چاههای آب کشاورزی مجاز و غیرمجاز عامل غارت آبهای زیر زمینیاند
پدر علم کویرشناسی ایران گفت: چاههای آب کشاورزی مجاز و غیرمجاز عامل غارت آبهای زیر زمینی هستند.
به گزارش خبرنگار ایلنا از شیراز،پروفسور پرویز کردوانی درهمایش بحران آب و احیای دریاچه طشک، بختگان افزود: چاههای آب کشاورزی مجاز و غیرمجاز عامل غارت آبهای زیر زمینیست، در منطقهای که ظرفیت استحصال و بهرهبرداری از 40 چاه آب وجود دارد، یک هزار و 400 چاه حفر شده، با این روند هیچ تعبیری به جز غارت منابع آب نمیتوان داشت.
وی گفت: برخی از این دریاچهها مانند طشک و بختگان ممکن است با آب بیشتر در سالهای آینده احیا شوند اما جایی مانند دریاچه ارومیه دیگر احیا نخواهد شد چون این دریاچه بیمار است و خشکسالی آن را بیمار کرده است.
کردوانی گفت: متاسفانه منابع آب کشور در دهههای اخیر با برداشتهای بیرویه و استفاده غیر متعارف غارت شده است و ما اکنون در شرایط کاملا بحرانی قرار داریم.
وی ادامه داد: برخی از کارشناسان و صاحبنظران دراین برهه بر استفاده از روشهای بارانی و قطرهای تاکید میکنند، در حالیکه روشهای یاد شده چارهساز بحران موجود نیست و بر بحران آب میافزاید.
این استاد دانشگاه گفت: متاسفانه بخش عمدهای از بحرانی که با آن دست به گریبان هستیم ناشی از فشارهای سیاسی و ندانم کاریهایی است که چاره حل هر مشکلی را فشار بیشتر بر بخش کشاورزی میدانستند.
کردوانی با بیان اینکه قناتها احیاگر تالابها و دریاچهها بودند گفت: بحران آب از زمانی شروع شد که ما به قناتها بیتوجهی کردیم و دنبال حفر چاههای عمیق و نیمهعمیق رفتیم، چاهها همه آبهای موجود در زمین را مکیدند و به سطح خاک آوردند و بحرانزا شدند.
این استاد دانشگاه ادامه داد: منطقهای مانند جهرم در فارس که از عمق 100 متری آب برداشت میکرد اکنون از ژرفای 500 متری آب را بیرون میکشد تا باغداری کند، این روش با هیچ توجیه علمی قابل استناد نیست.
کردوانی گفت: تداوم رویکردهای فعلی دراستفاده از آبهای زیر زمینی پیامهای ناخوشایندی چون نشست زمین، زلزله، رواج بیماریهای پوستی، خشکی تالابها و دریاچهها را دنبال داشته است.
وی گفت: در برخی از دشتها چون دشت تهران جادهها در حال فرونشست است و من نگران خطوط ریلی هستم که در نشست زمین کمر بشکند و حوادث ناگوار به دنبال بیاورد.
پدرعلم کویر شناسی ایران با بیان اینکه باید نگاه توسعه شهری در کشور تغییر کند گفت: دولت نباید همه امکانات بهرهبرداری از آب را به شهرها و تامین آب شهرها بدهد و روستاها و بخش کشاورزی دراین میان رها شوند، توسعه باید متوازن و پایدار باشد.