هنرمندان پرداختن به موضوع احسان و نیکوکاری را مهم تلقی کنند

ایلنا: به بهانه برگزاری چهارمین جشنواره ملی حسنات در استان اصفهان به سراغ محمد علی میاندار از بازیگران پیشکسوت عرصه تئا‌تر و تلویزیون اصفهان رفتیم و با او درباره برگزاری این جشنواره به گفتگو نشستیم. وی که متولد سال ۱۳۲۷ در اصفهان است در کارنامه هنری خود بازی در سریال‌های «سایه سلطان»، «قصه‌های مجید» و «شازده احتجاب» را به ثبت رسانده است.

بازیگر پیشکسوت اصفهانی در گفتگو با خبرنگار ایلنا، با اشاره به برگزاری چهارمین جشنواره ملی فیلم حسنات در استان اصفهان گفت: اصولا فیلم به دلیل گسترهٔ وسیع مخاطب، پتانسیل ویژه‌ای برای تأثیرگذاری دارد. به همین دلیل هنرمند باید آمیزش فکری و عاطفی با سایرین داشته باشد و همهٔ ابعاد انسانی را بشناسد تا به درستی بتواند بازآفرینی کند. صفت‌های نیکویی همچون «احسان و نیکوکاری» همیشه تم اساسی برای هنرمندان تلقی می‌شود.

محمد علی میاندار ادامه داد: باید یادآور شوم امروزه حساسیت و تاثیرگذاری عرصه هنر و به ویژه فیلم‌سازی با توجه به مشکلاتی که در زمینه اقتصادی، اجتماعی و اخلاقی و فکری جامعه ایجاد شده است می‌تواند سهم عمده‌ای در یادآوری مهر، محبت و فضائل نیک اخلاقی داشته باشد.

وی با اشاره به اینکه جشنواره حسنات همانطورکه از نامش پیداست برانگیزانندهٔ حسن‌ها و عواطف انسانی‌ست افزود: این جشنواره می‌تواند با سرمایه‌گذاری مادی و معنوی در ارتباط با خلق آثار هنری به اهداف خود نزدیک شود. یعنی گردآوری هنرمندان و امکان به وجود آوردن فضایی که بتوانند درعرصه هنرهای تصویری مفاهیمی را مطرح به گونه‌ای که تماشاگر به ظرفیت‌های انسانی خودش بهتر پی برده و از آن‌ها برای بهبود شرایط و روابط انسانی استفاده کند.

وی اضافه کرد: جشنواره حسنات از این طریق می‌تواند به همنوعان خودش کمک کند. امیدوارم که مدیران و عوامل برگزارکننده با جذب هنرمندان به این مهم دست یابند.

پیشکسوت تئا‌تر اصفهان بیان داشت: به نظرمن ایجاد فضایی که انسان‌ها را برای یک مسئله انسانی دور هم جمع کند و با ترویج ارزش‌های انسانی، عاطفی و هنری موجب نزدیک‌تر شدن اندیشه‌ها به یکدیگر شود، ضمن ایجاد الفت، مهربانی و خیرخواهی منجر به تبادل فکر و ایده نیز می‌شود. فضاهایی که حتی مخاطبین عام و خاص در کنار یکدیگر قرار گیرند و بتوانند در ‌‌نهایت بردباری و سازشکاری، عقاید یکدیگر را در رابطه با انسانیت، به تعامل و بررسی بگذارند.

وی با بیان خاطره‌ای از سال ۵۲ که در سریالی صامت به نام «آقای مطالعه» بازی کرده است پرداخت و ادامه داد: داستان مردی با کلاه و عینک که شیفته کتاب بود و تحت تأتیر آن در قالب شخصیت‌های کتاب‌ها فرو می‌رفت. گاهی در جایگاه شخصی همچون پزشک در ارتباط با مردم عام، فضاهایی را تجربه می‌کرد که موجب رنجش یا شادی او می‌شد و عواطف او را درگیر مضامین انسانی می‌کرد که بسیار مورد توجه مخاطبین قرار گرفت و بعد از انقلاب هم دوباره آن را پخش کردند.

میاندار افزود: این کار تصویر بود که چنین توانست تأثیرگذار باشد. همچنین در فیلمی که آقای کیومرثپوراحمد تحت عنوان «قصه‌های مجید» ارائه دادند، من نقش معلم سخت گیر ریاضی را داشتم که مجید را مورد بی‌مهری قرار می‌داد و تنبیه می‌کرد. این شخصیت بسیار بر من تأثیر گذاشت و دیدم که در اثر برخورد نامناسب چطور می‌شود موجب رنجش یک نسل از نوجوانان بود. نمایش درست موقعیت مجید و درک تمام کسانی که چنین تجاربی در مدارس داشتند می‌تواند برای آموزش و پرورش گویای بازخوردهای منفی این شرایط برای دانش‌آموزان و دل‌زدگی آنان از درس و سوادآموزی شود. به هر حال همهٔ هم نسل‌های من از دوران مدرسه چنین خاطراتی را به یاد دارند. حتی امروز نیز گاهی شاهد چنین برخوردهایی در محیط آموزشی هستیم.

وی در پایان اظهار داشت: به نظر من هنرمند اول باید از خود و نزدیکانش شروع کند و در معاشرت‌ها آلام و آرزوهای دیگران را بشناسند. آن‌گاه خیلی خوب می‌تواند از قصه‌های دیگران، خلق اثری درخشان داشته باشد. نشستن در خانه و قطع ارتباط با فضای بیرون هنرمند را به جایی نمی‌رساند. خود کامگی یا بر‌تر بینی نیز آفت دیگر زندگی یک هنرمند می‌تواند باشد. اولین قدم رفتن به میان جامعه و آشنا شدن با زندگی آدم‌هایی است که در کنار آن‌ها زندگی می‌کنیم و نفس می‌کشیم.

گفتگو از: زهرا نصیری