اقتصاد اشتراکی و مزایای آن برای جوامع

اقتصاد اشتراکی این امکان را به افراد می‌دهد که دارایی‌های مادی و معنوی خود را در اختیار یکدیگر بگذارند. هر چیزی از خودرو،‌ دوچرخه،‌ خانه،‌ محل کار،‌ غذا تا زمان و تخصص، همه شامل این دارایی‌ها میشود. اقتصاد اشتراکی از بستر و ظرفیت‌های اینترنت برای اتصال افراد استفاده می‌کند تا این به اشتراک ‌گذاری محقق شود. در این نوع مدل سیستم ناظر بر کیفیت خود افراد هستند و معمولا با امتیازدهی به سرویسی که از یکدیگر گرفته‌اند،‌ کیفیت را بالا نگه می‌دارند.

در این مدل افراد به جای آنکه اقدام به خرید یا تصاحب کالا یا دارایی کنند از ظرفیت‌های یکدیگر از طریق به اشتراک‌گذاری استفاده کرده و فقط هزینه‌ استفاده از آن سرویس، دارایی یا کالا را به یکدیگر می‌پردازند. در این میان شرکت یا سازمانی نقش واسط و پل ارتباطی را ایفا کرده و شخصی که نیاز به آن دارایی دارد را به فردی که آن دارایی را می خواهد به اشتراک بگذارد وصل می‌کند. به بیان دیگر این شرکت از خود دارایی ندارد.

این مدل تا جایی پیش رفته که حتی از بعضی رقبای سنتی خود پیشی گرفته است. هم اکنون بزرگترین شرکت جابجا کننده مسافر در دنیا هیچ خودرویی به نام خود ندارد. بزرگترین شرکت املاکی دنیا، هیچ ملکی در تصاحب خود ندارد و بسیاری مجموعه‌‌های دیگر که همه با اتکا به اقتصاد اشتراکی توانسته‌اند خلق ارزش کنند.

افراد در اقتصاد اشتراکی برندگان واقعی این مدل هستند، فردی که دارایی خود را به اشتراک می‌گذارد از ظرفیت‌های بلا استفاده آن دارایی استفاده کرده و کسب درآمد می‌کند و شخصی که از آن دارایی استفاده می‌کند هم با پرداخت هزینه بسیار اندک می‌تواند در هزینه‌های خود صرفه‌جویی کند. در این میان اقتصاد اشتراکی مزایای محیط زیستی فراوانی هم دارد. به عنوان مثال در یک بستر درخواست خودرو دیگر نیازی نیست افراد همه صاحب خودرو شخصی باشند. تولید و تصاحب خودرو ضمن آنکه باعث ایجاد ترافیک و آلودگی هوا می‌شود، باعث هدر رفت انبود منابع طبیعی برای ساخت آن خودرو نیز خواهد شد.

هر چند که این مدل چند سالی است که به شکل و قالب امروزی درآمده است ولی همان طور که در بالاتر بیان شد،‌ با طرز فکر و قرایض انسان‌ها به دور نیست. به عنوان مثال ما ایرانیان از دیرباز فرهنگ به اشتراک گذاری را در میان خود داشته‌ایم. با در اختیار قرار دادن منازل خود در هنگام سفر به مهمان‌نوازی معروف شده‌ایم.

همزمان با گسترش استفاده اینترنت در ایران و فرهنگ استفاده از اپلیکیشن‌های موبایلی، این مدل به شکل امروزی و مدرن هم جای خود را در کشور ما باز کرده است. به عنوان مثال شرکتی به نام اسنپ با ایجاد این بستر،‌ پلی میان راننده و مسافر شده است. کاربران راننده با به اشتراک گذاری خودرو خود و رساندن مسافران به مقصد از ظرفیت‎های خودروی خود استفاده می‌کنند و مسافران هم نیازی به استفاده از وسیله نقلیه شخصی نداشته و صرفا بابت سرویسی که از راننده دریافت کرده‌اند هزینه ای را به او پرداخت می‌کنند.

این در حالیست که تمام این بستر از طریق اینترنت و فقط با چند کلیک بروی اپلیکیشن موبایل خود در دسترس شماست و این خود شما هستید که با امتیازی که در پایان هر سفر به نحوه ارایه سرویس به کاربر راننده می‌دهید، ناظر بر کیفیت این سیستم هستید.

روند استفاده از مدل اقتصاد اشتراکی در دنیا و به خصوص ایران در حال گسترش است و ما با گسترش فرهنگ استفاده از اینترنت می‌توانیم شاهد ارایه سرویس‌های بیشتری مانند اسنپ در ایران هم باشیم.

مفهوم به اشتراک گذاری منابع به سرعت در حال تبدیل شدن به یک جریان اصلی و تاثیرگذار است. این مفهوم که از دل قرایض ما یعنی تمایل به اشتراک گذاری سرچشمه می‌گیرد در سال‌های اخیر تبدیل به مدلی در اقتصاد شده که به آن اقتصاد اشتراکی می‌گویند.

اقتصاد اشتراکی این امکان را به افراد می‌دهد که دارایی‌های مادی و معنوی خود را در اختیار یکدیگر بگذارند. هر چیزی از خودرو،‌ دوچرخه،‌ خانه،‌ محل کار،‌ غذا تا زمان و تخصص، همه شامل این دارایی‌ها میشود. اقتصاد اشتراکی از بستر و ظرفیت‌های اینترنت برای اتصال افراد استفاده می‌کند تا این به اشتراک ‌گذاری محقق شود. در این نوع مدل سیستم ناظر بر کیفیت خود افراد هستند و معمولا با امتیازدهی به سرویسی که از یکدیگر گرفته‌اند،‌ کیفیت را بالا نگه می‌دارند.

در این مدل افراد به جای آنکه اقدام به خرید یا تصاحب کالا یا دارایی کنند از ظرفیت‌های یکدیگر از طریق به اشتراک‌گذاری استفاده کرده و فقط هزینه‌ استفاده از آن سرویس، دارایی یا کالا را به یکدیگر می‌پردازند. در این میان شرکت یا سازمانی نقش واسط و پل ارتباطی را ایفا کرده و شخصی که نیاز به آن دارایی دارد را به فردی که آن دارایی را می خواهد به اشتراک بگذارد وصل می‌کند. به بیان دیگر این شرکت از خود دارایی ندارد.

این مدل تا جایی پیش رفته که حتی از بعضی رقبای سنتی خود پیشی گرفته است. هم اکنون بزرگترین شرکت جابجا کننده مسافر در دنیا هیچ خودرویی به نام خود ندارد. بزرگترین شرکت املاکی دنیا، هیچ ملکی در تصاحب خود ندارد و بسیاری مجموعه‌‌های دیگر که همه با اتکا به اقتصاد اشتراکی توانسته‌اند خلق ارزش کنند.

افراد در اقتصاد اشتراکی برندگان واقعی این مدل هستند، فردی که دارایی خود را به اشتراک می‌گذارد از ظرفیت‌های بلا استفاده آن دارایی استفاده کرده و کسب درآمد می‌کند و شخصی که از آن دارایی استفاده می‌کند هم با پرداخت هزینه بسیار اندک می‌تواند در هزینه‌های خود صرفه‌جویی کند. در این میان اقتصاد اشتراکی مزایای محیط زیستی فراوانی هم دارد. به عنوان مثال در یک بستر درخواست خودرو دیگر نیازی نیست افراد همه صاحب خودرو شخصی باشند. تولید و تصاحب خودرو ضمن آنکه باعث ایجاد ترافیک و آلودگی هوا می‌شود، باعث هدر رفت انبود منابع طبیعی برای ساخت آن خودرو نیز خواهد شد.

هر چند که این مدل چند سالی است که به شکل و قالب امروزی درآمده است ولی همان طور که در بالاتر بیان شد،‌ با طرز فکر و قرایض انسان‌ها به دور نیست. به عنوان مثال ما ایرانیان از دیرباز فرهنگ به اشتراک گذاری را در میان خود داشته‌ایم. با در اختیار قرار دادن منازل خود در هنگام سفر به مهمان‌نوازی معروف شده‌ایم.

همزمان با گسترش استفاده اینترنت در ایران و فرهنگ استفاده از اپلیکیشن‌های موبایلی، این مدل به شکل امروزی و مدرن هم جای خود را در کشور ما باز کرده است. به عنوان مثال شرکتی به نام اسنپ با ایجاد این بستر،‌ پلی میان راننده و مسافر شده است. کاربران راننده با به اشتراک گذاری خودرو خود و رساندن مسافران به مقصد از ظرفیت‎های خودروی خود استفاده می‌کنند و مسافران هم نیازی به استفاده از وسیله نقلیه شخصی نداشته و صرفا بابت سرویسی که از راننده دریافت کرده‌اند هزینه ای را به او پرداخت می‌کنند.

این در حالیست که تمام این بستر از طریق اینترنت و فقط با چند کلیک بروی اپلیکیشن موبایل خود در دسترس شماست و این خود شما هستید که با امتیازی که در پایان هر سفر به نحوه ارایه سرویس به کاربر راننده می‌دهید، ناظر بر کیفیت این سیستم هستید.

روند استفاده از مدل اقتصاد اشتراکی در دنیا و به خصوص ایران در حال گسترش است و ما با گسترش فرهنگ استفاده از اینترنت می‌توانیم شاهد ارایه سرویس‌های بیشتری مانند اسنپ در ایران هم باشیم.

منبع: گروه تحقیق و پژوهش اسنپ