سیدعلی حسینی روایت می‌کند؛
چگونگی ورود و گسترش پرورش‌اندام در ایران
پیشینه ورزش بدنسازی به قرن یازدهم در هند بر می‌گردد، جائی كه پهلوانان دمبل‌های ساخته شده از سنگ را بلند می‌كردند.
ایلنا: پیشینه ورزش بدنسازی به قرن یازدهم در هند بر می‌گردد، جائی كه پهلوانان دمبل‌های ساخته شده از سنگ را بلند می‌كردند كه البته با تجهیزات مدرن امروزی مشابهت زیادی داشتند و در حقیقت باشگاه‌های هند به همان دوره زمانی بر می‌گردد. بدنسازی در آن زمان در یونان باستان هم انجام می‌شد و بعدها به امپراطوری رم كشیده شد.
به گزارش ایلنا، پرورش‌اندام در ایران از سابقه نسبتا طولانی برخوردار است. در سالهای 1300 شمسی اصلا نامی از ورزش پرورش‌اندام در ایران نبود و تنها ورزشکاران و پهلوانان ورزش باستانی به خاطر تمرینات داخل گود و بلندکردن وزنه‌های آن زمان در بیرون از گود، اندام‌های در خور توجهی داشتند و بلند نمودن وزنه‌های گلابی شکل 16 کیلو و 32 کیلویی که پهلوانان جهت زورآزمایی آنها را با یک انگشت یا یک دست بلند می کردند، بدین طریق بدنسازی انجام می‌دادند و اگر بدن‌های پهلوانان ورزش باستانی سالهای گذشته را نگاه کنیم در اکثر آنها اندامی ورزیده با فیگوری افسانه‌ای مشاهده خواهیم نمود.
سپس قهرمانان وزنه برداری بهترین اندام‌ها را در آن دوران‌ها دارا بودند و هنوز هم در بین رشته‌های ورزشی مختلف باز هم وزنه‌برداران از لحاظ بدنی در مقایسه با سایر ورزش‌ها در اولویت هستند. در سال 1318 فردی به نام پادکرین از روسیه به ایران آمد و اولین وسایل بدنسازی را از هندوستان وارد ایران کرد.
زنده یاد منوچهر مهران اهل مشهد از بنیانگذاران بدنسازی در ایران که در سال 1322 باشگاه نیرو و راستی را در تهران تاسیس کرد و با کمک همسر خود خانم مُنیر جدلی که زنی تحصیلکرده و مطلع بود مجله ورزشی نیرو و راستی را منتشر نمود. خانم جدلی مدرس مدرسه ژانداک بود و مجلات خارجیِ ورزشی را تهیّه و ترجمه می‌کرد و در اختیار مجلۀ نیرو وراستی قرار می‌داد. مجلۀ نیرو و راستی به جهت آنکه عکس‌های بدنسازان سراسر ایران و جهان را چاپ می‌کرد، هر سه ماه یک بار مسابقاتی برگزار می‌نمود و تصویرافرادی را بنام بدن فصل چاپ می‌کرد. زنده یاد منوچهر مهران که در سال 1324مسوولیت ریاست ادارۀ مسابقات ورزشی تربیت بدنی ایران را بر عهده داشت اولین مسابقات بدنسازی را در خیابان لاله زار در تماشاخانۀ دهقان و دو دسته آپولون(زیبایی) و هرکول(حجیم) رسماً برگزار نمود. در این مسابقات مصطفی گرائیلی از اساتید ژیمناستیک آن زمان داوری نمود.
در دسته آپولون به ترتیب رضا مفرح، علی اکبر یمین‌رو و علی‌اکبر ابراهیمی مقامهای اول تا سوم را کسب کردند و در دسته هرکول 24 نفر شرکت کرده بودند که سید رسول رئیسی قهرمان اسبق وزنه برداری جهان علی اکبر مانی از آکروبات بازان قوی و مرحوم محمود نامجو اول تا سوم شدند و سید موسی حسنی از بنیانگذاران ورزش نوین در مشهد و جعفر سلماسی مقامهای بعدی را کسب کردند.
سیدعلی حسینی متولد 6 فروردین 1318 روستای دولت آباد شهرستان چناران که به طور ژنتیکی همانند برادرش سید موسی حسینی از اندام ورزیده‌ای برخوردار بود از 5 سالگی به همراه خانواده به مشهد آمد و در كوچه فیاض واقع در خیابان خاكی مشهد ساكن شد.
او که دوران ابتدایی خود را در مدرسه حكمت واقع در خیابان فردوسی(دانش فعلی) گذرانده در خصوص روی آوردنش به ورزش بدنسازی گفت: از 14 سالگی به سالن بدنسازی ای كه در مجموعه ورزشی مهران واقع شده بود رفتم و بعد از حدود 3 سال به باشگاه ایران كه روبروی باغ ملی واقع بود مراجعت کرده و در سن 17سالگی در این باشگاه به مدت یكسال به عنوان مربی فعالیت كردم و پس از آن برای مربیگری به باشگاه جوانان كه آن زمان در نزدیكی حرم واقع بود رفتم و تا سال 40 در آنجا علاوه بر ورزش به مربیگری پرداختم.
وی با اشاره به فعالیتش در رشته‌های ورزشی مختلف به كسب مقام قهرمانی‌اش در رشته پرتاب دیسك و وزنه مسابقات آموزشگاه‌های خراسان در سال تحصیلی 34 –35 كه آن زمان پس از گذراندن سیكل اول تحصیلی در دبیرستان فردوسی به دبیرستان امیركبیر رفته بود، اظهار كرد: هنرهای رزمی چون كشتی كج و جودو نیز از ورزش‌هایی بود كه آن زمان برای كسب ورزیدگی و سلامت و انجام حركات نمایشی این ورزش‌ها در برخی از مراسم ملی آن زمان انجام می‌دادم.
وی در خصوص اولین مسابقه قهرمانی كشوری كه به عنوان ورزشكار شركت كرد، گفت: در سال 39 در مسابقه‌ای در باشگاهی در تهران كه در نزدیكی‌های پارك شهر برگزار می‌شد در دسته بلندقد كه در میان ورزشكاران زیادی كه قدی بلندتر از یك متر و 75 سانتیمتر داشتند اول شدم كه در اقدامی حق خورانه رتبه شركت كننده تهرانی نیز به همراه من اول اعلام شد.
این پیشكسوت بدنسازی كه بعدها كارمند شاغل اداره كل كشاورزی خراسان شده بود در خصوص مامور به خدمت شدنش در لشگر 77 خراسان توضیح داد: بین سالهای 1340 تا 1346 در لشگر 77 به سربازان روستایی روش صحیح كشاورزی را آموزش می‌دادیم و دراین حین ورزش‌های رزمی را نیز با آشنا شدن با دوستان رزمی كار نظامی‌ام چون حسن دانش‌نیا، حسین شمس و... انجام می‌دادم.
حسینی با بیان اینكه در آن زمان اندك امكاناتی كه در باشگاه‌های بدنسازی یافت می‌شد شامل پرس خواب، كرسی چه، بارفیكس، دستگاه زیربغل، اسكات پا و دمبل و هارتر بود، بیان داشت: علاوه بر این دیگر خبری از داروهای امروزی نبود و تغذیه ما از مواد غذایی طبیعی بود.
وی با بیان اینكه بعد از هر بار تمرین به رستوران پارس می‌رفتم و دو پرس چلوكباب برگ به همراه یك لیوان آب كباب می‌خوردم، اظهار كرد: برای رساندن بدنم به مسابقات قهرمانی با تغذیه خوبی كه داشتم روزانه 8 ساعت تمرین می‌كردم تا جایی که بعدازظهرها زیر آفتاب آنقدر تمرین می‌كردم كه كف دست‌هایم و صورتم خشك می‌شد.
وی كه در 21 سالگی با استفاده از پروانه باشگاه برادرش استاد سید موسی حسینی اقدام به راه‌اندازی باشگاهی به نام نوین كرد در این خصوص افزود: در آن زمان برای دریافت مجوز احداث باشگاه باید حداقل 25 ساله می‌بودی به همین دلیل با استفاده از مجوزی كه برادرم داشت باشگاهی را كه در آن ورزش‌های متنوعی انجام می‌شد راه‌اندازی كردم.
این پیشكسوت بدنسازی خراسان رضوی با یادی از برادر 92 ساله‌اش كه هم اكنون به دلیل بیماری فراموشی در آسایشگاه سالمندان فرزانگان مشهد است، عنوان كرد: برادرم قهرمان 3 وسیله در ورزش ژیمناستیك، شنا و شیرجه ایران در سالهای 1318 بود و از هم دوره‌های قهرمانان وزنه برداری چون نامجو، سلماسی، رییسی و مافی بود كه علاوه بر وزنه برداری و پرورش اندام، 60 سال بدون هیچ غریقی نجات غریق خراسان بود اما اكنون از او هیچ یادی نمی‌شود.
حسینی كه سال ها بعد با گرفتن مجوز شعبه‌ای از باشگاه ایران جوان تهران نام باشگاه خود را به این عنوان تغییر داد، گفت: بعد از اینكه به سن 25سالگی رسیدم باشگاهی را با مجوز رسمی برای آموزش ورزش‌هایی چون كشتی كج، بدنسازی، پرورش‌اندام، وزنه برداری، تنیس روی میز، كاراته، فوتبال، دو و میدانی، والیبال با نام باشگاه ورزشی حسینی در محلی اجاره ای راه اندازی كردم.
وی با بیان اینكه در این باشگاه افرادی چون حسن ستار در رشته فوتبال، اكبر زمانی و محمد روشنایی در رشته كاراته، حسن یحیوی در رشته كشتی كج تمرین می‌كردند، افزود: بعدها با كمك و همكاری فریدونی یكی از كارمندان كارخانه نخریسی تشكی برای كشتی آماده كردیم و با مربیگری حسین ریاحی كشتی را نیز در باشگاه خود راه اندازی كردم.
حسینی با اشاره به قهرمانانی چون حامد پروانه، جمشید قزوینی و مربیانی چون كاظم زینل و رضا زینل عنوان كرد: این‌ها و كشتی‌گیرانی دیگر افرادی بودند كه آن زمان با تمرین در باشگاه حسینی به مقامهای قهرمانی زیادی در سطح استان و كشور دست یافتند.
این پیشكسوت بدنسازی خراسان رضوی با اشاره به كم كاری‌هایی در زمان مدیركلی برخی افراد در تربیت بدنی خراسان قبل از انقلاب عنوان كرد: در آن زمان پول فراوان بود و زمین رایگان و افرادی بودند كه 27 سال به عنوان مدیركل تربیت بدنی فعالیت می‌كرد و هیج كار زیربنایی نكردند و این خیانتی بود كه به ورزش خراسان انجام شد در صورتی‌كه توانایی داشتن حتی یك استادیوم 100هزار نفره را نیز در مشهد در آن زمان داشتیم.
وی با بیان اینكه اكنون حتی با شرایط دشوار اقتصادی اوضاع ورزش بهترشده، عنوان كرد: در گذشته حتی آب تنها استخر ورزشگاه سعدآباد نیز به ندرت عوض می‌شد و آبش از فرط آلودگی به رنگ كوكاكولا در می‌آمد در صورتی كه آب رایگان بود.
وی كه در اكثر سالهای دوران فعالیتش قهرمان بدنسازی استان بود به یك دوره مسابقات قهرمانی كشور در سال 50 كه در مشهد برگزار شده بود و كسب مقام دومی خود اشاره كرد و گفت: بعد از این رقابت‌ها در یكی از روزها به خیابان خاكی رفتم كه در درگیری كه 8 نفر ارازل و اوباش ایجاد كرده بودند و با بستن خیابان باعث آزار مردم شده بودند مورد حمله چاقو قرار گرفتم و در شرایطی دشوار در بیمارستان تحت عمل جراحی قرار گرفتم. در جراحتی كه از این ضربات بر ریه و شاهرگ قلبم وارد شده بود خون بسیاری را از دست داده بودم و پزشكان چندین واحد خون به من تزریق كرده بودند كه گویا یكی از آنها آلوده به ویروس HTLV1 كه بیشتر در مسیر جاده ابریشم دیده می‌شود بود كه بعد از 20 سال از تزریق این خون آلوده اثرات آن در بدنم آشكار شد.
حسینی كه هم اكنون در سن كهنسالی با بیماری و فلج اندام تهتانی(HTLV1) مبارزه می‌كند، عنوان كرد: بعد از حدود 6 ماه بهبودی خود را بدست آوردم و دوباره ورزش را از سر گرفتم و حتی آخرین دوره‌ای كه در مسابقات قهرمانی كشور كه در سال 56 در تبریز برگزار می‌شد شركت كردم و در رده بلندقد چهارم شدم.
وی كه همچنان با تاسیس یك سالن بدنسازی بزرگ و مدرن هنوز عشق و علاقه به ورزش بدنسازی را در سینه دارد و این باشگاه را در اختیار جوانان علاقه‌مند قرار داده، اظهار كرد: پس از انقلاب باشگاه اجاره‌ای توسط مالكین گرفته و تخریب شد كه برخی وسایلش را به فروش رساندم و پس از آن تا سال 71 این ورزش در ایران تعطیل شد و در منزل به انجام این ورزش می‌پرداختم.
حسینی با اشاره به مسوولیت دبیری‌اش در سالهای 71 تا 76 در هیات پرورش‌اندام خراسان در خصوص از سرگیری این ورزش در ایران عنوان كرد: بعدها مسوولین متوجه شدند هر ورزشی نیاز به بدنسازی دارد و باید در كنار ورزش‌های سرعتی قدرت نیز چاشنی كار شود.
وی با اشاره به فعالیت‌های بسیارش در دوران مسوولیتش در هیات پرورش اندام خراسان اظهار كرد: از همان ابتدای ورود داروهای غیرمجاز و تقلبی كه از برخی كشورها برای از بین بردن سلامت جوانان ما به ایران آمد مخالفت شدیدی با این داروها داشتم و حتی در دوران مسوولیتم ده ها بار به حراست تربیت بدنی وقت نامه نوشتم كه ترتیب اثری داده نشد.
وی با بیان اینكه این داروها اثرات بسیار مخربی بر روی جوانان دارد، عنوان كرد: جوانان به جای هزینه‌های گزافی كه برای تهیه و مصرف این داروها می‌كنند از میوه ها و غذاهای طبیعی موجود استفاده كنند تا علاوه بر بهره‌مندی از سلامت جسم از آنها قدرت دائمی كسب كنند.
حسینی با بیان اینكه اكنون ورزش بدنسازی و پرورش اندام كاملا علمی شده به انجام مسابقات كنونی بر اساس ورزن‌های مختلف و تفاوتش با مسابقات كه آن زمان در 3 رده قدی یك متر و 55 سانتیمتری، یك متر و 75 سانتیمتری و بلند قد انجام می‌شد اظهاركرد: امكانات و دستگاه‌هایی كه امروزه در باشگاه‌ها استفاده می‌شود نیز مدرن شده‌اند و این شرایط خوبی را برای علاقه مندان ایجاد كرده است.
وی با اشاره به سهراب سرابی، مهدی جعفری و رضا روزبهانی قهرمانان پرورش اندام خراسان كه روزگاری در باشگاهش تمرین می كردند اظهار كرد: جوانان امروز نیز شرایط بسیار خوبی دارند كه باید با بهره گیری از امكانات و مربیان خوب و با دانش، استعدادیابی شوند و راه این قهرمانان را ادامه دهند.
حسینی با بیان اینكه در گذشته بدنسازان خراسانی همیشه حریفان سرسختی برای ورزشكاران تهرانی بودند اظهار كرد: اكنون نیز شرایط بسیار خوبی در پرورش اندام و بدنسازی كشور داریم كه این شرایط می تواند با همدلی، هم صدایی و یكرنگی تمامی مسوولین و مدیران باشگاه های زیادی كه در مشهد و استان وجود دارند رشد و پیشرفت بیشتری داشته باشند.
وی در پیشنهادی راهكار علمی رشد و پیشرفت ورزش در پرورش اندام و حتی ورزش های دیگر را تاسیس یك صندوق تعاونی در میان تمامی باشگاه ها و سالن های بدنسازی استان عنوان كرد و گفت: هیچ وقت یك دست صدا ندارد و همه می توانند منافع خود را در حركت در جمع پیدا كنند.
وی افزود: با تشكیل این چنین صندوق هایی می توان به باشگاه های ضعیف تر كمك شود و آن ها نیز تجهیز شوند و امكانات مدرن و فضای مناسب بهره مند شوند و به طبع آن كیفیت آموزش و امكانات بالا برود و در پی آن حتی درآمدزایی برای باشگاه ها بیشتر شود و همه اعم از مدیر باشگاه و مربی و ورزشكار به منافع خود به نحو احسن برسند كه این تنها در سایه محبت و صداقت در میان افراد امكان پذیر است.
وی با بیان اینكه جوانان امروز بسیار با معلومات تر و تیزهوشتر از گذشته هستند اظهار كرد: زمانی جوانان ما را باور می كنند كه با آنان صادق باشیم و بتوانیم به خوبی با آنان ارتباط برقرار كنیم و باید این هنر را داشته باشیم تا ما را قبول داشته باشند.
وی نگه داشتن حرمت پیشكسوت را باعث رشد جامعه عنوان كرد و آن را مستلزم فرهنگ سازی هوشمندانه مسوولین دانست و گفت: اولین نهادی كه می تواند فقر فرهنگی را از بین ببرد خانواده است و این با الگوپذیری جوانان از پدر و مادر امكان پذیر است.
