وقتی با اروپا رابطه داریم، با آمریکا هم می‌توانیم روابط اقتصادی داشته باشیم
دینی ترکمان گفت: وقتی از طریق واسطه‌ها به کالاهای دست دوم و سوم روی می‌آوریم هزینه معاملاتی را با دست خودمان بالا می‌بریم.
علی دینی ترکمان کار‌شناس مسائل اقتصادی در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایلنا در خصوص اینکه "آیا ممنوعیت واردات از آمریکا و محدود کردن رقابت در جذب سرمایه گذاری می‌تواند شکل درستی از مبارزه با امپریالیسم باشد و اینکه آیا وارد کردن کالای گران‌تر از سایر کشورها وارد کردن زیان به خودمان نیست؟" ، گفت: در دهه‌های ۱۹۵۰ تا ۱۹۸۰ سرمشق و پارادایم غالب این بود که سرمایه خارجی امری منفی است و اگر اقتصادی با سرمایه خارجی درگیر شود در مداری از تحولات اقتصادی قرار می‌گیرد که برای کشورهای امپریالیست منفعت بیشتری ایجاد می‌کند.
وی افزود: بعد‌ها این پارادایم بر مبنای تجربه کشورهای شرق آسیا تعدیل شد و اینگونه مطرح شد که سرمایه خارجی بد نیست و بستگی به برداشت ومدیریت خودمان دارد و در این نگاه جدید که از ۱۹۸۰ شکل گرفت کشوری مثل چین در حالی که مائو ، آمریکا را ببر کاغذی خطاب می‌کرد، وارد تعاملات خوبی با آمریکا می‌شود و یا ژاپن گفت برای ما مهم این است که بتوانیم سطح استانداردهای زندگی بالا ببریم در نتیجه نوع نگاه به آمریکا تغییر پیدا می‌کند.
دینی ترکمان تصریح کرد: اگر بخواهیم بر مبنای پارادایم‌های امپریالیسمی روابط‌مان را تنظیم کنیم با کشورهای اروپایی هم نباید رابطه داشته باشیم چون همان وجه مشخصه‌ای را دارند که سرمایه امریکایی و قدرت‌های مرکزی دنیا دارند بنابراین وقتی با انگلیس، فرانسه و آلمان رابطه داریم، با آمریکا هم می توانیم روابط اقتصادی داشته باشیم و نداشتن رابطه با آمریکا منطقی نیست چرا که در برخی حوزه‌ها مثل صنعت هواپیما‌سازی آمریکا قطب اصلی است و یا در صنعت هواوفضا خط شکن است و یا نشانه‌هایی از آب را در مریخ پیدا می‌کند. دستور برای ممنوعیت واردات از آمریکا نیز در خصوص واردات کالاهای مصرفی است.
وی خاطرنشان کرد: وقتی خودمان را از دسترسی مستقیم به فناوری کشورهای بزرگ محروم می‌کنیم یعنی هزینه‌های معاملاتی را با دست خودمان بالا می‌بریم چرا که وقتی از طریق واسطه‌ها به کالاهای دست دوم و سوم روی می‌آوریم هزینه معاملاتی را بالا می‌بریم.
وی یادآور شد: تحریم‌ها بر خلاف آنچه برخی می‌گویند هزینه‌های جدی بر اقتصاد وارد کرد، نرخ ارز را به شدت بالا برد، تورم را به مرز ۵۰ درصد رساند و باعث گسیختگی اقتصادی شد و این نشان می‌دهد تنش‌های سیاسی بدون هزینه نیست لذا باید رفع تنش‌های سیاسی را در دستور کار اصلی قرار دهیم.
وی در پاسخ به این سوال که آیا الان دولت به سمت الگوی تعامل با جهان می‌رود؟ گفت: بازیگری بعنوان قدرت جهانی هدف هر کشوری است ولی راهکارش فقط از طریق برخورد تیز سیاسی نیست بلکه راهکار اصلی افزایش قدرت اقتصادی است و در این صورت است که می‌توانیم وارد چانه زنی جدی شویم.
دینی ترکمان توضیح داد: در حال حاضر چین به قدرت اقتصادی بزرگی تبدیل شده است و با دولت‌های بزرگ دنیا وارد گفت‌و‌گو می‌شود ما هم باید از این استراتژی استفاده کنیم.
وی گفت: اکنون در ساختار اقتصاد سیاسی کشور ما بخشی از مراکز قدرت در دست افرادی است که البته جایگاه اجتماعی بالایی هم ندارند و تمایلی ندارد به حسنه شدن روابط ندارند لذا این افراد وقتی می‌بینند که مسئولانی مثل هاشمی و یا ظریف پروژه‌ای را پیش می‌برند، سنگ اندازی می‌کنند.
این کار‌شناس خاطرنشان کرد: ما به لحاظ حاکمیتی درگیر مشکلی بنام "تو در تویی" نهادی هستیم که آثار منفی خودش را در عرصه اقتصاد و سیاست نشان می‌دهد البته در دنیا تمام جریانات سیاسی در یک خط نیستند اما مکانیسم‌هایی وجود دارد که اجماع ایجاد کرده و تضاد‌ها را با روش‌هایی حل می‌کند اما در کشور ما سازوکارهایی در اقتصاد و سیاست وجود دارد که اجازه نمی‌دهد مسائل به نفع منافع ملی حل و فصل شود.