"مراسم خون صلح" بین دو روستای "عمه" و "شیرازی" برقرار شد

به گزارش خبرنگار ایلنا رسمی و رسومی در ایران زمین وجود دارد که تاریخ آنها به قبل از یورش اعراب به این سرزمین برمی‌گردد.

یکی از این رسم زیبا، "خون صلح" است، رسمی که در بین عشایر کشور و به ویژه در استان‌های غرب کشور همانند کرمانشاه و لرستان به عینه دیده می‌شود، این رسم هم احترام به بزرگان قوم است و هم احترام به جایگاه رفیع قرآن کریم.

به فرموده حضرت علی (ع) که می‌فرمایند: "لذتی که در گذشت است در انتقام نیست"

در این رسم زیبا و خداپسندانه و برای دور کردن کدورت‌ها از بین دو خانواده که روزی متخاصم و دشمن همدیگر محسوب می‌شدند، دو خانواده مقتول و قاتل در آداب و رسوم خاصی خانواده مقتول قاتل را برای رضای خدا می‌بخشد.

 البته قبل از مراسم ریش سفیدان و سران قبایل و مسئولین در طی ده‌ها جلسه گفتگو و تلاش رضایت خانواده مقتول را برای قاتل جلب می‌کنند.

چند روز پیش نیز به مناسبت سالروز مبارک حضرت امام رضا (ع) دکتر حمید چاوشی رییس شعبه ۳۷ دیوان عالی  کشور به همراه جمعی از مسئولین اعم از دکتر سلیمی استاد و معاونت دانشگاه رازی، استاد محمد علی چاوشی از فرهیختگان هنر و ادب کشور و نیز  نعمت سلیمانی ریاست کمیسیون آموزش و اختبار مرکز امور وکلا و مشاوران قوه قضاییه استان کرمانشاه در روستای "عمه" از بخش درودفرامان شهر کرمانشاه حاضر و جناب چاوشی با تبریک و تهنیت سالروز ولادت امام هشتم شروع به سخنرانی و پس از سخنانی از امام اول شیعیان در باب لذت گذشت و بخشش بیان کرد.

دکتر حمید چاوشی از قضات دارای سابقه مدیریت در استان کرمانشاه بوده و هم اکنون ریاست شعبه ۳۷ دیوان عالی کشور دارا می باشد و با شرایط عرفی و رسوم عشایری منطقه کاملا شناخت و آشنایی کامل دارد و از جایگاه خاصی برای اهالی بومی و استان کرمانشاه برخوردار است.

در روستای "عمه" و "شیرازی" بخش درود فرامان در سال ۸۳ به واسطه درگیری که بین دو قبیله اتفاق افتاد موجب قتل مرحوم "ابراهیم عمه‌ایی" و مصدومیت چند نفر دیگر شد که این امر باعث کینه و کدورت فی ما بین طرفین برای سالیان زیادی شده بود.

پس از دستگیری قاتل و باعث قطعیت در دادنامه جهت صدور حکم قصاص در شعبه ۱۴ اجرای احکام کیفری ریش سفیدان و بزرگان عشایر و قبایل محل و با پا در میانی و وساطت حمید چاوشی منجر به رضایت و بخشش و گذشت از قصاص شد و بار دیگر آرامش و دوستی را بین دو طایفه بزرگ منطقه آورد که باعث خشنودی تمامی ریش سفیدان و حتی بزرگان و مدیران منطقه شد.

امید است که چنین حرکات خداپسندانه همچنان که باعث اخوت و برادری بیشتر در بین مردم خونگرم عشایر می‌شود و همچنان به صورت مستمر ادامه داشته باشد.