در بزرگداشت قیصر امین‌پور مطرح شد:
قیصر شعرفروش نبود
شیوه و سیرت او نیز برای دانشجویان درس بزرگی به‌شمار می‌رفت / شعر خود را هیچگاه به مدح‌گویی آلوده نکرد / چرا امین‌پور قبل و بعداز مرگش محبوب بود؟ / قیصر صداقتی کودکانه و ناپیدا داشت و امید و آرمان در زندگی و شعرش جاری بود.
مراسم بزرگداشت قیصر امین‌پور؛ شب گذشته(۱۷ آبان) در محل انجمن آثار و مفاخر فرهنگی برگزار شد.
به گزارش خبرنگار ایلنا؛ این مراسم با حضور مهدی محقق(رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی)، حداد عادل، محمدرضا ترکی(استاد ادبیات)، قهرمان سلیمانی(معاون پژوهشی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی)، جواد محقق(شاعر) و جمعی از نویسندگان، محققان، شعرا، اساتید دانشگاه و مسوولان برگزار شد.
ابتدای مراسم؛ مهدی محقق با اشاره به اینکه همیشه دانشجویانم از قیصر امین‌پور تعریف می‌کردند؛ گفت: قیصر جنبه‌های مختلفی داشت. او به تدریس زبان و شعر فارسی مشغول بود و یک معلم تمام و به معنای واقعی بود. او نه تنها علم را منتقل می‌کرد بلکه شیوه و سیرت او نیز برای دانشجویان درس بزرگی به‌شمار می‌رفت.
رییس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی با تاکید بر اینکه شاعر شعرفروش گویی مروارید به پای خوکان می‌ریزد، گفت: قیصر امین‌پور از شاعران متعهد بود که شعر خود را هیچگاه به مدح‌گویی آلوده نکرد و به تعبیر ناصر خسرو ' شعر فروش ' نبود. او از شاعرانی بود که برای جایزه و پاداش هرگز شعر نمی‌گفت.
او افزود: باید دانشجویان ادبیات با چهره‌هایی مثل امین‌پور بیشتر آشنا شوند. آشنایی من با قیصر همین اواخر در فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی رخ داد. افسوس که قیصر را ازدست دادیم. او باید سالیان دراز می‌ماند و از وجودش استفاده می‌شد.
مهدی محقق با بیان اینکه شعر امین‌پور حاکی از شور انقلابی جوانانی بود که خود را نثار آزادی کشورمان کردند؛ اظهار داشت: این مراسم ۱۳۳ مراسم بزرگداشتی است که برای امین‌پور برپا کرده‌ایم.
محمدرضا ترکی نیز در این مراسم با طرح این پرسش که چرا امین‌پور چه قبل و چه بعداز مرگش محبوب بود؟ گفت: امین‌پور یک معلم بود. گرچه ما شاعر بزرگ بسیار داشته‌ایم اما محبوبیتی که قیصر امین‌پور به همراه داشت، یک ویژگی خاص و منحصر به‌شمار می‌آید. او این محبوبیت را در ایام زندگی‌اش کسب کرده و همیشه این تصور را دارم که امین‌پور در میان ماست.
این استاد ادبیات با بیان اینکه بسیاری از شاعران در زمان حیات؛ شعرشان به پایان می‌رسد؛ افزود: امین‌پور و امثال او شعرشان از طراوت و تازگی همیشگی برخوردار است.
وی ادامه داد: امین‌پور اهل تریبون نبود و همیشه از مصاحبه و دوربین گریزان بود که البته بعداز مرگش عده‌ای با کم‌لطفی او را شاعر بیلبوردها معرفی کردند که محبوبیت همیشگی امین‌پور او را از این مسایل دور نگه می‌دارد. اندیشه امین‌پور زنده است و شعر او همچنان پس از خودش ادامه دارد.
قهرمان سلیمانی نیز با اشاره به هفتمین سال درگذشت قیصر به پرسش ترکی بازگشت و گفت: بنده در محیط دانشگاه و همکاری در انتشارات سروش با او دم‌خور بودم. امین‌پور باتوجه به تحصیلاتی که در زمینه جامعه‌شناسی داشت جریان‌های ادبی را به محیط دانشگاه برد و توانست دو جهان سنت و مدرن را به یکدیگر پیوند دهد. امین‌پور هم ازنظر یک چهره فرهنگی و هم از شخصیت فردی و اجتماعی‌اش حضوری جدی و تاثیرگذار داشت.
معاون فرهنگی و پژوهشی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی افزود: امین‌پور از معدود شاعرانی بود که حصار محافظه‌کاری را در محیط دانشگاه برداشت و نگاه جدیدی به ارمغان آورد. قیصر مردی بود که یک پایش در دانشگاه و مسایل علمی بود و پای دیگرش در مسایل بیرون دانشگاهی. او در علم‌آموزی نیز هم ادبیات کهن را می‌شناخت و هم به جریان ادبی جدید اشراف داشت.
سلیمانی با اشاره به اینکه مخاطب قیصر را از او گرفتند و در سال‌های آخر عمرش بدترین ضربات را به او زده‌اند؛ ادامه داد: قیصر دارای یک صداقت کودکانه و ناپیدا بود و امید و آرمان در زندگی و شعرش جاری بود.
حداد عادل نیز با بیان اینکه اعتراف می‌کنم صحبتی که اینجا درباره قیصر امین‌پور می‌کنم، نمی‌تواند حق مطلب را ادا کند و آن چیزی نیست که راضی به گفتنش باشم؛ گفت: امیدوارم فرصتی پیدا کنم که شعرهای او را به دقت بخوانم و مطلبی درباره‌اش بنویسم که تا به حال چنین فرصتی نداشته‌ام.
رییس فرهنگستان زبان و ادب فارسی با اشاره به اینکه شعر قیصر؛ شعر انقلاب و درد و رنج مردم و احترام به افرادی بود که در انقلاب اسلامی ایران نقش داشتند؛ گفت: این اشعار مانند باران برای انسان تشنه بود و هرگز رگه‌ای از بی‌ایمانی در اشعار قیصر مشاهده نمی‌شود.
او ادامه داد: نسل ما و شما که به چهل سال پیش بازمی‌گردد همیشه در ادبیات گرفتار دعوای نو و کهنه بوده است. جوان‌تر که بودیم در اغلب انجمن‌های شعر نیز این دعوای کهنه و نو وجود داشت. نوپردازان، کهن‌سرایان را به تکرار یکسری مرده‌ریگ رسیده از گذشتگان محکوم می‌کردند و کهن‌سرایان نیز به نوپردازان می‌گفتند شعرهای نو از مضامین و معانی خالی‌ست و هیچ وزن و قافیه‌ای ندارد.
حداد عادل افزود: شعر فارسی پس از انقلاب وامدار قیصر امین‌پور است. امین‌پور چندسال پیش از درگذشتش در سن ۴۸ سالگی به‌عنوان جوانترین عضو این فرهنگستان با رای بالای اعضا انتخاب شد و اطمینان دارم اشعار او تاثیر ماندگار خود را بر جای گذاشته است.
رییس فرهنگستان زبان و ادب فارسی تصریح کرد: به هیچ وجه تقلید کودکانه و کورکورانه شعر قدما در شعر امین‌پور دیده نمی‌شود. بارقه‌ها و جرقه‌های نوآوری در شعر امین‌پور و تک تک ابیات او دیده می‌شد. اندیشه او مرتبط به جنگ و انقلاب بود و در متن انقلاب او را شناخته‌ایم.
وی با اشاره به اینکه قیصر به این انقلاب و مردم تعلق داشته است؛ گفت: در عموم اشعار امین‌پور رگه‌های ایمان موج می‌زند. چشم به افق دور دوختن از ویژگی‌های قیصر است. او با دردهای اصیل انسانی، دغدغه‌های ابدی و عناصری که برای اسلام وجود داشته؛ آشناست. قیصر متفکری است که تفکراتش را با زبان شعر بیان می‌کند. شعر او شعر بی‌اخلاقی و بی‌مبالاتی نیست. قیصر هرگز تن به نادیده گرفتن دردهای اجتماع نمی‌داد. او شعر را در قالب‌های نو و کهن می‌سرود تا این مرز و جدایی این دوگونه شعر را برداشته باشد.
جواد محقق نیز با بیان اینکه سخن گفتن درباره دوستم قیصر کاری دوست‌داشتنی و البته ناراحت‌کننده است؛ گفت: امین‌پور علاوه بر شعر، نقاش، خطاط و داستان‌نویس بسیار خوبی نیز بود. تعادل در گفتار و رفتار، کیمیایی بود که در قیصر وجود داشت و او در هر حوزه‌ای که فعالیت می‌کرد سرآمد بود.
وی افزود: پرداختن به روزنامه‌نگاری امین‌پور در هفته‌نامه هنر و ادبیات انقلاب، سروش و امثال آن مشهود بوده و جای پای قیصر همچنان در آن باقی‌ست.
قیصر امین‌پور در ۲ اردیبهشت ۱۳۳۸ در استان خوزستان به دنیا آمد. در سال ۱۳۵۷ در رشته دامپزشکی دانشگاه تهران پذیرفته شد، ولی پس از مدتی از تحصیل این رشته انصراف داد. او در سال ۱۳۶۳ بار دیگر در رشته زبان و ادبیات فارسی به دانشگاه رفت و این‌بار این رشته را تا مقطع دکترا گذراند. در سال ۱۳۷۶ از پایان‌نامه دکترای خود با راهنمایی دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی باعنوان «سنت و نوآوری در شعر معاصر» دفاع کرد. این پایان‌نامه در سال ۱۳۸۳ و ازسوی انتشارات علمی و فرهنگی منتشر شد.
«در کوچه آفتاب» دفتری از رباعی و دوبیتی اولین مجموعه قیصر امین‌پور بود و به دنبال آن «تنفس صبح» تعدادی از غزل‌ها و شعرهای سپید او را دربرمی‌گرفت. زنده‌یاد قیصرامین پور در هشتم آبان ماه سال ۱۳۸۶ بر اثر بیماری کلیه و قلب دار فانی را وداع گفت.
