آیا ال‌ان‌جی برای اقلیم بدتر از زغال‌سنگ است؟
رابرت هاوارث (Robert Howarth)، استاد دانشگاه کرنل آمریکا (Cornell) و کارشناس متان، طی مقاله‌ای استدلال کرده است که ردپای انتشار گازهای گلخانه‌ای گاز طبیعی مایع‌شده (ال‌ان‌جی) در یک بازه زمانی ۲۰ ساله، ۳۳ درصد بیشتر از زغال‌سنگ است. این نتیجه‌گیری ادعای صنعت نفت و گاز را به چالش می‌کشد که ال‌ان‌جی را سوختی پاک‌تر از زغال‌سنگ می‌داند.
به گزارش ایلنا به نقل از اداره کل امور اوپک، مجامع و سازمان‌های بین‌المللی وزارت نفت، رابرت هاوارث (Robert Howarth) در مقاله خود در مجله Energy Science and Engineering که سوم اکتبر ۲۰۲۴ منتشر شده است، می‌نویسد: «با وجود اینکه انتشار دی‌اکسید کربن ناشی از سوزاندن زغال‌سنگ بیشتر از گاز طبیعی است، انتشار متان می‌تواند این تفاوت را جبران و حتی بیشتر کند».
متان به‌عنوان یک گاز گلخانه‌ای، در بازه زمانی ۲۰ ساله بیش از ۸۰ برابر قوی‌تر از دی‌اکسید کربن ظرفیت گرمایش دارد و برای یک دوره ۱۰۰ ساله، این ظرفیت بین ۲۸ تا ۳۴ برابر است.
به گفته هاوارث، حدود نیمی از کل انتشار مرتبط با تولید ال‌ان‌جی زمانی اتفاق می‌افتد که گاز پس از استخراج، از طریق خطوط لوله به پایانه‌های ساحلی منتقل می‌شود، اگرچه مراحل دیگر تولید، ازجمله سردسازی نیز سهم زیادی در این انتشار دارند.
وی همچنین در این مقاله مدعی شده است ال‌ان‌جی در آمریکا که عمدتاً از منابع گاز شیل تولید می‌شود، «مقدار قابل‌توجهی متان» منتشر می‌کند که در فرآیند مایع‌سازی و انتقال سوخت با تانکر افزایش می‌یابد.
نتایج مطالعه هاوارث از وقتی در سال گذشته برای نخستین بار به‌صورت مقدماتی منتشر شد، جنجال سیاسی زیادی به پا کرده است، چراکه یکی از اصول بنیادین گسترش سریع صنعت ال‌ان‌جی جهان را به چالش کشید که معتقد است جایگزینی تولید برق زغال‌سنگی با گاز، به جهان در مسیر کربن‌زدایی کمک می‌کند.
انتشار نتایج اولیه مطالعه، نقشی اساسی در اقناع دولت بایدن برای توقف مجوز احداث پایانه‌های جدید صادرات ال‌ان‌جی در ژانویه ایفا کرد. به‌تازگی وزارت انرژی آمریکا مطالعه‌ای مستقل در مورد تأثیرات محیط‌زیستی و اقتصادی صنعت ال‌ان‌جی این کشور آغاز کرده است. آمریکا سال ۲۰۲۳ با پشت‌سر گذاشتن قطر به بزرگ‌ترین صادرکننده ال‌ان‌جی در جهان تبدیل شد.
سهم ۲۱ درصدی آمریکا از صادرات جهانی ال‌ان‌جی
صادرات گاز در ایالات متحده تا سال ۲۰۱۶ ممنوع بود، اما تا سال ۲۰۲۳، هفت سال پس از لغو این ممنوعیت، این کشور ۲۱ درصد از صادرات جهانی ال‌ان‌جی را به خود اختصاص داد.
نتایج مطالعه هاوارث که بخشی از آن توسط «بنیاد پارک»، یک گروه محیط‌زیستی، تأمین مالی شده است، تضاد اساسی با گزارش‌های حمایت‌شده از سوی گروه‌های صنعتی دارد که ادعا می‌کنند این سوخت پاک‌تر از زغال‌سنگ و پلی به سوی انرژی‌های تجدیدپذیر است. این اختلاف‌نظرها در مورد تأثیرات زیست‌محیطی ال‌ان‌جی نشان‌دهنده شکاف فزاینده بین حامیان و مخالفان این سوخت است که اکنون بر اساس خطوط سیاسی تقسیم شده‌اند.
مطالعه هاوارث همچنین با نتایج مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۹ به سفارش دولت ایالات متحده انجام شده، تفاوت دارد. مطالعه یادشده نتیجه‌گیری کرده بود که استفاده از ال‌ان‌جی ایالات متحده برای تولید برق در بازارهای اروپایی و آسیایی از منظر چرخه عمر، انتشار گازهای گلخانه‌ای را افزایش نمی‌دهد.
داستین مایر (Dustin Meyer)، معاون ارشد سیاست‌گذاری انجمن نفت آمریکا (API) گفت: «ما هیچ مشکلی با این مطالعه [هاوارث] و سایر مطالعات که در ارزیابی کلی وزارت انرژی دخیل می‌شوند، نداریم. آنچه آزاردهنده است اینکه به نظر می‌رسد تنها این مطالعه انگیزه اصلی این تغییر سیاست بی‌سابقه بوده است؛ سیاستی که تا مارس امسال از حمایت دوحزبی برخوردار بود.»
جمهوری‌خواهان در کنگره، تحقیقات هاوارث را دارای اشکال دانسته و از دولت بایدن به‌خاطر در نظر گرفتن آن در توقف صدور مجوز پروژه‌های ال‌ان‌جی در ژانویه انتقاد کرده‌اند.
در پاسخ به این انتقادها هاوارث گفت که مقاله‌اش یک فرآیند بازبینی مستقل و دقیق را پشت سر گذاشته و شامل چهار دور اصلاح با ۶ داور ناشناس، همچنین ویراستاران مجله است.
هاوارث در مقاله‌اش اذعان می‌کند که از روش‌شناسی متفاوتی نسبت به سایر مطالعات تأثیر ال‌ان‌جی بر اقلیم استفاده کرده است و دلیل اصلی کمتر برآورد کردن میزان کل انتشار ال‌ان‌جی در مطالعات دیگر را ناشی از استفاده آنها از برآوردهای کمتر انتشار متان در مراحل بالادستی و میان‌دستی می‌داند.
هاوارث گفت: «برآوردهای من به برآوردهای انتشار متان از منابع بالادستی و میان‌دستی متکی بوده است، در حالی که سایر مطالعات از داده‌های آژانس حفاظت از محیط‌زیست آمریکا (EPA) استفاده می‌کنند که بر اساس گزارش‌های خوداظهاری از صنعت نفت و گاز به‌دست آمده و «به‌وضوح نسبت به داده‌های استخراج‌شده از منابع مستقل علمی، بسیار پایین‌تر است.»
با وجود این، برخی فعالان صنعت نفت و گاز عمدتاً با روش‌شناسی یافته‌های هاوارث مخالف هستند. مایر گفت: «تصور کنید به تمام متغیرها نگاه می‌کنید و برای هریک از آنها بدترین فرض ممکن را که تا به حال دیده‌اید، انتخاب کرده و سپس همه آنها را با هم جمع می‌کنید. تنها از این طریق می‌توانید به نتایجی که این مقاله به آنها دست‌یافته است، برسید.»
