آموزش را به حوزه تئاتر معلولان وارد کنیم
کارگردانهای که با این قشر (معلولان) کار میکنند باید آگاهی خود را نسبت به آنها بالا ببرند تا آثاری را با کیفیت بهتر و همراه با تفکری همسو با این جریان به مخاطبان خود و جامعه ارائه کند.
فاطمه فخری، داور دوازدهمین جشنواره تئاتر مهرآئین بوشهر در گفتوگو با خبرنگار ایلنا گفت: با گذشت زمان شاهد کارهای قویتری در حوزه تئاتر معلولان هستیم.ولی ما نیاز داریم که بخش آموزش را به این حوزه از تئاتر وارد کنیم. کارگردانهای که با این قشر (معلولان) کار میکنند باید آگاهی خود را نسبت به آنها بالا ببرند تا آثاری را با کیفیت بهتر و همراه با تفکری همسو با این جریان به مخاطبان خود و جامعه ارائه کند. این مساله از جمله نقاط ضعفی بود که در برخی از نمایشهای این دوره دیده میشد.
فخری در ادامه درباره بومیسازی تئاتر معلولان با توجه به منطقه جغرافیایی که در آن زندگی میکنند، افزود: آثاری که در مناطق جنوبی کشور ارائه میشوند از لحاظ ساختاری، فضا و ریتم با مناطق دیگر متفاوت بوده و بافت بومی کاملا در نمایشها قابل لمس است. در واقع نمیتوانیم انتظار داشته باشیم این بخش از تئاتر حتما بومیسازی بشود و بخواهیم آثار را محدود کنیم. آنچه که بیشتر برای ما اهمیت دارد، معلولان هستند و اینکه تئاتر ابزاری در دست جامعه معلولان است. به این معنا که هنرمند معلول از تئاتر بهعنوان ابزاری در بخش توانبخشی استفاده میکند.
مسوول امور هنری معلولان معاونت توانبخشی سازمان بهزیستی کشور با تاکید بر اینکه ما در بخش توانبخشی اجتماعی روی تغییر نگرش جامعه کار میکنیم، گفت: سیاست ما در حوزه تئاتر معلولان این است که روی بهبود ارتباط این افراد با دیگر اقشار جامعه کار کنیم. بنابراین تلاش میشود تا کارهای خوب را به تماشاگری که به سالن میآید، ارائه کنیم. از یک طرف معلولی که در گروه نمایش نقشی را دارد، روی توانمندیهای خود کار میکند و آنها را بهتر تشخیص داده و میشناسد و مشکلات روحی و روانی خود را بهبود میبخشد و از طرف دیگر تماشاگر نیز، هم با توانمندی این افراد و هم با مسائل ومشکلات آنها آشنا و آگاه میشود. از این طریق با یک خرد جمعی به نتیجه مطلوب میرسیم. یعنی تماشاگر و فرد معلولی که روی صحنه نمایش به ایفای نقش میپردازد، تعاملی دوسویه خواهد داشت.
فاطمه فخری درباره مشکلات معلولان در مناطق مختلف جغرافیایی را اکثرا مشترک دانسته و افزود: این مسائل و مشکلات مثل مناسبسازی فضاهای اجتماعی برای عبور و مرور، ازدواجهای فامیلی، اشتغال و... در سطوح مختلف جغرافیایی، عمومیت دارد. در کارهای نمایشی عموما به این مشکلات پرداخته میشود منتها در مناطق مختلف، نمایشها متناسب با فضا و رنگ بومی خود به روی صحنه میروند.
وی در پایان اظهار امیدواری کرد که همه اقشار جامعه برای برای بیان مسائل و مشکلات و کمک به جامعه معلولان با همدلی بیشتری تلاش کنند.