شده است و حتی مدارک مستند نشان میدهد.
وی افزود: پرسشی که به وجود میآید این است که اگر بنا به تغییر قیمت و چانهزنی بوده پس بر چه اساس مناقصه برگزار شده است و نکته دیگر اینکه قیمتها مربوط به سه سال پیش است و یا تیراژی که شرکت چینی برای پژو عنوان کرده به اندازه مصرف کل این خودروسازی است. که مسلما بر روی قیمت تمام شده تاثیر گذار است.
بازرس انجمن صنایع همگن تصریح کرد: ما انتظار داریم اینجا طرف ایرانی که صاحب 50 درصد سهام است، ورود کند و شرط انتقال دانش فنی و استفاده از قطعات ساخت داخل را به طرف خارجی یادآوری کند زیرا این طور که آنها استدلال میکنند تمام قطعات باید از کشورهای دیگر وارد شود. هر چند برخی از قطعات وزنی مانند داشبورد به دلیل عدم داشتن صرفه اقتصادی امکان واردات ندارند.
وی ادامه داد: نکته دیگر در این قراردادها این است که پژو برای خود یک استاندارد کیفی جداگانه تعریف کرده و گرید ارزیابی شرکتهایی همچون سایپا، ایران خودرو و رنو را قبول ندارد که البته این حق شرکت است که در تولید قطعات خودروی تولیدی خود وسواس داشته باشد اما موضوع این است که چرا این ارزیابی را قبل از مناقصه و دادن قیمت اعلام نمیکند تا حداقل هزینه و وقت کمتری از دو طرف صرف شود.
رضایی در مورد برگزاری نمایشگاههای خودرو و قطعات یدکی گفت: اگر هدف از برگزاری این نمایشگاهها شناختن قطعهسازان به یکدیگر باشد که ما در مجامع و انجمنها با همدیگر آشنایی کامل داریم و حتی از پروژههای یکدیگر خبر داریم. اگر برای معرفی ما به بازار فروش باشد که آنها به دلیل قیمت بالای قطعات ایرانی به دنبال کارهای کپی از چین هستند پس در و اقع هیچ کدام از این دو فاکتور وجود ندارد.
وی ادامه داد: تنها در صورتی نمایشگاه موفق است که با هدف شناساندن قطعهسازان ایرانی با طرف خارجی صورت بگیرد چون به طور کلی ما دو خودروساز بیشتر نداریم.
رضایی پیشنهاد داد: به جای برگزاری چندین نمایشگاه در طول سال در شهرهای مختلف همانند نمایشگاه اتومکانیکا در هامبورگ آلمان ، این نمایشگاه به صورت بین المللی هر دو سال یک بار برگزار شود تا قطعهسازان و فعالین صنعت خودرو در روند آخرین تحولات بازار قطعه قرار بگیرند.